17 ΝΟΕΜΒΡΗ - Η ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ
ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε.
Η Ε.Ο. 17
Νοέμβρη αυτοπροσδιοριζόμενη ως επαναστατική οργάνωση, την πρώτη περίοδο της
εμφάνισής της από το 1975 και μετά, ίσως και να έτυχε μιας κάποιας αποδοχής από
μερίδα του ελληνικού λαού για τα όσα έπραττε αλλά και για τις πολιτικές της
τοποθετήσεις που τις κυκλοφορούσε εν ήδη μανιφέστου, με προκηρύξεις που
συνήθιζε να στέλνει στις εφημερίδες ‘‘Ελευθεροτυπία’’ ή ‘‘Το Ποντίκι’’. Στην
μακρόβια όμως πορεία της στον ελληνικό χώρο, οι πράξεις της προσιδίαζαν μάλλον ως
πράξεις ομάδας οργανωμένου εγκλήματος, παρά ως πολιτικές πράξεις που απέβλεπαν
στην ευαγγελιζόμενη απ’ αυτή αλλαγή της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της
χώρας. Το σίγουρο είναι ότι η αιματοβαμμένη πορεία της δεν κατάφερε να αλλοτριώσει
επ’ ουδενί την πορεία των πραγμάτων που
ακολουθούσε το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο με όλες τις επιπτώσεις που σήμερα
παρουσιάζονται μπροστά μας. Εκείνο όμως που είναι πρωτοφανές και δυσεξήγητο είναι
το πώς έγινε η εξάρθρωση της περιβόητης αυτής οργάνωσης, όπως τουλάχιστον
παρουσιάστηκε, κάτι που για την ελληνική κοινή γνώμη είναι έξω από τα συμβατά
ειωθότα.
Όταν Σαββάτο βράδυ στις 22.20 στις 29 Ιουνίου του 2002 απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα στο λιμάνι του Πειραιά εκρήγνυται πρόωρα μια βόμβα, τραυματίζοντας σοβαρά τον άνθρωπο που πήγε να την τοποθετήσει στα εκδοτήρια εισιτηρίων της ναυτιλιακής εταιρείας ‘‘Hellas Flying Dolphins’’, όλοι οι ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. καθώς και οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, θεώρησαν το γεγονός βομβιστική επίθεση … ρουτίνας και χαμηλού ρίσκου για τους επίδοξους βομβιστές. Το Λιμενικό Σώμα αμέσως μετά την σύλληψη του πολυτραυματία πλέον δράστη και την διακομιδή του σε νοσοκομείο, συνεπικουρούμενο από την αστυνομία, ερευνώντας την περιοχή βρήκε ένα σακ βουαγιάζ που περιείχε ένα 38άρι περίστροφο γεμάτο, δύο αμυντικές χειροβομβίδες τύπου Μιλς και μια αρμαθιά κλειδιά. Την επομένη ημέρα Κυριακή 30 Ιουνίου η είδηση της βομβιστικής επίθεσης στον Πειραιά καταγράφεται από τον αθηναϊκό τύπο με επουσιώδη τρόπο και μόνο από μερικές εφημερίδες, με διάχυτη την άποψη ότι η κυβέρνηση υπό την πίεση της αμερικανικής και της βρετανικής πλευράς αφήνει να εννοηθεί πως οι περί την τρομοκρατία συντονισμένες και μεθοδικές έρευνες των αστυνομικών αρχών, έχουν καταλήξει στην πλέον αποκρυσταλλωμένη εικόνα για την ελληνική τρομοκρατία έχοντας βρει το μίτο που οδηγεί στον πυρήνα τους. Σε άλλα δημοσιεύματα αναφέρεται πως ‘‘πίσω από το προσκήνιο των τρομοκρατικών ενεργειών, βρίσκεται το παρασκήνιο παιχνιδιών ξένων πρακτόρων στην Αθήνα ερήμην της Ελληνικής Αστυνομίας’’, αναγκάζοντας αυθημερόν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Χρήστο Πρωτόπαπα να δηλώνει : ‘‘τα σενάρια που δημοσιεύονται σήμερα για την τρομοκρατία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα’’.
Την Δευτέρα 1η Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει : «‘‘Πρώτη φορά κρατούν βομβιστή’’, ενώ φουντώνουν τα σενάρια για συλλήψεις τρομοκρατών. Οι αστυνομικές αρχές ξεσκονίζουν τώρα το χώρο των αντιεξουσιαστών.» Και σχολιάζει πως με απόλυτο επαγγελματισμό και εφαρμόζοντας το δόγμα των απόλυτων στεγανών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και το ολιγομελές επιτελείο του είναι απόλυτα γνώστες των εξελίξεων, ενώ θεωρεί σκόπιμη την επιτηδευμένη αοριστία δημοσιευμάτων και πληροφοριών που αναφέρονται τις τελευταίες ημέρες στον τύπο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας από μέρους της αστυνομίας γίνεται μια ιδιαζόντως συνταρακτική ανακοίνωση. Το 38 χιλιοστών περίστροφο που βρέθηκε στην τσάντα του βομβιστή, μετά την βαλλιστική έρευνα που του έγινε, διαπιστώθηκε ότι ανήκε στον αστυφύλακα Χρήστο Μάτη που είχε δολοφονήσει η ‘‘17 Νοέμβρη’’, (17 Ν) στις 24/12/1984 σε μία της ένοπλη ληστεία τραπέζης και τότε του το είχε αποσπάσει. Το όνομα του συλληφθέντος βομβιστή είναι Σάββας Ξηρός. Και τότε αρχίζουν όλα.
‘‘Σαραντάρης και ύποπτος από παλιά ο τρομοκράτης’’ έχει ως τίτλο την 1 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος και τονίζει πως η τρομοκρατία προπορεύεται της κυβέρνησης η οποία την ακολουθεί ανήμπορη να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και διερωτάται η εφημερίδα γιατί ο εν λόγω ύποπτος δεν είχε τεθεί υπό παρακολούθηση ώστε να ελέγχονται οι κινήσεις του ;
Η επαναστατική οργάνωση 17Ν δημιούργησε έναν αληθινό μύθο γύρο από το όνομά της, δρώντας και παραμένοντας ασύλληπτη και ανεξιχνίαστη για 27 ολόκληρα χρόνια (1975-2002). Από τις 2 Ιουλίου 2002 και μετά τα γεγονότα ακολουθούν μια κατακλυσμιαία μορφή αποκαλύψεων και συλλήψεων που ο νους του μέσου ανθρώπου δυσκολεύεται να εννοήσει, υπεισερχόμενη και η μύχια σκέψη σε κάποιους ότι όλα όσα ζούσαμε τότε δεν μπορεί να ήταν εντελώς τυχαία. Η ΕΛ.ΑΣ. για πρώτη φορά μετά από αλλεπάλληλες αποτυχίες πολλών ετών κρατά στα χέρια της την αρχή του ‘‘μίτου της Αριάδνης’’ στο λαβύρινθο της ελληνικής τρομοκρατίας με προεξάρχουσα σε αυτό το φρικαλέο σκηνικό, την 17 Ν και αυτή η αρχή είναι το περίστροφο Smith & Wesson αμερικανικής κατασκευής των 38 χιλιοστών το οποίο είχε ‘‘απαλλοτριώσει’’ η οργάνωση από αστυνομικό που δολοφόνησε σε ένοπλη ληστεία τράπεζας το 1984 και βρέθηκε στα χέρια του Σάββα Ξηρού, συνδέοντάς τον έτσι άμεσα με την 17 Ν. Το όπλο με το οποίο η 17 Ν είχε σκοτώσει τον αστυνομικό Χρήστο Μάτη το 1984 το ξαναχρησιμοποίησε άλλες έξη φορές σε ισάριθμες δολοφονικές της επιχειρήσεις, κάποιες των οποίων είχε αναλάβει με προκηρύξεις της.
Στις 2 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ την αλυσίδα των χτυπημάτων με το όπλο ‘‘ταυτότητα’’ της 17 Ν, διερωτώμενη αν υπάρχει φως στο τούνελ της τρομοκρατίας, έχοντας ως κύριο τίτλο ‘‘Με 17 Ν συνδέουν όπλο και βομβιστή’’, αναφερόμενη στην κυβέρνηση που μιλούσε για ραγδαίες εξελίξεις στο θέμα της τρομοκρατίας, και πως αυτή τη φορά η αστυνομία είναι σε πολύ καλό δρόμο. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προφανώς ευχαριστημένος από τις εξελίξεις δηλώνει ότι ‘‘δουλεύομε συστηματικά, επίπονα και με μέθοδο, θα έχουμε συγκεκριμένο αποτέλεσμα’’. Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν πως σε δηλώσεις του ο Πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης συνέστησε ‘‘όχι βεβιασμένες κινήσεις’’ και πως θα πρέπει να γίνει ‘‘λελογισμένη χρήση των στοιχείων’’ που έχουν βρεθεί μετά τη σύλληψη του φερόμενου ως βομβιστή του Πειραιά.
Επίσης στις 2 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος έχοντας τον κύριο τίτλο του ‘‘Το 38αρι ρίχνει φως και…σκιές στο τούνελ της 17 Ν.’’, σχολιάζει πως τα όποια ‘‘προχωρημένα’’ αποτελέσματα επικαλείται η κυβέρνηση, οφείλονται κυρίως στη συνδρομή των Βρετανών ειδικών που είχαν αφιχθεί στην Αθήνα μετά την δολοφονία του Βρετανού στρατιωτικού ακολούθου, ταξίαρχου Στίβεν Σόντερς, και πως για τα αποτελέσματα αυτά καμία επίσημη πηγή δεν είχε υποστήριξη πως οδηγούν στη 17 Ν. ‘‘… Μας προκαλεί εντύπωση η τόσο γρήγορη, μεγάλη και θριαμβευτική δημόσια προβολή της ανακάλυψης του περιστρόφου, το οποίο, όπως υποστηρίζεται αρμοδίως, πρέπει να οδηγήσει επιτέλους τις διωκτικές αρχές στην εξόντωση της 17 Ν.’’.
Τις αμέσως επόμενες ημέρες καταγράφεται μια εντυπωσιακή ροή δημοσιευμάτων που αφορούσαν την έως τότε δραστηριότητα της 17 Ν. και τα όσα στοιχεία διατείνονται οι αστυνομικές αρχές ότι κατέχουν, ενώ οι απόψεις και οι εκτιμήσεις του τύπου διίστανται. ‘‘Ψάχνουν DNA, γιάφκα και συνεργάτες’’, ο τίτλος της Ελευθεροτυπίας στις 3 Ιουλίου 2002 η οποία αναφέρει πως οι βασικές αναζητήσεις της αστυνομίας επικεντρώνονται στην ανακάλυψη της κεντρικής γιάφκας που πιστεύουν ότι διαθέτει ο τραυματισμένος βομβιστής, στους συνεργάτες του που εκτιμάται πως είχε μαζί του στον Πειραιά, στους λόγους αποτυχίας της βομβιστικής επίθεσης και στο αν η κατοχή του περιστρόφου των 30 χιλ. είναι πρωτογενής ή του δόθηκε από άλλο πρόσωπο.
‘‘Πρόσωπο-κλειδί η άφαντη σύζυγος του βομβιστή’’, έχει τίτλο ο Ελεύθερος Τύπος στις 3 Ιουλίου 2002 και θεωρεί ύποπτο πως από ένα τυχαίο γεγονός βομβιστικής επίθεσης, να τίθεται αμέσως σε εφαρμογή ένα σχέδιο ταυτίσεώς του με την 17 Ν. Η εφημερίδα κατακρίνει ως υπεραισιόδοξο τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τα όσα διαρρέονται από αρμόδιους παράγοντες και θεωρεί βεβιασμένα τα ‘‘συμπεράσματα’’ που βγήκαν στο φως. Κατά την ίδια εφημερίδα επικρέμεται το ερώτημα αν ήδη στα χέρια των διωκτικών αρχών υπάρχει ένα πολύ σημαντικό και πολύ μεγαλύτερο υλικό το οποίο δεν εμφανίζεται τώρα και στη βάση του οποίου έχουν μια σιγουριά για τη διαμόρφωση συμπερασμάτων με αληθινή αξία.
Η ανακάλυψη της πρώτης γιάφκας της 17 Ν. στα Κάτω Πατήσια δημιουργεί αισιοδοξία και έπαρση στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία η οποία όμως δεν ανακοινώνει το πώς έφτασε μέχρι εκεί. Ελευθεροτυπία 4 Ιουλίου 2002. Η εφημερίδα κυκλοφορεί με τίτλο ‘‘Ρουκέτα στην καρδιά της 17Ν’’ και με υπότιτλο, ‘‘Μετά 27 έτη βρέθηκε στρατηγείο της στο κέντρο της Αθήνας’’. Εκτενέστερα γίνεται αναφορά για την πολυπληθέστατη και πρωτοφανή κινητοποίηση της αστυνομίας στην περιοχή της οδού Πάτμου που βρίσκονταν η γιάφκα, καθώς και αναλυτική περιγραφή για τα ευρήματα που ήταν εξαιρετικά πολλά και σημαντικά για την τεκμηρίωση στοιχείων εναντίον της 17 Ν. Επίσης από έγκυρες αστυνομικές πηγές διευκρινίζεται πως ο τραυματίας βομβιστής Σάββας Ξηρός είναι ο επιχειρησιακός αρχηγός της οργάνωσης.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 4 Ιουλίου 2002 έχει ως τίτλο ‘‘Βρήκαν τη σημαία, ψάχνουν τον…ιστό’’ και με υπότιτλο ‘‘Τα 45άρια της οργάνωσης στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ.’’. Η εφημερίδα καταγράφει το οπλοστάσιο που βρέθηκε στη γιάφκα και την ολονύκτια επιχείρηση της αστυνομίας. Σε σχόλιά της αναφέρει ότι είναι δυσεξήγητο το πώς ο βομβιστής πήγε σε ‘‘επιχείρηση’’ χωρίς καμιά προφύλαξη και με πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία επάνω του, θεωρεί δε πως για τις αρχές το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο ιστορικός πυρήνας της οργάνωσης που την συγκρότησε το 1975.
Οι καθημερινές μακροσκελείς αναφορές του ημερήσιου αθηναϊκού τύπου επί παντός επιστητού που άπτεται της τρομοκρατίας, οι βαρύγδουπες αναλύσεις κάποιων παρατρεχάμενων ‘‘ειδημόνων’’ με τρομολαγνικές διαθέσεις καθώς και η ακατάσχετη σεναριολογία, μυθιστορηματικής μορφής σε ότι αφορά την 17 Ν., ενόχλησαν πολύ την κυβέρνηση σε σημείο που ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης να δηλώνει σε αυστηρό τόνο : ‘‘Θέλουμε το χτύπημα κατά της τρομοκρατίας να είναι συντριπτικό. Υπάρχει δουλειά ακόμη για να εξαρθρωθεί το δίκτυο, για να συγκεντρωθούν τα πειστήρια και να συλληφθούν όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι’’. Στις 5 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει ‘‘Μαρτυρίες οδηγούν σε πρόσωπα’’, «Πολλοί έχουν λαλήσει ως τώρα » λένε ανακριτικές πηγές. Η αστυνομία πήρε καταθέσεις από οικεία πρόσωπα του Σάββα Ξηρού και έκανε αναφορά για την προσαγωγή τριών προσώπων. Κατά την εφημερίδα η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ξεσκονίζει παλιές υποθέσεις και αναζητεί ‘‘μάρτυρες-κλειδιά’’ για να μπορέσει να ταυτοποιήσει τον τραυματισμένο βομβιστή με επιθέσεις της 17 Ν., ενώ ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωνε πως σύντομα επίκεινται συλλήψεις.
Επίσης στις 5 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος έχει για τίτλο ‘‘Το μυστήριο του αόρατου αρχηγού’’ και η εφημερίδα αναφέρει δηλώσεις εισαγγελικών αρχών που τονίζουν πως είναι ‘‘Δύσκολες οι αποδείξεις για την ηγεσία’’, και κρατούν επιφυλάξεις για το αν τα ευρήματα και οι μαρτυρίες θα οδηγήσουν τελικά στη σύλληψη των κορυφαίων στελεχών της οργάνωσης. ‘‘Η Αντιτρομοκρατική είναι αισιόδοξη, μπορεί ακόμα να νομίζει ότι εξάρθρωσε τη 17Ν., γιατί γνωρίζει πρόσωπα και έχει ενδείξεις. Όμως, άλλο πράγμα η αστυνομική έρευνα και άλλο οι αποδείξεις που στηρίζουν ένα κατηγορητήριο. Ίσως για ορισμένους να μη στηριχθεί ποτέ κατηγορία. Το βέβαιο είναι ότι η δικογραφία δεν θα έχει μόνο το όνομα του Σάββα Ξηρού’’, διαβεβαίωνε η ίδια εισαγγελική πηγή. Η εφημερίδα σχολιάζει πως δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζουν οι ελληνικές αρχές για την επί 27 χρόνια ανεξιχνίαστη δραστηριότητα της 17 Ν. και τονίζει ότι η κυβέρνηση δέχεται ισχυρότατες πιέσεις από τον αμερικανικό παράγοντα για απτά αποτελέσματα, ενώ σημειώνει ότι ο Αμερικανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, Τόμας Μίλλερ, έχει επανειλημμένως τονίσει στις Ελληνικές Αρχές ότι οι Η.Π.Α. ενδιαφέρονται περισσότερο στην επιτυχημένη δίωξη των αρχηγών της οργάνωσης παρά γι’ αυτή των εκτελεστών της.
Κατά αδιευκρίνιστο δημόσια τουλάχιστον τρόπο οι αστυνομικές αρχές ανακοίνωσαν, όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία στις 8 Ιουλίου 2002, ότι ανακάλυψαν και δεύτερη γιάφκα της 17 Ν. σε αθηναϊκό δρόμο, με μεγάλη ποσότητα αποθηκευμένων εκρηκτικών υλών, ρουκετών, όπλων και χειροβομβίδων, καθώς και ενός υπολογιστού. ‘‘«Πασπαρτού» τα κλειδιά του Ξηρού’’ διευκρινίζει η εφημερίδα και συμπληρώνει ‘‘Με αυτά φέρεται να μπήκαν οι αστυνομικοί και στη γιάφκα της οδού Δαμάρεως’’. Ο τίτλος της είναι ‘‘3 Σενάρια ζητούν αρχηγό’’ ενώ με έμφαση υποσημειώνεται ‘‘Χορός σεναριογράφων. Σύγχυση και παραπληροφόρηση στο κυνήγι του «Αρχηγού»’’, ενώ σε δημοσίευμά της αναφέρει ‘‘Πως «σκιτσάρει» η αντιτρομοκρατική τη 17 Ν.’’.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 8 Ιουλίου 2002 κάνει λόγο για παραπληροφόρηση και σύγχυση στο κοινό από τους αυτοσχέδιους «αναλυτές», ενώ ερευνητικό του ρεπορτάζ αναφέρει πως όπλα που βρέθηκαν στις δύο γιάφκες που προσφάτως «ανακάλυψε» η αντιτρομοκρατική, οδηγούν και στο κοινό έγκλημα. Η εφημερίδα αναφέρει πως η τροπή των ανακρίσεων αποκτά μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ενοχοποίησης κάποιων, ενώ γίνεται προσπάθεια κάποιοι άλλοι να φύγουν από το κάδρο των υπόπτων, έχοντας ως κύριο τίτλο της ‘‘Συλλήψεις μόνο για την «ομάδα Ξηρού»’’. Σε εκτενή αρθρογραφία της η εφημερίδα θεωρεί πως υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα για το πώς οι αστυνομικές αρχές χειρίζονται την κατάσταση και πως ‘‘Μοιάζει σαν δώρο της ξενοκρατίας (C.I.A. – Ιντέλιτζενς) προς το καθεστώς Σημίτη που τους έδωσε τα πάντα’’, αναφέρει ο εκδότης της. Σε άλλο άρθρο της αναφωνεί μετ’ επιτάσεως ‘‘Μέχρι πότε το αντιτρομοκρατικό σήριαλ ;’’ και διευκρινίζει ‘‘Ένα μίγμα εμπορικού ανταγωνισμού και προσπάθειας επιβολής πολιτικού ελέγχου ταλαιπωρεί την κοινή γνώμη. Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες στον αντιτρομοκρατικό αγώνα προκαλούν το δικαιολογημένο ενδιαφέρον των πολιτών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί η οικονομική, κοινωνική πραγματικότητα και να αντικατασταθεί από μια εικονική πραγματικότητα με χαρακτηριστικά τρομολαγνίας’’.
Δέκα ημέρες μετά τον αυτοτραυματισμό του βομβιστή Σάββα Ξηρού στον Πειραιά και η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι κωλυσιεργεί στην διαλεύκανση της υπόθεσης που αφορά την17 Ν. και της τρομοκρατίας γενικότερα, αναλώνει πολύτιμο χρόνο σε ένα ατέρμονο κυνήγι μαγισσών και δεν είχε προβεί σε καμία σύλληψη προσώπων που ενέχονται σε τρομοκρατικές πράξεις. Από μέρους της η Κυβέρνηση καταγγέλλει την αξιωματική αντιπολίτευση ότι προσπαθεί να υποβαθμίσει την επιτυχία στην υπόθεση της 17 Ν. και την κατηγορεί για μίζερη και μικρόψυχη προσπάθεια να δημιουργήσει αντικειμενικά προβλήματα στο έργο των αρχών. Και η ελάσσονα αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση για σύγχυση, παραπληροφόρηση και καλλιέργεια κλήματος τρομολαγνείας και υστερίας. (Ελεύθερος Τύπος 11 Ιουλίου 2002 ‘‘Γιατί…δεν γίνονται συλλήψεις’’, Ελευθεροτυπία 11 Ιουλίου 2002 ‘‘3 Μέτωπα με την 17 Ν.’’).
Στις 12 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία έχοντας με υπονοούμενο τον τίτλο ‘‘Δωμάτιο με θέα στη 17 Ν.’’, η εφημερίδα διευκρινίζει πως μετά από την θετική γνωμάτευση των ιατρών του νοσοκομείου ‘‘Ευαγγελισμός’’ για την καλή εξέλιξη της υγείας του πολυτραυματία βομβιστή Σάββα Ξηρού, στο οποίο νοσηλεύεται, ο εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης άρχισε να του παίρνει επίσημη κατάθεση, θέλοντας να ξετυλίξει το κουβάρι της 17 Ν. ‘‘Έχω πάρει τις αποφάσεις μου’’ φέρεται να δήλωσε ο Σάββας Ξηρός. Παράλληλα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξαίρει της υπερβάλλουσες προσπάθειες των διωκτικών αρχών για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα και δηλώνει ότι ‘‘σύντομα θα έλθει η απομυθοποίηση της εγκληματικής οργάνωσης 17 Ν. και θα διαλυθούν και ορισμένοι άλλοι μύθοι που καλλιεργήθηκαν στην ελληνική κοινωνία και θα κλείσει οριστικά ένα κεφάλαιο που ταυτίζεται χρονικά με την Μεταπολίτευση στη χώρα μας’’. Ο υπουργός χαρακτήρισε τα μέλη της οργάνωσης ‘‘κοινούς εγκληματίες δολοφόνους, ληστές και κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου’’.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 12 Ιουλίου 2002 φέρει τον τίτλο ‘‘Ο Ξηρός μιλάει για 17 Ν., η κυβέρνηση για…κοινό έγκλημα’’ θέλοντας να τονίσει πως ο Σάββας Ξηρός προσπαθεί μέσα από την κατάθεσή του να αναδείξει τον εαυτό του και την οργάνωση ως κοινωνικούς επαναστάτες, ενώ η κυβέρνηση να έχει την άποψη πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συμμορία, μια παραλλαγή του οργανωμένου εγκλήματος.
Η εφημερίδα προβάλει επίσης τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστα Καραμανλή ο οποίος αναφέρει, ‘‘Αντιμετωπίζουμε θετικά, με αίσθημα ευθύνης, αλλά και δικαιοσύνης, τα γεγονότα που πληροφορούμαστε και στηρίζουμε τις προσπάθειες που αναπτύσσονται ώστε να υπάρξει οριστική ιδεολογική συντριβή του φαινομένου της τρομοκρατίας. Με αυτή τη θέση μας η συμπαράστασή μας στο έργο της Αστυνομίας ήταν και είναι δεδομένη. Μην ξεχνάμε ότι ο στόχος είναι ένας, να φτάσουμε στην καρδιά της ‘17 Νοέμβρη’, να πιαστούν οι ένοχοι και να οδηγηθούν σε δίκη, έτσι ώστε να μπορέσει να απαλλαγεί ο τόπος από αυτή τη λαίλαπα. Με μας πρωταγωνιστές αναπτύχθηκε πρόσφορο κλίμα για ένα καθοριστικής σημασίας αντιτρομοκρατικό μέτωπο’’.
Στις δύο εβδομάδες που πέρασαν μετά την αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στον Πειραιά, έχουν έρθει στο προσκήνιο ζητήματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο από την πλευρά των αστυνομικών αρχών, όσο και από τις ανωμοτί καταθέσεις στον εισαγγελέα Ι. Διώτη του τραυματία κρατούμενου βομβιστή Σ. Ξηρού. Στην εξέλιξη των γεγονότων όπως αυτά παρουσιάζονται από τις στήλες των εφημερίδων, αναφαίνονται κάποια αξιοπρόσεχτα θέματα.: Η αστυνομία είχε λίστα υπόπτων πολλά χρόνια πριν και είχε υπό παρακολούθηση άτομα που έκρινε ότι ενέχονται άμεσα ή έμμεσα σε τρομοκρατικές πράξεις αλλά δεν είχε τεκμηριωμένες αποδείξεις ώστε να προβεί σε συλλήψεις. Γνώριζε ενδεικτικά χώρους συνάντησης, (γιάφκες), ατόμων εχόντων σχέση με την τρομοκρατία χωρίς όμως αποδείξιμα επαρκή στοιχεία. Είχε υπόνοιες και φαινομενικές ενδείξεις συγκρότησης παράνομων ομάδων συναυτουργών σε εγκληματικές πράξεις χωρίς όμως απτές αποδείξεις. Δικονομικά όλα αυτά ήταν ασύνδετα και μη νομικά εκμεταλλεύσιμα. Συνδετικό κρίκο για όλα τα ανωτέρω οι αστυνομικές αρχές βρήκαν για πρώτη φορά το πρόσωπο του πολυτραυματία βομβιστή Σάββα Ξηρού και εκμεταλλευόμενες την εξαιρετικά δύσκολη σωματική του εξάντληση καθώς και την καταρρακωμένη ψυχολογική του κατάσταση, έτσι ώστε μέσω των εισαγγελικών αρχών να του αποσπάσουν σημαντικές πληροφορίες αναφορικά κυρίως με την ταυτότητα και τη δράση άλλων μελών της οργάνωσης, που να μπορούν να έχουν δικονομική αξία. Ας σημειωθεί ότι η τακτική αυτή επικρίθηκε από έγκριτους νομικούς κύκλους και δικηγορικούς συλλόγους, ως ‘‘Βάναυση προσβολή των δικονομικών, συνταγματικών και ατομικών δικαιωμάτων του’’, οι δε αποσπασθείσες καταθέσεις έχουν παραθεσμικό χαρακτήρα και καταργούν το κράτος δικαίου. (Ελευθεροτυπία 13 Ιουλίου 2002, ‘‘17 Ν : Τι ξέρουν, τι ψάχνουν’’ Ελεύθερος Τύπος 14 Ιουλίου 2002, ‘‘Εγχείρηση για να υπογράψει την ομολογία’’.
Οι απολογητικές καταθέσεις του Σάββα Ξηρού απεδείχθη πως ήταν άκρως διαφωτιστικές για τις αστυνομικές αρχές διότι τις αμέσως επόμενες ημέρες έχουμε κρουνηδόν αποκαλύψεις για συγκεκριμένα άτομα, μέλη της οργάνωσης 17 Ν. τα οποία άρχισαν να ταυτοποιούνται και με τα δακτυλικά τους αποτυπώματα που βρέθηκαν στις ‘‘γιάφκες’’ της 17 Ν. ‘‘Σαφάρι για τον νοικάρη’’ τονίζει η Ελευθεροτυπία στις 15 Ιουλίου 2002 και αναφέρει τον Δημήτρη Κουφοντίνα ο οποίος από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία θεωρείται κορυφαίο στέλεχος της οργάνωσης 17 Ν., στον τομέα εκτελέσεων, και σύνδεσμος με τον αρχηγό της. Ήταν σε λίστα υπόπτων από το 1985 αλλά από τότε αγνοούνται τα ίχνη του ακόμα και από τους οικείους του. Ο Ελεύθερος Τύπος στις 15 Ιουλίου 2002 έχει ως τίτλο ‘‘Η φωτογραφία του αρχηγού στον Ξηρό’’ και δημοσιογραφικά εμμέσως πλην σαφώς αναφέρει πως με εμβόλιμες διαρροές η αστυνομία επιδίδεται σε κατασκευές ενόχων, γνώριμη τακτική όλων των αστυνομιών του κόσμου. Προβάλει επίσης τις απόψεις της Νέας Δημοκρατίας δια του αρμοδίου συντονιστή της Βύρωνα Πολύδωρα ο οποίος έχει επιφυλάξεις ως προς την ευκολία με την οποία η αστυνομία ανακάλυψε τα δύο κρησφύγετα της 17 Ν. και εξέφρασε την εκτίμηση πως δεν έχει γίνει τίποτα περισσότερο από την ‘‘παράδοση υλικού’’ από την οργάνωση.
‘‘Ο 3ος άνθρωπος της γιάφκας’’ λέει η Ελευθεροτυπία στις 16 Ιουλίου 2002. Αποτυπώματα βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές. Έτσι στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία έχουν πλέον την εικόνα του τρίτου ανθρώπου που έμπαινε στα κρησφύγετα της οργάνωσης 17Ν. ‘‘Το 1985 άφησαν να διαφύγει ο τρομοκράτης’’ λέει ο Ελεύθερος Τύπος στις 16 Ιουλίου 2002 αναφερόμενος στον Δημήτρη Κουφοντίνα και διατυπώνει την απορία αν ήταν διπλός ο ρόλος του καταζητούμενου σήμερα αλλά εξαφανισμένου τρομοκράτη ή πράκτορα διείσδυσης στην 17 Ν.
Σε μπαράζ προσαγωγών συγγενικών ατόμων του Σάββα Ξηρού για την προανακριτική διαδικασία που σχετίζονται με τις έρευνες για την οργάνωση 17 Ν. προέβη ακόμα και τις νυχτερινές ώρες από Θεσσαλονίκη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Η Ελευθεροτυπία στις 17 Ιουλίου 2002 φέρει τον τίτλο ‘‘Αερογέφυρα για 17 Ν. τη νύχτα’’ με υπότιτλους, ‘‘Αδελφός του Ξηρού και άλλος ένας με C-130 από Θεσσαλονίκη – Ανακρίνεται και δεύτερος αδελφός’’. Προσαχθέντες είναι τέσσερα από τα πέντε αδέλφια του τραυματία βομβιστή διευκρινίζει η εφημερίδα, ενώ για τον Δημήτρη Κουφοντίνα εκδόθηκε εισαγγελική εντολή για την άμεση προσαγωγή του σε περίπτωση που θα εντοπιστεί. Επίσημη έκδοση ενταλμάτων δεν υπάρχει για κανέναν.
Ο Ελεύθερος Τύπος την ίδια ημερομηνία 17 Ιουλίου 2002 φέρει τον Τίτλο ‘‘Ξηρές…συλλήψεις οικογενειακού χαρακτήρα’’ ενώ επισημαίνει πως η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία βρίσκεται σε αδιέξοδο θεωρώντας ότι το σπουδαιότερο εύρημα μέχρι τώρα στα χέρια των διωκτικών αρχών είναι ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός. Σε άλλο δημοσίευμα γίνεται γνωστό ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν μέλος της ΠΑΜΚ, (μαθητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ), ενώ αργότερα φέρεται πως υπήρξε έμμισθος πράκτορας-πληροφοριοδότης της ΚΥΠ, κάτι που ο πρώην διοικητής της, Ιωάννης Αλεξάκης δεν το επιβεβαιώνει. Επίσης η εφημερίδα αναφέρεται σε δηλώσεις του πρώην αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Τόμας Νάιλς, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε : ‘‘Υπάρχει κάτι περίεργο στην αδυναμία των ελληνικών αρχών να συλλάβουν τόσα χρόνια κάποιο μέλος της οργάνωσης. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς είναι. Αλλά εάν στραφούμε πίσω στο 1974, όταν το ΠΑΚ μετατράπηκε σε ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως ένα τμήμα του ΠΑΚ να μετατράπηκε σε 17 Ν. Το ερώτημα είναι ποιες είναι οι σχέσεις αυτής της οργάνωσης με το ΠΑΣΟΚ’’. Ενώ ερωτώμενος για την σύλληψη του Σάββα Ξηρού δήλωσε : Πρόκειται για μια τυχαία σύλληψη ενός ανίκανου βομβιστή’’.
Στις 18 Ιουλίου 2002, στην κορύφωση τόσο του καλοκαιριού αυτής της χρονιάς όσο και στην μυθιστορηματική αποκάλυψη της 17 Ν., γίνεται γνωστή η ταυτότητα του αρχηγού αυτής της οργάνωσης. Ελευθεροτυπία ‘‘Πιάσαμε τον αρχηγό’’. ‘‘Οι αρχές βεβαιώνουν ότι άρπαξαν το μεγάλο ψάρι της 17 Ν. στους Λειψούς – Αλέκος Γιωτόπουλος ή Μιχάλης Οικονόμου’’. Σύμφωνα με την εφημερίδα με τη σύλληψη του αινιγματικού καθηγητή Μιχάλη Οικονόμου, που όπως διαβεβαιώνουν οι διωκτικές αρχές είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, εκ των ιδρυτικών στελεχών της «17 Νοέμβρη» στο Παρίσι πριν από 28 χρόνια, φαίνεται πως λύθηκε ο γόρδιος δεσμός της ελληνικής τρομοκρατίας.
Ελεύθερος Τύπος, ‘‘Συνέλαβαν στους Λειψούς τον αρχηγό’’. ‘‘Αστυνομική επιχείρηση-θρίλερ από αέρα και θάλασσα’’. Με τη φράση, ‘‘δεν απαντώ σε Νενέκους’’ είπε καταφρονητικά προς τους αστυνομικούς όταν τον πλησίασαν στους Λειψούς για να τον συλλάβουν. Διαχρονικό αρχηγό της οργάνωσης 17 Ν. θεωρεί το αντιτρομοκρατικό επιτελείο τον 60χρονο καθηγητή Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, που ζούσε με τα ψεύτικα στοιχεία ως Μιχάλης Οικονόμου.
Ελευθεροτυπία : 19 Ιουλίου 2002, ‘‘Ομολογούν εις άφεσιν αμαρτιών’’, είναι ο τίτλος και σε δημοσιεύματά της η εφημερίδα αναφέρει πως ψύχραιμοι και συνειδητοποιημένοι μπροστά στον εισαγγελέα οι Χριστόδουλος και Βασίλης Ξηρός και ο Διονύσης Γεωργιάδης ομολόγησαν τα πάντα που τους καταμαρτυρούν οι αστυνομικές αρχές. Έχουν συλληφθεί επίσης από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία οι Βασίλης Τζωρζάτος και Θεολόγος Ψαραδέλης. Οι πληροφορίες φέρουν τους δύο άνδρες να έχουν ομολογήσει τη συμμετοχή τους δράση της 17 Ν. Σε άρθρο της η εφημερίδα εκφράζει την άποψη πως η εξάρθρωση της 17 Ν. οφείλεται στις βρετανικές υπηρεσίες οι οποίες έβαλαν σε σωστό δρόμο της έρευνες ψάχνοντας τα κείμενα της άκρας αριστεράς για να βρουν άκρη, ενώ οι αμερικανοί επέμεναν και έψαχναν για συνδέσεις της 17 Ν. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χωρίς να καταλήγουν πουθενά.
Ελεύθερος Τύπος : 19 Ιουλίου 2002 ‘‘Μια κασέτα από-καλύπτει τον ιδρυτή’’ δηλώνει η εφημερίδα κάνοντας μια εκτενή αναφορά στο σκοτεινό και ανεξιχνίαστο παρελθόν του φερόμενου ως αρχηγού της 17 Ν., Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, ο οποίος δεν αποδέχεται τίποτα για όσα κατηγορείται δηλώνοντας ‘‘πολιτικός κρατούμενος’’.
Στις 22 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία μετά από τις νέες συλλήψεις που ανακοίνωσε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία των Ηρακλή Κωστάρη, Κωνσταντίνου Καρατσώλη και Θωμά Σερίφη, έχει τον τίτλο ‘‘Αι γενέαι πάσαι της 17Ν.’’ θέλοντας να αναδείξει πως οι μέχρι εκείνη τη στιγμή συλληφθέντες, αντιπροσωπεύουν τρεις γενιές της 17 Ν. από τον πυρήνα του 1975 έως την ομάδα της τρίτης περιόδου μετά το 1995. Η εφημερίδα σχολιάζει με αυστηρότητα τους περιφερόμενους τηλεκανίβαλους ‘‘ειδικούς’’ οι οποίοι δίκην εισαγγελέως αποφαίνονται για απαξάπαντες τους ενεχομένους με οποιαδήποτε ιδιότητα, ακόμα και συγγενικά πρόσωπα, στην τρομοκρατική οργάνωση 17 Ν., καθώς και το όργιο της συνειδητής παραπληροφόρησης και της αδιάντροπης κατασυκοφάντησης που γίνεται στο όνομα της τηλεθέασης από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Προβάλει επίσης δηλώσεις έγκριτων νομικών οι οποίοι μετ’ επιτάσεως τονίζουν πως η μέχρι εκείνη τη στιγμή ακολουθούμενη τακτική των διωκτικών αρχών δεν συνάδει με το υπάρχων δικαιοπρακτικό μας σύστημα το οποίο εξασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, καταδικάζουν την παρορμητική τακτική ορισμένων οργάνων της πολιτείας και τονίζουν την επιφυλακτικότητά τους ως προς την εξασφάλιση μιας ‘‘δίκαιης δίκης’’, αυτής που αρμόζει σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Στις 22 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος κυκλοφορεί με τον τίτλο ‘‘Γιατί η ΕΛ.ΑΣ. φοβάται τώρα τον Κουφοντίνα’’ και αναφέρει πως ενώ από τις 12 Ιουλίου είναι καταζητούμενος παραμένει ασύλληπτος. Οι διωκτικές αρχές, κατά την εφημερίδα τον θεωρούν ότι είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της 17 Ν., πρωταγωνιστή στις εκτελέσεις που έκανε η οργάνωση και ικανό να προβεί σε κάποια ενέργεια εντυπωσιασμού με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε σχόλιό της η εφημερίδα διατυπώνει τις επιφυλάξεις της για την άκρως εντυπωσιακή πρόοδο των ερευνών, για συλλήψεις, για οικειοθελείς ομολογίες, για άρνηση των κατηγορουμένων να δεχθούν νομική προστασία, για ‘‘αλληλοκαρφώματα’’, για αρχηγούς και υπαρχηγούς και άλλα ομολογουμένως παράδοξα υπαινισσόμενη ότι αυτό που πλασάρεται δεν είναι η καθαρή αλήθεια και πως η κοινή γνώμη δυσπιστεί από όλα όσα βλέπει και ακούει καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα για την εξάρθρωση της οργάνωσης 17 Ν.
Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία κατατοπισμένη από τις προανακριτικές καταθέσεις των όσων μελών της 17 Ν. είχε συλλάβει, αλίευσε πληροφορίες που την οδήγησαν σε εντοπισμό και σύλληψη νέων προσώπων που συμμετείχαν στις παράνομες δραστηριότητες αυτής της οργάνωσης. Στις 24 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία μέσα από τον τίτλο της ‘‘3 Αινίγματα και μια παράδοση’’ αναφέρει ότι η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ψάχνει για τρία νέα πρόσωπα που φέρονται να ήταν ενεργά μέλη της οργάνωσης 17 Ν. με τα ψευδώνυμα «Νικήτας», «Τάκης» ή «Ταινίας» και «Άρης», ενώ έχει παραδοθεί ο Κωνσταντίνος Τέλιος, που είχε τον κωδικό όνομα «Μάρκος». Στην αρθρογραφία της η εφημερίδα παραθέτει τις απόψεις έγκριτων επιστημόνων για το φαινόμενο «οργάνωση 17 Ν.», οι οποίοι μεταξύ άλλων επισημαίνουν : Είναι δυσεξήγητες οι αντιφάσεις που προκύπτουν από το πώς παρουσιάζεται σήμερα η 17 Ν. Από τη μια διανοουμενίστικες προκηρύξεις με διεθνείς και εσωτερικές αναλύσεις, που περιείχαν ευδιάκριτες ιδέες μεγαλείου και που προδήλωναν βαθιά γνώση, γερή θεωρητική κατάρτιση και συνεχή ενημέρωση και από την άλλη, το προφίλ των μελών της να εμφανίζουν χαρακτήρα ψυχικής ανισορροπίας, χαμηλό βαθμό πολιτικής συγκρότησης, χαμηλό βαθμό εσωτερικής αλληλεγγύης και πλήρη παραβίαση βασικών αρχών συνωμοτικότητας. Το ερώτημα λοιπόν είναι μήπως η 17 Ν. έδειχνε τόσο σπουδαία επειδή το κράτος μας ήταν τόσο πολύ ανίκανο;
Στην αντίπερα όχθη ο Ελεύθερος Τύπος στις 24 Ιουλίου 2002, με τον τίτλο ‘‘Συναγερμός για χτύπημα από 17 Ν. «τύπου Μόρο»’’ επισημαίνει πως ενεργά επιχειρησιακά μέλη της 17 Ν. παραμένουν ασύλληπτα με το ενδεχόμενο να χτυπήσουν ‘‘πολιτικό στόχο’’, ως αντιπερισπασμό στα όσα έως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Σε δημοσίευμά του προβάλει τα συγχαρητήρια της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού αυτής Κώστα Καραμανλή, προς τις αστυνομικές αρχές ο οποίος με δηλώσεις του εξαίρει το έργο της για την πλήρη εξάρθρωση της τρομοκρατίας, τονίζοντας πως το κόμμα του αντιμετωπίζει το πρόβλημα ως εθνική υπόθεση. Σε σχολιαστικά της δημοσιεύματα η εφημερίδα αναφέρει πως έως τώρα η κοινή γνώμη έχει ακούσει μόνο πληροφορίες προερχόμενες από την πλευρά των διωκτικών αρχών ή από κυβερνητικούς κύκλους και κανείς δεν μετάφερε τι πιστεύουν ή τι λένε οι εγκαλούμενοι, αφήνοντας να εννοηθεί έστω σε επίπεδο ισχυρισμών ότι οι ανωμοτί καταθέσεις των κατηγορουμένων ενδέχεται να είναι προϊόντα σωματικής και ψυχολογικής βίας και οι οποίες να εκπέσουν στην ακροαματική δικαστική διαδικασία.
Βάσει των νέων στοιχείων που περιήλθαν στη γνώση των διωκτικών αρχών αποκλειστικά σχεδόν από τις απολογητικές καταθέσεις των ήδη συλληφθέντων μελών της 17 Ν., η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία εντόπισε και συνέλαβε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και τα υπόλοιπα κατά τις εκτιμήσεις της διαφεύγοντα μέλη αυτής της οργάνωσης, μη μπορώντας να εντοπίσει μόνο τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Έτσι στις 25 Ιουλίου συνελήφθησαν οι Πάτροκλος Τσελέντης και Παύλος Σερίφης, ενώ στις 26 Ιουλίου συνελήφθη ο Νίκος Παπαναστασίου.
Στις 29 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος ‘‘προσάπτει’’ με τον τίτλο ‘‘Χαριστική βολή στη 17 Ν. από Σάββα και Νικήτα Α’’, στον Σάββα Ξηρό ή Μιχάλη και στον Νίκο Παπαναστασίου ή Νικήτα Α ότι ο μεν πρώτος με τις επαναλαμβανόμενες απολογητικές του καταθέσεις αποκάλυψε με κάθε δυνατή λεπτομέρεια όλες τις επιχειρησιακές δραστηριότητες της 17 Ν. από το 1983 μέχρι το 2002, ο δε δεύτερος που περιγράφεται ως προσκείμενος στον ηγετικό πυρήνα της 17 Ν. και θεωρείται μέλος της πρώτης γενιάς της 17 Ν. που αναμένεται να διαφωτίσει την περίοδο από το 1975 μέχρι το 1983. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αναφέρει η εφημερίδα πως ο υπουργός υπό μορφή ‘‘διαγγέλματος’’ τόνισε πως η υπόθεση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα θα κλείσει μόνο όταν όλοι οι υπεύθυνοι οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Απέκλεισε δε κάθε σχέση ή αξιοποίηση της 17 Ν. από οιεσδήποτε μυστικές υπηρεσίες.
Στις 2 Αυγούστου 2002 η Ελευθεροτυπία έχει στο εξώφυλλό της τον τίτλο ‘‘Έφτασαν στον Άρη’’ και αναφέρεται στην σύλληψη του Σωτήρη Κονδύλη που είχε στην οργάνωση το ψευδώνυμο ‘‘Άρης’’ και που κατά την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ήταν ενεργώ μέλος της 17 Ν. Σε άλλο δημοσίευμά της η εφημερίδα ερευνά το πορτρέτο του αινιγματικού και φερόμενου ως αρχηγού της 17 Ν. Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, καθώς και την παρασκηνιακή συμμετοχή αγνώστων γυναικών στις δραστηριότητες της οργάνωσης για τις οποίες υπήρχαν ενδεικτικές μαρτυρίες.
Ήταν Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου του 2002, απομεσήμερο στις 14.30 περίπου όταν στην εσωτερική φρουρά της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών ένας άνδρας με γκρίζα μαλλιά μεσαίου αναστήματος απευθύνεται στον ανθυπαστυνόμο φρουρό λέγοντάς του : «Κουφοντίνας Δημήτρης. Ήρθα να παραδοθώ». Έτσι περιγράφεται από την πλευρά της αστυνομίας η παράδοση του πλέον καταζητούμενου γι’ αυτήν προσώπου. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2002 η Ελευθεροτυπία προβάλλοντας το συμβάν με τον τίτλο ‘‘Εγώ, και τέλος’’, δίνει την πρώτη εικόνα εκ μέρους της αστυνομίας λέγοντας πως ο Κουφοντίνας θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο και εμφανίστηκε για να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες για όλα όσα έπραξε η 17 Ν., χωρίς να αποδέχεται τίποτα από το κατηγορητήριό του κατά την αστυνομία που μιλά για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Η δήλωσή του : ‘‘Τελειώσαμε. Δεν υπάρχει πια 17 Ν. Και ούτε μπορεί να υπάρξει τα επόμενα 10-15 χρόνια. Δεν υπάρχει έδαφος’’, δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις. Σχολιάζοντας το γεγονός η εφημερίδα θεωρεί πως έκανε μια πραγματικά ηγετική παράδοση-εμφάνιση που συνοδεύτηκε με τη ρητή αποδοχή της καθολικής ήττας, υπενθυμίζοντας προς όλους ότι η αξιοπρέπεια είναι η βασική ατομική αξία για κάθε αγωνιστή.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 6 Σεπτεμβρίου 2002 προβάλει το γεγονός με τον τίτλο ‘‘Τα έκανα όλα για τον σοσιαλισμό’’, έχοντας ως υπέρτιτλο ‘‘Κουφοντίνας. Παραδόθηκε την κατάλληλη στιγμή για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.’’ και υπότιτλους ‘‘Πολιτικοποιεί τα εγκλήματα της 17 Ν. με δήλωση-μανιφέστο’’, ‘‘Σενάρια για συμφωνία παράδοσης με την κυβέρνηση’’, ‘‘Προνομιακή μεταχείριση μετά τη σύλληψή του’’. Η εφημερίδα λέει ότι πρόκειται για στημένο παιχνίδι και αναφέρει τη δήλωσή του : ‘‘ Η αξία που καθόρισε την προσωπική μου πορεία ήταν η πίστη μου στην οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος και το όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία’’. Σε σχόλιό της αναφέρει πως η υπόθεση της τρομοκρατίας δεν αποτελεί πλέον ΄΄τροφή΄΄ ικανή για να καλύψει τις αδυναμίες του κυβερνητικού οργανισμού και να κρύψει τα σημαντικά του οικονομικά προβλήματα. Οι μάσκες έπεσαν, λέει χαρακτηριστικά.
Με αυτόν τον τρόπο επήλθε η εξάρθρωση της 17 Ν., αφού ακούστηκε και από τα πλέον επίσημα χείλη της πολιτείας, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ότι : ‘‘το έργο της αστυνομίας εδώ τελείωσε με επιτυχία και τώρα το λόγο πρέπει να έχει η δικαιοσύνη, όπως θα συνέβαινε σε κάθε κράτος δικαίου’’.
Στην παρούσα μελέτη παρακολουθώντας προσεχτικά μέσα από δύο Μ.Μ.Ε., (εφημερίδες), την απροσδόκητη εξέλιξη ενός γεγονότος το οποίο είχε μεγάλη απήχηση και επικέντρωνε το ενδιαφέρον όχι μόνο της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά και της διεθνούς, διακρίνουμε τα εξής. Κατ’ αρχήν καταφαίνεται αβίαστα πως η τοποθέτηση της κάθε εφημερίδας γι’ αυτό καθαυτό το γεγονός προσδιορίζεται από την δική της χαρακτηριστική πρισματική απόκλιση. Εξάλλου η θέση της κάθε εφημερίδας την θέλει να είναι απόλυτα συμβατή με τις πολιτικές κυρίως τοποθετήσεις του αναγνωστικού κοινού προς το οποίο απευθύνεται. Παρατηρούμε επίσης πως η παρουσίαση του αυτού γεγονότος από της δύο εφημερίδες ξεχωριστά, (Ελευθεροτυπία και Ελεύθερος Τύπος),έχει κοινή αφετηρία αλλά ακολουθεί ιδιαίτερο δρόμο ως προς την προσέγγισή του, την εξιστόρησή του, καθώς και τις εντυπώσεις που προξένησαν οι παράπλευρες κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις, που αναπόδραστα αυτό επέφερε. Η αρθρογραφίες και οι σχολιασμοί της κάθε εφημερίδας προσιδιάζουν επαρκώς ως προς την κομματική της ταυτότητα ώστε να προβάλλονται οι απόψεις των πολιτικών φορέων που εκπροσωπούνται. Γενικά η ενημέρωση των δύο αυτών Μ.Μ.Ε. κινείται μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού πλουραλισμού που επικρατεί σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία και σε κάθε ελεύθερο πολιτισμένο κράτος, όπου κατοχυρώνεται απόλυτα η ελευθερία της έκφρασης.
Όταν Σαββάτο βράδυ στις 22.20 στις 29 Ιουνίου του 2002 απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα στο λιμάνι του Πειραιά εκρήγνυται πρόωρα μια βόμβα, τραυματίζοντας σοβαρά τον άνθρωπο που πήγε να την τοποθετήσει στα εκδοτήρια εισιτηρίων της ναυτιλιακής εταιρείας ‘‘Hellas Flying Dolphins’’, όλοι οι ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. καθώς και οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, θεώρησαν το γεγονός βομβιστική επίθεση … ρουτίνας και χαμηλού ρίσκου για τους επίδοξους βομβιστές. Το Λιμενικό Σώμα αμέσως μετά την σύλληψη του πολυτραυματία πλέον δράστη και την διακομιδή του σε νοσοκομείο, συνεπικουρούμενο από την αστυνομία, ερευνώντας την περιοχή βρήκε ένα σακ βουαγιάζ που περιείχε ένα 38άρι περίστροφο γεμάτο, δύο αμυντικές χειροβομβίδες τύπου Μιλς και μια αρμαθιά κλειδιά. Την επομένη ημέρα Κυριακή 30 Ιουνίου η είδηση της βομβιστικής επίθεσης στον Πειραιά καταγράφεται από τον αθηναϊκό τύπο με επουσιώδη τρόπο και μόνο από μερικές εφημερίδες, με διάχυτη την άποψη ότι η κυβέρνηση υπό την πίεση της αμερικανικής και της βρετανικής πλευράς αφήνει να εννοηθεί πως οι περί την τρομοκρατία συντονισμένες και μεθοδικές έρευνες των αστυνομικών αρχών, έχουν καταλήξει στην πλέον αποκρυσταλλωμένη εικόνα για την ελληνική τρομοκρατία έχοντας βρει το μίτο που οδηγεί στον πυρήνα τους. Σε άλλα δημοσιεύματα αναφέρεται πως ‘‘πίσω από το προσκήνιο των τρομοκρατικών ενεργειών, βρίσκεται το παρασκήνιο παιχνιδιών ξένων πρακτόρων στην Αθήνα ερήμην της Ελληνικής Αστυνομίας’’, αναγκάζοντας αυθημερόν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Χρήστο Πρωτόπαπα να δηλώνει : ‘‘τα σενάρια που δημοσιεύονται σήμερα για την τρομοκρατία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα’’.
Την Δευτέρα 1η Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει : «‘‘Πρώτη φορά κρατούν βομβιστή’’, ενώ φουντώνουν τα σενάρια για συλλήψεις τρομοκρατών. Οι αστυνομικές αρχές ξεσκονίζουν τώρα το χώρο των αντιεξουσιαστών.» Και σχολιάζει πως με απόλυτο επαγγελματισμό και εφαρμόζοντας το δόγμα των απόλυτων στεγανών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και το ολιγομελές επιτελείο του είναι απόλυτα γνώστες των εξελίξεων, ενώ θεωρεί σκόπιμη την επιτηδευμένη αοριστία δημοσιευμάτων και πληροφοριών που αναφέρονται τις τελευταίες ημέρες στον τύπο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας από μέρους της αστυνομίας γίνεται μια ιδιαζόντως συνταρακτική ανακοίνωση. Το 38 χιλιοστών περίστροφο που βρέθηκε στην τσάντα του βομβιστή, μετά την βαλλιστική έρευνα που του έγινε, διαπιστώθηκε ότι ανήκε στον αστυφύλακα Χρήστο Μάτη που είχε δολοφονήσει η ‘‘17 Νοέμβρη’’, (17 Ν) στις 24/12/1984 σε μία της ένοπλη ληστεία τραπέζης και τότε του το είχε αποσπάσει. Το όνομα του συλληφθέντος βομβιστή είναι Σάββας Ξηρός. Και τότε αρχίζουν όλα.
‘‘Σαραντάρης και ύποπτος από παλιά ο τρομοκράτης’’ έχει ως τίτλο την 1 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος και τονίζει πως η τρομοκρατία προπορεύεται της κυβέρνησης η οποία την ακολουθεί ανήμπορη να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και διερωτάται η εφημερίδα γιατί ο εν λόγω ύποπτος δεν είχε τεθεί υπό παρακολούθηση ώστε να ελέγχονται οι κινήσεις του ;
Η επαναστατική οργάνωση 17Ν δημιούργησε έναν αληθινό μύθο γύρο από το όνομά της, δρώντας και παραμένοντας ασύλληπτη και ανεξιχνίαστη για 27 ολόκληρα χρόνια (1975-2002). Από τις 2 Ιουλίου 2002 και μετά τα γεγονότα ακολουθούν μια κατακλυσμιαία μορφή αποκαλύψεων και συλλήψεων που ο νους του μέσου ανθρώπου δυσκολεύεται να εννοήσει, υπεισερχόμενη και η μύχια σκέψη σε κάποιους ότι όλα όσα ζούσαμε τότε δεν μπορεί να ήταν εντελώς τυχαία. Η ΕΛ.ΑΣ. για πρώτη φορά μετά από αλλεπάλληλες αποτυχίες πολλών ετών κρατά στα χέρια της την αρχή του ‘‘μίτου της Αριάδνης’’ στο λαβύρινθο της ελληνικής τρομοκρατίας με προεξάρχουσα σε αυτό το φρικαλέο σκηνικό, την 17 Ν και αυτή η αρχή είναι το περίστροφο Smith & Wesson αμερικανικής κατασκευής των 38 χιλιοστών το οποίο είχε ‘‘απαλλοτριώσει’’ η οργάνωση από αστυνομικό που δολοφόνησε σε ένοπλη ληστεία τράπεζας το 1984 και βρέθηκε στα χέρια του Σάββα Ξηρού, συνδέοντάς τον έτσι άμεσα με την 17 Ν. Το όπλο με το οποίο η 17 Ν είχε σκοτώσει τον αστυνομικό Χρήστο Μάτη το 1984 το ξαναχρησιμοποίησε άλλες έξη φορές σε ισάριθμες δολοφονικές της επιχειρήσεις, κάποιες των οποίων είχε αναλάβει με προκηρύξεις της.
Στις 2 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ την αλυσίδα των χτυπημάτων με το όπλο ‘‘ταυτότητα’’ της 17 Ν, διερωτώμενη αν υπάρχει φως στο τούνελ της τρομοκρατίας, έχοντας ως κύριο τίτλο ‘‘Με 17 Ν συνδέουν όπλο και βομβιστή’’, αναφερόμενη στην κυβέρνηση που μιλούσε για ραγδαίες εξελίξεις στο θέμα της τρομοκρατίας, και πως αυτή τη φορά η αστυνομία είναι σε πολύ καλό δρόμο. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προφανώς ευχαριστημένος από τις εξελίξεις δηλώνει ότι ‘‘δουλεύομε συστηματικά, επίπονα και με μέθοδο, θα έχουμε συγκεκριμένο αποτέλεσμα’’. Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν πως σε δηλώσεις του ο Πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης συνέστησε ‘‘όχι βεβιασμένες κινήσεις’’ και πως θα πρέπει να γίνει ‘‘λελογισμένη χρήση των στοιχείων’’ που έχουν βρεθεί μετά τη σύλληψη του φερόμενου ως βομβιστή του Πειραιά.
Επίσης στις 2 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος έχοντας τον κύριο τίτλο του ‘‘Το 38αρι ρίχνει φως και…σκιές στο τούνελ της 17 Ν.’’, σχολιάζει πως τα όποια ‘‘προχωρημένα’’ αποτελέσματα επικαλείται η κυβέρνηση, οφείλονται κυρίως στη συνδρομή των Βρετανών ειδικών που είχαν αφιχθεί στην Αθήνα μετά την δολοφονία του Βρετανού στρατιωτικού ακολούθου, ταξίαρχου Στίβεν Σόντερς, και πως για τα αποτελέσματα αυτά καμία επίσημη πηγή δεν είχε υποστήριξη πως οδηγούν στη 17 Ν. ‘‘… Μας προκαλεί εντύπωση η τόσο γρήγορη, μεγάλη και θριαμβευτική δημόσια προβολή της ανακάλυψης του περιστρόφου, το οποίο, όπως υποστηρίζεται αρμοδίως, πρέπει να οδηγήσει επιτέλους τις διωκτικές αρχές στην εξόντωση της 17 Ν.’’.
Τις αμέσως επόμενες ημέρες καταγράφεται μια εντυπωσιακή ροή δημοσιευμάτων που αφορούσαν την έως τότε δραστηριότητα της 17 Ν. και τα όσα στοιχεία διατείνονται οι αστυνομικές αρχές ότι κατέχουν, ενώ οι απόψεις και οι εκτιμήσεις του τύπου διίστανται. ‘‘Ψάχνουν DNA, γιάφκα και συνεργάτες’’, ο τίτλος της Ελευθεροτυπίας στις 3 Ιουλίου 2002 η οποία αναφέρει πως οι βασικές αναζητήσεις της αστυνομίας επικεντρώνονται στην ανακάλυψη της κεντρικής γιάφκας που πιστεύουν ότι διαθέτει ο τραυματισμένος βομβιστής, στους συνεργάτες του που εκτιμάται πως είχε μαζί του στον Πειραιά, στους λόγους αποτυχίας της βομβιστικής επίθεσης και στο αν η κατοχή του περιστρόφου των 30 χιλ. είναι πρωτογενής ή του δόθηκε από άλλο πρόσωπο.
‘‘Πρόσωπο-κλειδί η άφαντη σύζυγος του βομβιστή’’, έχει τίτλο ο Ελεύθερος Τύπος στις 3 Ιουλίου 2002 και θεωρεί ύποπτο πως από ένα τυχαίο γεγονός βομβιστικής επίθεσης, να τίθεται αμέσως σε εφαρμογή ένα σχέδιο ταυτίσεώς του με την 17 Ν. Η εφημερίδα κατακρίνει ως υπεραισιόδοξο τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τα όσα διαρρέονται από αρμόδιους παράγοντες και θεωρεί βεβιασμένα τα ‘‘συμπεράσματα’’ που βγήκαν στο φως. Κατά την ίδια εφημερίδα επικρέμεται το ερώτημα αν ήδη στα χέρια των διωκτικών αρχών υπάρχει ένα πολύ σημαντικό και πολύ μεγαλύτερο υλικό το οποίο δεν εμφανίζεται τώρα και στη βάση του οποίου έχουν μια σιγουριά για τη διαμόρφωση συμπερασμάτων με αληθινή αξία.
Η ανακάλυψη της πρώτης γιάφκας της 17 Ν. στα Κάτω Πατήσια δημιουργεί αισιοδοξία και έπαρση στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία η οποία όμως δεν ανακοινώνει το πώς έφτασε μέχρι εκεί. Ελευθεροτυπία 4 Ιουλίου 2002. Η εφημερίδα κυκλοφορεί με τίτλο ‘‘Ρουκέτα στην καρδιά της 17Ν’’ και με υπότιτλο, ‘‘Μετά 27 έτη βρέθηκε στρατηγείο της στο κέντρο της Αθήνας’’. Εκτενέστερα γίνεται αναφορά για την πολυπληθέστατη και πρωτοφανή κινητοποίηση της αστυνομίας στην περιοχή της οδού Πάτμου που βρίσκονταν η γιάφκα, καθώς και αναλυτική περιγραφή για τα ευρήματα που ήταν εξαιρετικά πολλά και σημαντικά για την τεκμηρίωση στοιχείων εναντίον της 17 Ν. Επίσης από έγκυρες αστυνομικές πηγές διευκρινίζεται πως ο τραυματίας βομβιστής Σάββας Ξηρός είναι ο επιχειρησιακός αρχηγός της οργάνωσης.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 4 Ιουλίου 2002 έχει ως τίτλο ‘‘Βρήκαν τη σημαία, ψάχνουν τον…ιστό’’ και με υπότιτλο ‘‘Τα 45άρια της οργάνωσης στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ.’’. Η εφημερίδα καταγράφει το οπλοστάσιο που βρέθηκε στη γιάφκα και την ολονύκτια επιχείρηση της αστυνομίας. Σε σχόλιά της αναφέρει ότι είναι δυσεξήγητο το πώς ο βομβιστής πήγε σε ‘‘επιχείρηση’’ χωρίς καμιά προφύλαξη και με πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία επάνω του, θεωρεί δε πως για τις αρχές το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο ιστορικός πυρήνας της οργάνωσης που την συγκρότησε το 1975.
Οι καθημερινές μακροσκελείς αναφορές του ημερήσιου αθηναϊκού τύπου επί παντός επιστητού που άπτεται της τρομοκρατίας, οι βαρύγδουπες αναλύσεις κάποιων παρατρεχάμενων ‘‘ειδημόνων’’ με τρομολαγνικές διαθέσεις καθώς και η ακατάσχετη σεναριολογία, μυθιστορηματικής μορφής σε ότι αφορά την 17 Ν., ενόχλησαν πολύ την κυβέρνηση σε σημείο που ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης να δηλώνει σε αυστηρό τόνο : ‘‘Θέλουμε το χτύπημα κατά της τρομοκρατίας να είναι συντριπτικό. Υπάρχει δουλειά ακόμη για να εξαρθρωθεί το δίκτυο, για να συγκεντρωθούν τα πειστήρια και να συλληφθούν όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι’’. Στις 5 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία αναφέρει ‘‘Μαρτυρίες οδηγούν σε πρόσωπα’’, «Πολλοί έχουν λαλήσει ως τώρα » λένε ανακριτικές πηγές. Η αστυνομία πήρε καταθέσεις από οικεία πρόσωπα του Σάββα Ξηρού και έκανε αναφορά για την προσαγωγή τριών προσώπων. Κατά την εφημερίδα η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ξεσκονίζει παλιές υποθέσεις και αναζητεί ‘‘μάρτυρες-κλειδιά’’ για να μπορέσει να ταυτοποιήσει τον τραυματισμένο βομβιστή με επιθέσεις της 17 Ν., ενώ ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωνε πως σύντομα επίκεινται συλλήψεις.
Επίσης στις 5 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος έχει για τίτλο ‘‘Το μυστήριο του αόρατου αρχηγού’’ και η εφημερίδα αναφέρει δηλώσεις εισαγγελικών αρχών που τονίζουν πως είναι ‘‘Δύσκολες οι αποδείξεις για την ηγεσία’’, και κρατούν επιφυλάξεις για το αν τα ευρήματα και οι μαρτυρίες θα οδηγήσουν τελικά στη σύλληψη των κορυφαίων στελεχών της οργάνωσης. ‘‘Η Αντιτρομοκρατική είναι αισιόδοξη, μπορεί ακόμα να νομίζει ότι εξάρθρωσε τη 17Ν., γιατί γνωρίζει πρόσωπα και έχει ενδείξεις. Όμως, άλλο πράγμα η αστυνομική έρευνα και άλλο οι αποδείξεις που στηρίζουν ένα κατηγορητήριο. Ίσως για ορισμένους να μη στηριχθεί ποτέ κατηγορία. Το βέβαιο είναι ότι η δικογραφία δεν θα έχει μόνο το όνομα του Σάββα Ξηρού’’, διαβεβαίωνε η ίδια εισαγγελική πηγή. Η εφημερίδα σχολιάζει πως δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζουν οι ελληνικές αρχές για την επί 27 χρόνια ανεξιχνίαστη δραστηριότητα της 17 Ν. και τονίζει ότι η κυβέρνηση δέχεται ισχυρότατες πιέσεις από τον αμερικανικό παράγοντα για απτά αποτελέσματα, ενώ σημειώνει ότι ο Αμερικανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, Τόμας Μίλλερ, έχει επανειλημμένως τονίσει στις Ελληνικές Αρχές ότι οι Η.Π.Α. ενδιαφέρονται περισσότερο στην επιτυχημένη δίωξη των αρχηγών της οργάνωσης παρά γι’ αυτή των εκτελεστών της.
Κατά αδιευκρίνιστο δημόσια τουλάχιστον τρόπο οι αστυνομικές αρχές ανακοίνωσαν, όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία στις 8 Ιουλίου 2002, ότι ανακάλυψαν και δεύτερη γιάφκα της 17 Ν. σε αθηναϊκό δρόμο, με μεγάλη ποσότητα αποθηκευμένων εκρηκτικών υλών, ρουκετών, όπλων και χειροβομβίδων, καθώς και ενός υπολογιστού. ‘‘«Πασπαρτού» τα κλειδιά του Ξηρού’’ διευκρινίζει η εφημερίδα και συμπληρώνει ‘‘Με αυτά φέρεται να μπήκαν οι αστυνομικοί και στη γιάφκα της οδού Δαμάρεως’’. Ο τίτλος της είναι ‘‘3 Σενάρια ζητούν αρχηγό’’ ενώ με έμφαση υποσημειώνεται ‘‘Χορός σεναριογράφων. Σύγχυση και παραπληροφόρηση στο κυνήγι του «Αρχηγού»’’, ενώ σε δημοσίευμά της αναφέρει ‘‘Πως «σκιτσάρει» η αντιτρομοκρατική τη 17 Ν.’’.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 8 Ιουλίου 2002 κάνει λόγο για παραπληροφόρηση και σύγχυση στο κοινό από τους αυτοσχέδιους «αναλυτές», ενώ ερευνητικό του ρεπορτάζ αναφέρει πως όπλα που βρέθηκαν στις δύο γιάφκες που προσφάτως «ανακάλυψε» η αντιτρομοκρατική, οδηγούν και στο κοινό έγκλημα. Η εφημερίδα αναφέρει πως η τροπή των ανακρίσεων αποκτά μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ενοχοποίησης κάποιων, ενώ γίνεται προσπάθεια κάποιοι άλλοι να φύγουν από το κάδρο των υπόπτων, έχοντας ως κύριο τίτλο της ‘‘Συλλήψεις μόνο για την «ομάδα Ξηρού»’’. Σε εκτενή αρθρογραφία της η εφημερίδα θεωρεί πως υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα για το πώς οι αστυνομικές αρχές χειρίζονται την κατάσταση και πως ‘‘Μοιάζει σαν δώρο της ξενοκρατίας (C.I.A. – Ιντέλιτζενς) προς το καθεστώς Σημίτη που τους έδωσε τα πάντα’’, αναφέρει ο εκδότης της. Σε άλλο άρθρο της αναφωνεί μετ’ επιτάσεως ‘‘Μέχρι πότε το αντιτρομοκρατικό σήριαλ ;’’ και διευκρινίζει ‘‘Ένα μίγμα εμπορικού ανταγωνισμού και προσπάθειας επιβολής πολιτικού ελέγχου ταλαιπωρεί την κοινή γνώμη. Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες στον αντιτρομοκρατικό αγώνα προκαλούν το δικαιολογημένο ενδιαφέρον των πολιτών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί η οικονομική, κοινωνική πραγματικότητα και να αντικατασταθεί από μια εικονική πραγματικότητα με χαρακτηριστικά τρομολαγνίας’’.
Δέκα ημέρες μετά τον αυτοτραυματισμό του βομβιστή Σάββα Ξηρού στον Πειραιά και η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι κωλυσιεργεί στην διαλεύκανση της υπόθεσης που αφορά την17 Ν. και της τρομοκρατίας γενικότερα, αναλώνει πολύτιμο χρόνο σε ένα ατέρμονο κυνήγι μαγισσών και δεν είχε προβεί σε καμία σύλληψη προσώπων που ενέχονται σε τρομοκρατικές πράξεις. Από μέρους της η Κυβέρνηση καταγγέλλει την αξιωματική αντιπολίτευση ότι προσπαθεί να υποβαθμίσει την επιτυχία στην υπόθεση της 17 Ν. και την κατηγορεί για μίζερη και μικρόψυχη προσπάθεια να δημιουργήσει αντικειμενικά προβλήματα στο έργο των αρχών. Και η ελάσσονα αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση για σύγχυση, παραπληροφόρηση και καλλιέργεια κλήματος τρομολαγνείας και υστερίας. (Ελεύθερος Τύπος 11 Ιουλίου 2002 ‘‘Γιατί…δεν γίνονται συλλήψεις’’, Ελευθεροτυπία 11 Ιουλίου 2002 ‘‘3 Μέτωπα με την 17 Ν.’’).
Στις 12 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία έχοντας με υπονοούμενο τον τίτλο ‘‘Δωμάτιο με θέα στη 17 Ν.’’, η εφημερίδα διευκρινίζει πως μετά από την θετική γνωμάτευση των ιατρών του νοσοκομείου ‘‘Ευαγγελισμός’’ για την καλή εξέλιξη της υγείας του πολυτραυματία βομβιστή Σάββα Ξηρού, στο οποίο νοσηλεύεται, ο εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης άρχισε να του παίρνει επίσημη κατάθεση, θέλοντας να ξετυλίξει το κουβάρι της 17 Ν. ‘‘Έχω πάρει τις αποφάσεις μου’’ φέρεται να δήλωσε ο Σάββας Ξηρός. Παράλληλα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξαίρει της υπερβάλλουσες προσπάθειες των διωκτικών αρχών για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα και δηλώνει ότι ‘‘σύντομα θα έλθει η απομυθοποίηση της εγκληματικής οργάνωσης 17 Ν. και θα διαλυθούν και ορισμένοι άλλοι μύθοι που καλλιεργήθηκαν στην ελληνική κοινωνία και θα κλείσει οριστικά ένα κεφάλαιο που ταυτίζεται χρονικά με την Μεταπολίτευση στη χώρα μας’’. Ο υπουργός χαρακτήρισε τα μέλη της οργάνωσης ‘‘κοινούς εγκληματίες δολοφόνους, ληστές και κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου’’.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 12 Ιουλίου 2002 φέρει τον τίτλο ‘‘Ο Ξηρός μιλάει για 17 Ν., η κυβέρνηση για…κοινό έγκλημα’’ θέλοντας να τονίσει πως ο Σάββας Ξηρός προσπαθεί μέσα από την κατάθεσή του να αναδείξει τον εαυτό του και την οργάνωση ως κοινωνικούς επαναστάτες, ενώ η κυβέρνηση να έχει την άποψη πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συμμορία, μια παραλλαγή του οργανωμένου εγκλήματος.
Η εφημερίδα προβάλει επίσης τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστα Καραμανλή ο οποίος αναφέρει, ‘‘Αντιμετωπίζουμε θετικά, με αίσθημα ευθύνης, αλλά και δικαιοσύνης, τα γεγονότα που πληροφορούμαστε και στηρίζουμε τις προσπάθειες που αναπτύσσονται ώστε να υπάρξει οριστική ιδεολογική συντριβή του φαινομένου της τρομοκρατίας. Με αυτή τη θέση μας η συμπαράστασή μας στο έργο της Αστυνομίας ήταν και είναι δεδομένη. Μην ξεχνάμε ότι ο στόχος είναι ένας, να φτάσουμε στην καρδιά της ‘17 Νοέμβρη’, να πιαστούν οι ένοχοι και να οδηγηθούν σε δίκη, έτσι ώστε να μπορέσει να απαλλαγεί ο τόπος από αυτή τη λαίλαπα. Με μας πρωταγωνιστές αναπτύχθηκε πρόσφορο κλίμα για ένα καθοριστικής σημασίας αντιτρομοκρατικό μέτωπο’’.
Στις δύο εβδομάδες που πέρασαν μετά την αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στον Πειραιά, έχουν έρθει στο προσκήνιο ζητήματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο από την πλευρά των αστυνομικών αρχών, όσο και από τις ανωμοτί καταθέσεις στον εισαγγελέα Ι. Διώτη του τραυματία κρατούμενου βομβιστή Σ. Ξηρού. Στην εξέλιξη των γεγονότων όπως αυτά παρουσιάζονται από τις στήλες των εφημερίδων, αναφαίνονται κάποια αξιοπρόσεχτα θέματα.: Η αστυνομία είχε λίστα υπόπτων πολλά χρόνια πριν και είχε υπό παρακολούθηση άτομα που έκρινε ότι ενέχονται άμεσα ή έμμεσα σε τρομοκρατικές πράξεις αλλά δεν είχε τεκμηριωμένες αποδείξεις ώστε να προβεί σε συλλήψεις. Γνώριζε ενδεικτικά χώρους συνάντησης, (γιάφκες), ατόμων εχόντων σχέση με την τρομοκρατία χωρίς όμως αποδείξιμα επαρκή στοιχεία. Είχε υπόνοιες και φαινομενικές ενδείξεις συγκρότησης παράνομων ομάδων συναυτουργών σε εγκληματικές πράξεις χωρίς όμως απτές αποδείξεις. Δικονομικά όλα αυτά ήταν ασύνδετα και μη νομικά εκμεταλλεύσιμα. Συνδετικό κρίκο για όλα τα ανωτέρω οι αστυνομικές αρχές βρήκαν για πρώτη φορά το πρόσωπο του πολυτραυματία βομβιστή Σάββα Ξηρού και εκμεταλλευόμενες την εξαιρετικά δύσκολη σωματική του εξάντληση καθώς και την καταρρακωμένη ψυχολογική του κατάσταση, έτσι ώστε μέσω των εισαγγελικών αρχών να του αποσπάσουν σημαντικές πληροφορίες αναφορικά κυρίως με την ταυτότητα και τη δράση άλλων μελών της οργάνωσης, που να μπορούν να έχουν δικονομική αξία. Ας σημειωθεί ότι η τακτική αυτή επικρίθηκε από έγκριτους νομικούς κύκλους και δικηγορικούς συλλόγους, ως ‘‘Βάναυση προσβολή των δικονομικών, συνταγματικών και ατομικών δικαιωμάτων του’’, οι δε αποσπασθείσες καταθέσεις έχουν παραθεσμικό χαρακτήρα και καταργούν το κράτος δικαίου. (Ελευθεροτυπία 13 Ιουλίου 2002, ‘‘17 Ν : Τι ξέρουν, τι ψάχνουν’’ Ελεύθερος Τύπος 14 Ιουλίου 2002, ‘‘Εγχείρηση για να υπογράψει την ομολογία’’.
Οι απολογητικές καταθέσεις του Σάββα Ξηρού απεδείχθη πως ήταν άκρως διαφωτιστικές για τις αστυνομικές αρχές διότι τις αμέσως επόμενες ημέρες έχουμε κρουνηδόν αποκαλύψεις για συγκεκριμένα άτομα, μέλη της οργάνωσης 17 Ν. τα οποία άρχισαν να ταυτοποιούνται και με τα δακτυλικά τους αποτυπώματα που βρέθηκαν στις ‘‘γιάφκες’’ της 17 Ν. ‘‘Σαφάρι για τον νοικάρη’’ τονίζει η Ελευθεροτυπία στις 15 Ιουλίου 2002 και αναφέρει τον Δημήτρη Κουφοντίνα ο οποίος από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία θεωρείται κορυφαίο στέλεχος της οργάνωσης 17 Ν., στον τομέα εκτελέσεων, και σύνδεσμος με τον αρχηγό της. Ήταν σε λίστα υπόπτων από το 1985 αλλά από τότε αγνοούνται τα ίχνη του ακόμα και από τους οικείους του. Ο Ελεύθερος Τύπος στις 15 Ιουλίου 2002 έχει ως τίτλο ‘‘Η φωτογραφία του αρχηγού στον Ξηρό’’ και δημοσιογραφικά εμμέσως πλην σαφώς αναφέρει πως με εμβόλιμες διαρροές η αστυνομία επιδίδεται σε κατασκευές ενόχων, γνώριμη τακτική όλων των αστυνομιών του κόσμου. Προβάλει επίσης τις απόψεις της Νέας Δημοκρατίας δια του αρμοδίου συντονιστή της Βύρωνα Πολύδωρα ο οποίος έχει επιφυλάξεις ως προς την ευκολία με την οποία η αστυνομία ανακάλυψε τα δύο κρησφύγετα της 17 Ν. και εξέφρασε την εκτίμηση πως δεν έχει γίνει τίποτα περισσότερο από την ‘‘παράδοση υλικού’’ από την οργάνωση.
‘‘Ο 3ος άνθρωπος της γιάφκας’’ λέει η Ελευθεροτυπία στις 16 Ιουλίου 2002. Αποτυπώματα βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές. Έτσι στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία έχουν πλέον την εικόνα του τρίτου ανθρώπου που έμπαινε στα κρησφύγετα της οργάνωσης 17Ν. ‘‘Το 1985 άφησαν να διαφύγει ο τρομοκράτης’’ λέει ο Ελεύθερος Τύπος στις 16 Ιουλίου 2002 αναφερόμενος στον Δημήτρη Κουφοντίνα και διατυπώνει την απορία αν ήταν διπλός ο ρόλος του καταζητούμενου σήμερα αλλά εξαφανισμένου τρομοκράτη ή πράκτορα διείσδυσης στην 17 Ν.
Σε μπαράζ προσαγωγών συγγενικών ατόμων του Σάββα Ξηρού για την προανακριτική διαδικασία που σχετίζονται με τις έρευνες για την οργάνωση 17 Ν. προέβη ακόμα και τις νυχτερινές ώρες από Θεσσαλονίκη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Η Ελευθεροτυπία στις 17 Ιουλίου 2002 φέρει τον τίτλο ‘‘Αερογέφυρα για 17 Ν. τη νύχτα’’ με υπότιτλους, ‘‘Αδελφός του Ξηρού και άλλος ένας με C-130 από Θεσσαλονίκη – Ανακρίνεται και δεύτερος αδελφός’’. Προσαχθέντες είναι τέσσερα από τα πέντε αδέλφια του τραυματία βομβιστή διευκρινίζει η εφημερίδα, ενώ για τον Δημήτρη Κουφοντίνα εκδόθηκε εισαγγελική εντολή για την άμεση προσαγωγή του σε περίπτωση που θα εντοπιστεί. Επίσημη έκδοση ενταλμάτων δεν υπάρχει για κανέναν.
Ο Ελεύθερος Τύπος την ίδια ημερομηνία 17 Ιουλίου 2002 φέρει τον Τίτλο ‘‘Ξηρές…συλλήψεις οικογενειακού χαρακτήρα’’ ενώ επισημαίνει πως η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία βρίσκεται σε αδιέξοδο θεωρώντας ότι το σπουδαιότερο εύρημα μέχρι τώρα στα χέρια των διωκτικών αρχών είναι ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός. Σε άλλο δημοσίευμα γίνεται γνωστό ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν μέλος της ΠΑΜΚ, (μαθητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ), ενώ αργότερα φέρεται πως υπήρξε έμμισθος πράκτορας-πληροφοριοδότης της ΚΥΠ, κάτι που ο πρώην διοικητής της, Ιωάννης Αλεξάκης δεν το επιβεβαιώνει. Επίσης η εφημερίδα αναφέρεται σε δηλώσεις του πρώην αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Τόμας Νάιλς, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε : ‘‘Υπάρχει κάτι περίεργο στην αδυναμία των ελληνικών αρχών να συλλάβουν τόσα χρόνια κάποιο μέλος της οργάνωσης. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς είναι. Αλλά εάν στραφούμε πίσω στο 1974, όταν το ΠΑΚ μετατράπηκε σε ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως ένα τμήμα του ΠΑΚ να μετατράπηκε σε 17 Ν. Το ερώτημα είναι ποιες είναι οι σχέσεις αυτής της οργάνωσης με το ΠΑΣΟΚ’’. Ενώ ερωτώμενος για την σύλληψη του Σάββα Ξηρού δήλωσε : Πρόκειται για μια τυχαία σύλληψη ενός ανίκανου βομβιστή’’.
Στις 18 Ιουλίου 2002, στην κορύφωση τόσο του καλοκαιριού αυτής της χρονιάς όσο και στην μυθιστορηματική αποκάλυψη της 17 Ν., γίνεται γνωστή η ταυτότητα του αρχηγού αυτής της οργάνωσης. Ελευθεροτυπία ‘‘Πιάσαμε τον αρχηγό’’. ‘‘Οι αρχές βεβαιώνουν ότι άρπαξαν το μεγάλο ψάρι της 17 Ν. στους Λειψούς – Αλέκος Γιωτόπουλος ή Μιχάλης Οικονόμου’’. Σύμφωνα με την εφημερίδα με τη σύλληψη του αινιγματικού καθηγητή Μιχάλη Οικονόμου, που όπως διαβεβαιώνουν οι διωκτικές αρχές είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, εκ των ιδρυτικών στελεχών της «17 Νοέμβρη» στο Παρίσι πριν από 28 χρόνια, φαίνεται πως λύθηκε ο γόρδιος δεσμός της ελληνικής τρομοκρατίας.
Ελεύθερος Τύπος, ‘‘Συνέλαβαν στους Λειψούς τον αρχηγό’’. ‘‘Αστυνομική επιχείρηση-θρίλερ από αέρα και θάλασσα’’. Με τη φράση, ‘‘δεν απαντώ σε Νενέκους’’ είπε καταφρονητικά προς τους αστυνομικούς όταν τον πλησίασαν στους Λειψούς για να τον συλλάβουν. Διαχρονικό αρχηγό της οργάνωσης 17 Ν. θεωρεί το αντιτρομοκρατικό επιτελείο τον 60χρονο καθηγητή Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, που ζούσε με τα ψεύτικα στοιχεία ως Μιχάλης Οικονόμου.
Ελευθεροτυπία : 19 Ιουλίου 2002, ‘‘Ομολογούν εις άφεσιν αμαρτιών’’, είναι ο τίτλος και σε δημοσιεύματά της η εφημερίδα αναφέρει πως ψύχραιμοι και συνειδητοποιημένοι μπροστά στον εισαγγελέα οι Χριστόδουλος και Βασίλης Ξηρός και ο Διονύσης Γεωργιάδης ομολόγησαν τα πάντα που τους καταμαρτυρούν οι αστυνομικές αρχές. Έχουν συλληφθεί επίσης από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία οι Βασίλης Τζωρζάτος και Θεολόγος Ψαραδέλης. Οι πληροφορίες φέρουν τους δύο άνδρες να έχουν ομολογήσει τη συμμετοχή τους δράση της 17 Ν. Σε άρθρο της η εφημερίδα εκφράζει την άποψη πως η εξάρθρωση της 17 Ν. οφείλεται στις βρετανικές υπηρεσίες οι οποίες έβαλαν σε σωστό δρόμο της έρευνες ψάχνοντας τα κείμενα της άκρας αριστεράς για να βρουν άκρη, ενώ οι αμερικανοί επέμεναν και έψαχναν για συνδέσεις της 17 Ν. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χωρίς να καταλήγουν πουθενά.
Ελεύθερος Τύπος : 19 Ιουλίου 2002 ‘‘Μια κασέτα από-καλύπτει τον ιδρυτή’’ δηλώνει η εφημερίδα κάνοντας μια εκτενή αναφορά στο σκοτεινό και ανεξιχνίαστο παρελθόν του φερόμενου ως αρχηγού της 17 Ν., Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, ο οποίος δεν αποδέχεται τίποτα για όσα κατηγορείται δηλώνοντας ‘‘πολιτικός κρατούμενος’’.
Στις 22 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία μετά από τις νέες συλλήψεις που ανακοίνωσε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία των Ηρακλή Κωστάρη, Κωνσταντίνου Καρατσώλη και Θωμά Σερίφη, έχει τον τίτλο ‘‘Αι γενέαι πάσαι της 17Ν.’’ θέλοντας να αναδείξει πως οι μέχρι εκείνη τη στιγμή συλληφθέντες, αντιπροσωπεύουν τρεις γενιές της 17 Ν. από τον πυρήνα του 1975 έως την ομάδα της τρίτης περιόδου μετά το 1995. Η εφημερίδα σχολιάζει με αυστηρότητα τους περιφερόμενους τηλεκανίβαλους ‘‘ειδικούς’’ οι οποίοι δίκην εισαγγελέως αποφαίνονται για απαξάπαντες τους ενεχομένους με οποιαδήποτε ιδιότητα, ακόμα και συγγενικά πρόσωπα, στην τρομοκρατική οργάνωση 17 Ν., καθώς και το όργιο της συνειδητής παραπληροφόρησης και της αδιάντροπης κατασυκοφάντησης που γίνεται στο όνομα της τηλεθέασης από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Προβάλει επίσης δηλώσεις έγκριτων νομικών οι οποίοι μετ’ επιτάσεως τονίζουν πως η μέχρι εκείνη τη στιγμή ακολουθούμενη τακτική των διωκτικών αρχών δεν συνάδει με το υπάρχων δικαιοπρακτικό μας σύστημα το οποίο εξασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, καταδικάζουν την παρορμητική τακτική ορισμένων οργάνων της πολιτείας και τονίζουν την επιφυλακτικότητά τους ως προς την εξασφάλιση μιας ‘‘δίκαιης δίκης’’, αυτής που αρμόζει σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Στις 22 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος κυκλοφορεί με τον τίτλο ‘‘Γιατί η ΕΛ.ΑΣ. φοβάται τώρα τον Κουφοντίνα’’ και αναφέρει πως ενώ από τις 12 Ιουλίου είναι καταζητούμενος παραμένει ασύλληπτος. Οι διωκτικές αρχές, κατά την εφημερίδα τον θεωρούν ότι είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της 17 Ν., πρωταγωνιστή στις εκτελέσεις που έκανε η οργάνωση και ικανό να προβεί σε κάποια ενέργεια εντυπωσιασμού με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε σχόλιό της η εφημερίδα διατυπώνει τις επιφυλάξεις της για την άκρως εντυπωσιακή πρόοδο των ερευνών, για συλλήψεις, για οικειοθελείς ομολογίες, για άρνηση των κατηγορουμένων να δεχθούν νομική προστασία, για ‘‘αλληλοκαρφώματα’’, για αρχηγούς και υπαρχηγούς και άλλα ομολογουμένως παράδοξα υπαινισσόμενη ότι αυτό που πλασάρεται δεν είναι η καθαρή αλήθεια και πως η κοινή γνώμη δυσπιστεί από όλα όσα βλέπει και ακούει καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα για την εξάρθρωση της οργάνωσης 17 Ν.
Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία κατατοπισμένη από τις προανακριτικές καταθέσεις των όσων μελών της 17 Ν. είχε συλλάβει, αλίευσε πληροφορίες που την οδήγησαν σε εντοπισμό και σύλληψη νέων προσώπων που συμμετείχαν στις παράνομες δραστηριότητες αυτής της οργάνωσης. Στις 24 Ιουλίου 2002 η Ελευθεροτυπία μέσα από τον τίτλο της ‘‘3 Αινίγματα και μια παράδοση’’ αναφέρει ότι η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ψάχνει για τρία νέα πρόσωπα που φέρονται να ήταν ενεργά μέλη της οργάνωσης 17 Ν. με τα ψευδώνυμα «Νικήτας», «Τάκης» ή «Ταινίας» και «Άρης», ενώ έχει παραδοθεί ο Κωνσταντίνος Τέλιος, που είχε τον κωδικό όνομα «Μάρκος». Στην αρθρογραφία της η εφημερίδα παραθέτει τις απόψεις έγκριτων επιστημόνων για το φαινόμενο «οργάνωση 17 Ν.», οι οποίοι μεταξύ άλλων επισημαίνουν : Είναι δυσεξήγητες οι αντιφάσεις που προκύπτουν από το πώς παρουσιάζεται σήμερα η 17 Ν. Από τη μια διανοουμενίστικες προκηρύξεις με διεθνείς και εσωτερικές αναλύσεις, που περιείχαν ευδιάκριτες ιδέες μεγαλείου και που προδήλωναν βαθιά γνώση, γερή θεωρητική κατάρτιση και συνεχή ενημέρωση και από την άλλη, το προφίλ των μελών της να εμφανίζουν χαρακτήρα ψυχικής ανισορροπίας, χαμηλό βαθμό πολιτικής συγκρότησης, χαμηλό βαθμό εσωτερικής αλληλεγγύης και πλήρη παραβίαση βασικών αρχών συνωμοτικότητας. Το ερώτημα λοιπόν είναι μήπως η 17 Ν. έδειχνε τόσο σπουδαία επειδή το κράτος μας ήταν τόσο πολύ ανίκανο;
Στην αντίπερα όχθη ο Ελεύθερος Τύπος στις 24 Ιουλίου 2002, με τον τίτλο ‘‘Συναγερμός για χτύπημα από 17 Ν. «τύπου Μόρο»’’ επισημαίνει πως ενεργά επιχειρησιακά μέλη της 17 Ν. παραμένουν ασύλληπτα με το ενδεχόμενο να χτυπήσουν ‘‘πολιτικό στόχο’’, ως αντιπερισπασμό στα όσα έως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Σε δημοσίευμά του προβάλει τα συγχαρητήρια της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού αυτής Κώστα Καραμανλή, προς τις αστυνομικές αρχές ο οποίος με δηλώσεις του εξαίρει το έργο της για την πλήρη εξάρθρωση της τρομοκρατίας, τονίζοντας πως το κόμμα του αντιμετωπίζει το πρόβλημα ως εθνική υπόθεση. Σε σχολιαστικά της δημοσιεύματα η εφημερίδα αναφέρει πως έως τώρα η κοινή γνώμη έχει ακούσει μόνο πληροφορίες προερχόμενες από την πλευρά των διωκτικών αρχών ή από κυβερνητικούς κύκλους και κανείς δεν μετάφερε τι πιστεύουν ή τι λένε οι εγκαλούμενοι, αφήνοντας να εννοηθεί έστω σε επίπεδο ισχυρισμών ότι οι ανωμοτί καταθέσεις των κατηγορουμένων ενδέχεται να είναι προϊόντα σωματικής και ψυχολογικής βίας και οι οποίες να εκπέσουν στην ακροαματική δικαστική διαδικασία.
Βάσει των νέων στοιχείων που περιήλθαν στη γνώση των διωκτικών αρχών αποκλειστικά σχεδόν από τις απολογητικές καταθέσεις των ήδη συλληφθέντων μελών της 17 Ν., η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία εντόπισε και συνέλαβε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και τα υπόλοιπα κατά τις εκτιμήσεις της διαφεύγοντα μέλη αυτής της οργάνωσης, μη μπορώντας να εντοπίσει μόνο τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Έτσι στις 25 Ιουλίου συνελήφθησαν οι Πάτροκλος Τσελέντης και Παύλος Σερίφης, ενώ στις 26 Ιουλίου συνελήφθη ο Νίκος Παπαναστασίου.
Στις 29 Ιουλίου 2002 ο Ελεύθερος Τύπος ‘‘προσάπτει’’ με τον τίτλο ‘‘Χαριστική βολή στη 17 Ν. από Σάββα και Νικήτα Α’’, στον Σάββα Ξηρό ή Μιχάλη και στον Νίκο Παπαναστασίου ή Νικήτα Α ότι ο μεν πρώτος με τις επαναλαμβανόμενες απολογητικές του καταθέσεις αποκάλυψε με κάθε δυνατή λεπτομέρεια όλες τις επιχειρησιακές δραστηριότητες της 17 Ν. από το 1983 μέχρι το 2002, ο δε δεύτερος που περιγράφεται ως προσκείμενος στον ηγετικό πυρήνα της 17 Ν. και θεωρείται μέλος της πρώτης γενιάς της 17 Ν. που αναμένεται να διαφωτίσει την περίοδο από το 1975 μέχρι το 1983. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αναφέρει η εφημερίδα πως ο υπουργός υπό μορφή ‘‘διαγγέλματος’’ τόνισε πως η υπόθεση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα θα κλείσει μόνο όταν όλοι οι υπεύθυνοι οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Απέκλεισε δε κάθε σχέση ή αξιοποίηση της 17 Ν. από οιεσδήποτε μυστικές υπηρεσίες.
Στις 2 Αυγούστου 2002 η Ελευθεροτυπία έχει στο εξώφυλλό της τον τίτλο ‘‘Έφτασαν στον Άρη’’ και αναφέρεται στην σύλληψη του Σωτήρη Κονδύλη που είχε στην οργάνωση το ψευδώνυμο ‘‘Άρης’’ και που κατά την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ήταν ενεργώ μέλος της 17 Ν. Σε άλλο δημοσίευμά της η εφημερίδα ερευνά το πορτρέτο του αινιγματικού και φερόμενου ως αρχηγού της 17 Ν. Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, καθώς και την παρασκηνιακή συμμετοχή αγνώστων γυναικών στις δραστηριότητες της οργάνωσης για τις οποίες υπήρχαν ενδεικτικές μαρτυρίες.
Ήταν Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου του 2002, απομεσήμερο στις 14.30 περίπου όταν στην εσωτερική φρουρά της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών ένας άνδρας με γκρίζα μαλλιά μεσαίου αναστήματος απευθύνεται στον ανθυπαστυνόμο φρουρό λέγοντάς του : «Κουφοντίνας Δημήτρης. Ήρθα να παραδοθώ». Έτσι περιγράφεται από την πλευρά της αστυνομίας η παράδοση του πλέον καταζητούμενου γι’ αυτήν προσώπου. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2002 η Ελευθεροτυπία προβάλλοντας το συμβάν με τον τίτλο ‘‘Εγώ, και τέλος’’, δίνει την πρώτη εικόνα εκ μέρους της αστυνομίας λέγοντας πως ο Κουφοντίνας θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο και εμφανίστηκε για να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες για όλα όσα έπραξε η 17 Ν., χωρίς να αποδέχεται τίποτα από το κατηγορητήριό του κατά την αστυνομία που μιλά για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Η δήλωσή του : ‘‘Τελειώσαμε. Δεν υπάρχει πια 17 Ν. Και ούτε μπορεί να υπάρξει τα επόμενα 10-15 χρόνια. Δεν υπάρχει έδαφος’’, δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις. Σχολιάζοντας το γεγονός η εφημερίδα θεωρεί πως έκανε μια πραγματικά ηγετική παράδοση-εμφάνιση που συνοδεύτηκε με τη ρητή αποδοχή της καθολικής ήττας, υπενθυμίζοντας προς όλους ότι η αξιοπρέπεια είναι η βασική ατομική αξία για κάθε αγωνιστή.
Ο Ελεύθερος Τύπος στις 6 Σεπτεμβρίου 2002 προβάλει το γεγονός με τον τίτλο ‘‘Τα έκανα όλα για τον σοσιαλισμό’’, έχοντας ως υπέρτιτλο ‘‘Κουφοντίνας. Παραδόθηκε την κατάλληλη στιγμή για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.’’ και υπότιτλους ‘‘Πολιτικοποιεί τα εγκλήματα της 17 Ν. με δήλωση-μανιφέστο’’, ‘‘Σενάρια για συμφωνία παράδοσης με την κυβέρνηση’’, ‘‘Προνομιακή μεταχείριση μετά τη σύλληψή του’’. Η εφημερίδα λέει ότι πρόκειται για στημένο παιχνίδι και αναφέρει τη δήλωσή του : ‘‘ Η αξία που καθόρισε την προσωπική μου πορεία ήταν η πίστη μου στην οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος και το όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία’’. Σε σχόλιό της αναφέρει πως η υπόθεση της τρομοκρατίας δεν αποτελεί πλέον ΄΄τροφή΄΄ ικανή για να καλύψει τις αδυναμίες του κυβερνητικού οργανισμού και να κρύψει τα σημαντικά του οικονομικά προβλήματα. Οι μάσκες έπεσαν, λέει χαρακτηριστικά.
Με αυτόν τον τρόπο επήλθε η εξάρθρωση της 17 Ν., αφού ακούστηκε και από τα πλέον επίσημα χείλη της πολιτείας, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ότι : ‘‘το έργο της αστυνομίας εδώ τελείωσε με επιτυχία και τώρα το λόγο πρέπει να έχει η δικαιοσύνη, όπως θα συνέβαινε σε κάθε κράτος δικαίου’’.
Στην παρούσα μελέτη παρακολουθώντας προσεχτικά μέσα από δύο Μ.Μ.Ε., (εφημερίδες), την απροσδόκητη εξέλιξη ενός γεγονότος το οποίο είχε μεγάλη απήχηση και επικέντρωνε το ενδιαφέρον όχι μόνο της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά και της διεθνούς, διακρίνουμε τα εξής. Κατ’ αρχήν καταφαίνεται αβίαστα πως η τοποθέτηση της κάθε εφημερίδας γι’ αυτό καθαυτό το γεγονός προσδιορίζεται από την δική της χαρακτηριστική πρισματική απόκλιση. Εξάλλου η θέση της κάθε εφημερίδας την θέλει να είναι απόλυτα συμβατή με τις πολιτικές κυρίως τοποθετήσεις του αναγνωστικού κοινού προς το οποίο απευθύνεται. Παρατηρούμε επίσης πως η παρουσίαση του αυτού γεγονότος από της δύο εφημερίδες ξεχωριστά, (Ελευθεροτυπία και Ελεύθερος Τύπος),έχει κοινή αφετηρία αλλά ακολουθεί ιδιαίτερο δρόμο ως προς την προσέγγισή του, την εξιστόρησή του, καθώς και τις εντυπώσεις που προξένησαν οι παράπλευρες κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις, που αναπόδραστα αυτό επέφερε. Η αρθρογραφίες και οι σχολιασμοί της κάθε εφημερίδας προσιδιάζουν επαρκώς ως προς την κομματική της ταυτότητα ώστε να προβάλλονται οι απόψεις των πολιτικών φορέων που εκπροσωπούνται. Γενικά η ενημέρωση των δύο αυτών Μ.Μ.Ε. κινείται μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού πλουραλισμού που επικρατεί σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία και σε κάθε ελεύθερο πολιτισμένο κράτος, όπου κατοχυρώνεται απόλυτα η ελευθερία της έκφρασης.
www.isigoros.blogspot.com ΙΣΗΓΟΡΟΣ
ΙΣΟΝΟΜΟΣ
Μάρτιος 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου