ΣΚΟΡΠΙΟΙ   ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ   ΚΟΙΝΗΣ   ΛΟΓΙΚΗΣ  

   Ο πατέρας μου, ο Βασίλης, όταν με συμβούλευε για το πώς να κρίνω σωστά τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πράξεις τους, θυμάμαι ότι μου έλεγε το εξής. ’’ Παιδάκι μου οι τρελοί δεν έχουν κουδούνια, απ’ αυτά που κάνει ο καθένας και το πώς συμπεριφέρεται, τον κρίνουν οι υπόλοιποι ’’. Και πράγματι είχε δίκαιο. Έτσι ακολουθώντας την συμβουλή του πατέρα μου, προσπαθώ αφού κρίνω πρώτα τον εαυτό μου, κατόπιν να κρίνω όλους τους άλλους, όχι από κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ο καθένας, αλλά από τις προθέσεις των πράξεών του και το πώς συμπεριφέρεται απέναντι στον συνάνθρωπό του. Έχω μάθει να είμαι περισσότερο αυστηρός προς τον εαυτό μου, και ηπιότερος προς τους άλλους. Νομίζω πως έτσι γίνομαι δικαιότερος σε κάθε γνώμη που διατυπώνω για τον εαυτό μου και σε κάθε άποψη που εκφέρω για τους άλλους. Όλοι μας στην σημερινή αντιφατική κοινωνία που ζούμε, περιχαρακωμένοι  από τα τετριμμένα και εφήμερα μικροσυμφέροντά μας, και με την στενή και περιορισμένη οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα, μέσα από τη θολή μας ματιά, είμαστε άξιοι της κακομοιριάς μας και της κατάντια μας.

   Το κακό αρχίζει από την παντελή άγνοια που έχουμε για τον εαυτό μας, επεκτείνεται στην παράλογη  ευκολία με την οποία χαρακτηρίζουμε παν το επιστητό και καταλήγουμε να κρίνουμε τον οιονδήποτε αποκλειστικά μέσα από την ατομική μας υπερμεγέθη αμάθεια που μας περιβάλει. Θέλουμε να κρίνουμε, αλλά να μην κρινόμαστε διότι θεωρούμε τον εαυτό μας υπέρτερο των υπολοίπων και ανάξιους όλους τους άλλους για να μας κρίνουν.  Υποπίπτουμε στο μοιραίο λάθος της καμήλας η οποία λυπόταν για την μικρή καμπούρα που είχε στην πλάτη του το παιδί της και παρέβλεπε την τεράστια καμπούρα που είχε η ίδια στην πλάτη της. Για τους αμαθείς και τους επιπόλαιους αυτά  είναι ψιλά γράμματα που τα επικαλούνται μόνο οι αδύναμοι γιατί οι δυνατοί στην κοινωνία μας τα παραβλέπουν. Όλοι έχουν ως βασικό τους αξίωμα το τι νομίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους αδιαφορώντας για το τι νομίζουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Όλοι αυτοί είναι αποξενωμένοι από την πραγματικότητα και συνάμα συνυπεύθυνοι για την σημερινή μας κοινωνική υποβάθμιση. Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν γύρω τους και ακούν πάρα πολλά, αλλά δυστυχώς είναι  εξαιρετικά λίγοι αυτοί που μπορούν να κρίνουν αυτά που βλέπουν και αυτά που ακούν.

   Προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι μας να παραμερίσουμε τον κάθε λογής ατομικό μας εγωισμό και να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Η γιαγιά μου, η Χρυσάνθη, έλεγε, ’’ άκου γιόκα μου, όσο ζω και δεν πεθαίνω, τόσα πιο πολλά μαθαίνω ’’. Είχαν δει πολλά τα μάτια της στην σχεδόν αιωνόβια ζωή της και γι’ αυτό μου τα έλεγε αυτά. Η πείρα που αποκτάμε στη ζωή, είναι για τον καθένα μας το καλύτερο και αποτελεσματικότερο αμυντικό όπλο που έχουμε. Θα πρέπει καθημερινά να καταγράφουμε στα κατάστιχα του μυαλού μας όλες μας τις  εμπειρίες ώστε να αποφεύγουμε στο μέλλον να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας. Ο σοφότερος για μένα δάσκαλος είναι ή ίδια η ζωή μου με τις εμπειρίες που μου έχει δόσει. Η πείρα της μέχρι τώρα ζωής μου είναι ο φάρος που μου χαράζει την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσω. Και η πείρα για τον καθέναν είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό, ατομικό και απόλυτο. Δυστυχώς η πείρα δεν μεταβιβάζεται, αλλά αποκτάται. Αυτό εξυπακούεται από το αδιάψευστο γεγονός, πως αν η ανθρώπινη πείρα μεταβιβάζονταν από γενεά σε γενεά χωρίς να αποκτάται με ιδιαίτερο τρόπο για τον καθένα μας, τότε μόνον ο Αδάμ και η Εύα θα ήταν εκτός του Παραδείσου, ενώ όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι θα ήταν εντός λόγω της υποτιθέμενης μεταβιβαζόμενης πείρας. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.   

   Ο σοφός λαός λέει πως όποιος θέλει να προκόψει στη ζωή του θα πρέπει το κάθε του πάθημα να του γίνεται και μάθημα. Το ’’ παθός και μαθός ’’, είναι για μένα ο  σημαντικότερος παράγοντας στην πορεία της ζωής μου, και αντιλαμβανόμενος αυτές τις έννοιες αισθάνομαι ανθρώπινη υποχρέωση να κάνω κοινωνούς τους συνανθρώπους μου στις εμπειρίες που έχω αποκτήσει στην μέχρι τώρα ζωή μου, έχοντας την κρυφή ελπίδα πως έτσι μπορώ να βοηθήσω κάποιους είτε να αποφύγουν εγκαίρως κάτι, είτε να προλάβουν να διορθώσουν κάτι στην πορεία του ώστε να έχουν ένα αίσιο αποτέλεσμα.    

    # Αξιοπρέπεια, μια συμβολική λέξη με εξαιρετικά ενδιαφέρον νόημα. Η αξιοπρέπεια είναι το σημαντικότερο αγαθό για έναν άνθρωπο. Κατά την άποψή μου, το θεωρώ σπουδαιότερο και απ’ αυτή ακόμη την υγεία του, αλλά και την ζωή του. Η ζωή μας ούτως ή άλλως είναι κάτι το αναλώσιμο και κάποτε θα χαθεί. Τι νόημα όμως έχει όταν κάποιος έχει την ζωή του και την υγεία του, αλλά δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους συνανθρώπους του. Η ατομική αξιοπρέπεια για τον κάθε άνθρωπο είναι μια ψυχική στάση στη ζωή του αδιαπραγμάτευτη ως προς την αξία της προσωπικότητάς του. Συστατικά στοιχεία της είναι η κοσμιοτάτη συμπεριφορά, η ευγένεια του ήθους, η ευπρέπεια, ο αυτοσεβασμός, η κατανόηση του πλησίον, η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, η αρμονική κοινωνική συμβίωση.  Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια περικλείεται τόσο στον σεβασμό της προσωπικότητας του ατόμου, όσο και στον σεβασμό της  προσωπικότητας των άλλων. Κανείς άλλος δεν κάνει τον κάθε άνθρωπο αξιοπρεπή παρά μόνον ο εαυτός του. Ο αξιοπρεπής άνθρωπος δεν είναι εγωπαθής και δεν εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από τους άλλους συνανθρώπους του, ούτε όμως ανέχεται να τον υποτιμούν και να τον προσβάλουν οι άλλοι. Η αξιοπρέπεια είναι μία προσωποπαγής αρετή.   

Η αξιοπρέπεια προϋποθέτει την αναγνώριση της προσωπικής αξίας του ατόμου σε κάθε δομημένη κοινωνία, ανεξάρτητα από πολιτισμικά, πολιτικά ή οικονομικά κριτήρια. Στην ελληνική κοινωνία η αξιοπρέπεια παράδοξα εξανεμίζεται γιατί έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια μία οριζόντια ισοπέδωση όλων των κοινωνικών αξιών. Οι κοινωνικοί θεσμοί βρίσκονται σε πλήρη αποσύνθεση και η αιτία αυτής της θλιβερής κατάστασης οφείλεται πρωτίστως στην υποβάθμιση των λειτουργιών του κοινωνικού κράτους, όπως η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση, η νομική προστασία, η απασχόληση αλλά και στην υποχώρηση και των κατακερματισμό του νοήματος της ελληνικής οικογένειας. Το αλγεινό αυτό φαινόμενο, πιστεύω ότι οφείλεται στον εκμαυλισμό του πολιτικού συστήματος που διακυβέρνησε τη χώρα τις τελευταίες τέσσερες δεκαετίες. 

    # Ελευθερία, ένα πραγματικό δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο που καθορίζεται από την αβίαστη έκφραση της βούλησης του ατόμου, χωρίς  να παρεμποδίζεται το αντίστοιχο δικαίωμα των άλλων. Είναι το ακριβότερο αγαθό για τον άνθρωπο και έχουν χυθεί ποταμοί αίματος για να την εξασφαλίσουν διαχρονικά όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι. Τη μεγάλη αξία της ελευθερίας, σε όλες τις μορφές της, πρώτοι την κατανόησαν οι αρχαίοι Έλληνες. Η έμφυτη αγάπη του Έλληνα για την ελευθερία είναι ένα από τα εθνικά χαρακτηριστικά του. Για μένα η ελευθερία μου, είναι ισόμοιρη με την αναπνοή μου και η στέρησή της ισοδυναμεί με την αφαίρεση της ζωής μου. Δέχομαι κατά τρόπο απόλυτο πως η δική μου ελευθερία σταματά σε εκείνο το σημείο από το οποίο αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Θέλω όμως και οι άλλοι να αποδέχονται  χωρίς περιστροφές αυτό τον ορισμό. Η ελευθερία αποτελεί για τον άνθρωπο προϋπόθεση της φυσικής και ηθικής ζωής του. Λογικό είναι πως τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του ο άνθρωπος, τα ανέπτυξε μέσα σε συνθήκες ατομικής ελευθερίας. Όσοι επιβουλεύονται για ιδιοτελείς σκοπούς την ελευθερία του άλλου, είναι μισάνθρωποι, εχθροί του κοινωνικού συνόλου και ηθικά έκπτωτοι από κάθε ανθρώπινη έκφανση.

Η ελευθερία πιο συγκεκριμένα ορίζεται για τον άνθρωπο σε εσωτερική και εξωτερική. Η εσωτερική ελευθερία του ανθρώπου έχει να κάνει με την ελευθερία της βούλησής του και αφορά την ευχέρεια που έχει ένας άνθρωπος να αυτοπροσδιορίζει τον εαυτό του, καθώς και να προσδιορίζει τις πράξεις του, ανεπηρέαστος. Επίσης η ελευθερία της συνείδησης είναι αυτή που εντάσσει τον κάθε άνθρωπο σε οποιοδήποτε θρησκευτικό, φιλοσοφικό ή ιδεολογικό σύστημα. Στην πραγματικότητα η συνειδησιακή ελευθερία έχει πολύ βαθιές ρίζες μέσα στον άνθρωπο, δεν μπορεί να καταλυθεί εύκολα και φανερώνει την ψυχική και πνευματική αυτονομία του. Οι δύο αυτές μορφές εσωτερικής ελευθερίας ως κοινό σημείο αναφοράς έχουν την ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στους άλλους. Εξωτερική ελευθερία για τον άνθρωπο είναι η ατομική ελευθερία του, που αφορά τον χώρο στον οποίο ζει, η εθνική ελευθερία που αφορά το κράτος στο οποίο ζει κάποιος, κατά πόσο μπορεί να λαμβάνει ανεμπόδιστα αποφάσεις για την τύχη του και την εσωτερική του διοίκηση, και η πολιτική ελευθερία που συνδέεται με την ιδιότητα του πολίτη στο δικαίωμα του " εκλέγειν και εκλέγεσθαι ".  

     # Δικαιοσύνη, θεωρείται το θεμέλιο της αληθινής ελευθερίας. Στην κλασική αρχαιότητα η δικαιοσύνη θεωρείτο ως η ύψιστη ηθική αρετή, η οποία μάλιστα περιλαμβάνει όλες τις άλλες αρετές. Με την δικαιοσύνη κατοχυρώνεται η απονομή του δικαίου σε πλαίσια ατομικά και κοινωνικά. Προστατεύει τους αδυνάτους από τις αυθαιρεσίες και την ασυδοσία των δυνατών, και χαλιναγωγεί τις πράξεις και τις επιδιώξεις των δυνατών που θέλουν να επιφέρουν εις βάρος των αδυνάτων. Η δικαιοσύνη είναι κάτι που αποδεικνύεται, αποδιδόμενη μέσα από το γραπτό δίκαιο και τον άγραφο ηθικό νόμο. Όλοι οι πολίτες θα πρέπει να είναι ίσοι μπροστά στο νόμο, χωρίς καμία διάκριση. Η ισονομία είναι χαρακτηριστικό κάθε ευνομούμενης πολιτείας. Κατά τη χριστιανική ηθική η δικαιοσύνη περιέχεται μέσα στην αγάπη που θα πρέπει να υπάρχει από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Στη σύγχρονη εποχή η δικαιοσύνη είναι παράγωγο του υποκειμενισμού, διότι η απονομή της δικαιοσύνης γίνεται με υποκειμενική ερμηνεία του νόμου. Εξ’ αυτού του λόγου το δίκαιο παρουσιάζεται είτε ως διανεμητικό, είτε ως αναλογικό. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει διαταραχή απονομής της δικαιοσύνης ειδικά στην περίπτωση όταν διάδικοι είναι το κράτος και ο πολίτης. Επανειλημμένα αυτό το ομολογούν απερίφραστα οι αποφάσεις των δικαστηρίων που είναι υπέρ του κράτους και εναντίον των πολιτών με το καινοφανές σκεπτικό ότι η όποια δικαστηριακή απόφαση λαμβάνεται για το συμφέρον του συνόλου των πολιτών και όχι το συμφέρον του διάδικου.   

Με την προσωπική μου εμπειρία εκφέρω την άποψη πως την δικαιοσύνη που επιθυμείς αν δεν μπορείς να την διεκδικήσεις με δυναμικό τρόπο, μην περιμένεις να σου τη χαρίσει κάποιος.     

     # Οι πράξεις του κάθε ανθρώπου εκδηλώνουν τον χαρακτήρα του, έτσι ώστε όταν εγώ γνωρίζω πως άγεται και φέρεται κάποιος, διατηρώ και την ανάλογη στάση απέναντί του. Θα πρέπει να θυμάμαι :

Μια φορά προδότης, για πάντα προδότης.

Μια φορά ψεύτης, για πάντα ψεύτης.

Μια φορά κλέφτης, για πάντα κλέφτης.

Μια φορά αχάριστος, για πάντα αχάριστος.

Μια φορά υβριστής, για πάντα υβριστής.

Μια φορά μνησίκακος, για πάντα μνησίκακος.

Μια φορά ζηλόφθονος, για πάντα ζηλόφθονος.

Μια φορά αμετροεπής, για πάντα αμετροεπής.

Μια φορά αναιδής, για πάντα αναιδής.

Μια φορά δόλιος, για πάντα δόλιος.

Μια φορά αγνώμων, για πάντα αγνώμων.

Μια φορά επιπόλαιος,  για πάντα επιπόλαιος.

Μια φορά αδιάντροπος, για πάντα αδιάντροπος.

Μια φορά αδίστακτος, για πάντα αδίστακτος.

Μια φορά απατεώνας, για πάντα απατεώνας.

Μια φορά υποχθόνιος, για πάντα υποχθόνιος.

Μια φορά κόλακας, για πάντα κόλακας.

Μια φορά βδελυρός, για πάντα βδελυρός.

Μια φορά δημοκόπος, για πάντα δημοκόπος.

Μια φορά εμπαθής, για πάντα εμπαθής.

Μια φορά μοχθηρός, για πάντα μοχθηρός.

Μια φορά καταχραστής, για πάντα καταχραστής.

Μια φορά συμφεροντολόγος, για πάντα συμφεροντολόγος.

Μια φορά αυθάδης, για πάντα αυθάδης.

Μια φορά συκοφάντης, για πάντα συκοφάντης.

Μια φορά βλάσφημος, για πάντα βλάσφημος.

Μια φορά πολιτικός, ( με οποιοδήποτε συνειρμό βάζει ο καθένας στον νου του), για πάντα πολιτικός.     

     # Δημοκρατία, το ιδανικότερο πολίτευμα για ελεύθερους ανθρώπους που με την πληρέστερη μορφή της γεννήθηκε και εφαρμόσθηκε στην αρχαία πολιτεία των Αθηνών. Η βασικότερη προϋπόθεση για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας είναι η υπεύθυνη συμμετοχή όλων των πολιτών στα κοινά. Ο κάθε πολίτης έχει υποχρέωση να μετέχει στις διαδικασίες εκείνες που διασφαλίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα.. Στο πολίτευμα της δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι κυβερνά ο λαός, διότι πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτό άλλωστε. Στην δημοκρατία οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού ασκούν κυβερνητικό έργο μόνον υπέρ των συμφερόντων του λαού ως αντιπρόσωποί του. Με την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, εξασφαλίζεται η εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, καθώς και η δημιουργία κράτους δικαίου. Φυσικά το κράτος δικαίου υπάρχει, όταν τηρείται με αυστηρότητα σε κάθε περίπτωση για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες ο νόμος, χωρίς καμία εξαίρεση.   

Σήμερα όμως στην Ελλάδα οι εκλεγμένοι κυβερνώντες, υποτιθέμενοι θεματοφύλακες των συμφερόντων του ελληνικού λαού, όχι μόνο δεν διαφυλάσσουν τα συμφέροντά του, αλλά τον καταδυναστεύουν με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο, ενδιαφερόμενοι αποκλειστικά μόνον για τα ποικιλώνυμα ατομικά τους συμφέροντα, τα συμφέροντα του κομματικού τους μηχανισμού για να εξασφαλισθεί η μακροημέρευσή τους στις θέσεις που κατέχουν, και τα συμφέροντα των παντοειδών οικονομικών πατρώνων τους, Ελλήνων και ξένων. Με λίγα λόγια οι αιθεροβάμονες και ανερμάτιστοι Έλληνες πολίτες, έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Έκπληκτοι όλοι οι ξένοι έχουν διαπιστώσει πως ανέκαθεν στην Ελλάδα μόνον πρόθυμους υπηρέτες βρίσκουν. Δυστυχώς η Ελλάδα μετά την κλασική της περίοδο δεν υπήρξε ποτέ πλέον ελεύθερη χώρα. Από τον Ρωμαϊκό ζυγό πέρασε στον Βυζαντινό ζυγό και κατόπιν ακολούθησε ο σκληρός Οθωμανικός ζυγός. Με την φαινομενική επανάσταση του 1821, που την ξεκίνησαν και αυτό ας μην το παραβλέπουμε, αγνοί Έλληνες πατριώτες, περάσαμε στον Αγγλογαλλορωσικό ζυγό, με επικράτηση τελικώς των Άγγλων, υπέστημεν τον Γερμανικό ζυγό, για να επανέλθει αργότερα ξανά ο Αγγλικός ζυγός και να περάσουμε εν μία νυκτί υπό τον Αμερικανικό ζυγό, για να καταλήξουμε σήμερα στον αδηφάγο Δυτικοευρωπαϊκό ζυγό με κύριο δυνάστη μας την Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια η ιδιότυπη δημοκρατία μας, μόνον δημοκρατία δεν είναι. Ειδικά οι βορειοευρωπαίοι  δεν θεωρούν την  Ελλάδα ως ισότιμο εταίρο, αλλά ως εταίρα της Ευρώπης, διότι έτσι τους υπαγορεύουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Οι απολίτιστοι επιβλήθηκαν στους πολιτισμένους και όπως λέει ο λαός, ’’σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι’’. Πραγματικά περίεργο διότι όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα και διοργανώναμε τους Ολυμπιακούς αγώνες, όλοι αυτοί κατοικούσαν σε σπήλαια και τρέφονταν με ρίζες δένδρων.

     # Χριστιανισμός, η πεμπτουσία της αγάπης.  Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός η ολοτελής αγάπη. Η εκδήλωση της χριστιανικής αγάπης, είναι υποχρέωση για τον κάθε Ορθόδοξο χριστιανό απέναντι σε κάθε άλλο άνθρωπο. Η κοινωνική του θέση αλλά και η μικρή ή μεγάλη ευμάρεια που κατέχει, δεν πρέπει να τον επηρεάζει αλλά ότι κάνει και όσο δύναται, να το κάνει με ψυχική ευχαρίστηση και ανιδιοτέλεια, σε αντιδιαστολή με τους κάθε είδους σύγχρονους ειδωλολάτρες που όσο δυνατότεροι αισθάνονται τόσο θέλουν περισσότερο να επιδεικνύουν την εφήμερη δύναμή τους, πάνω στους  ταλαίπωρους συνανθρώπους τους, αποκομίζοντας οι ίδιοι τεράστια προσωπικά οφέλη. Είναι απόλυτος παραλογισμός ότι τα μεγαλύτερα κακά στον άνθρωπο τα προξενούν οι ίδιοι οι άνθρωποι και είναι όλοι αυτοί που βρίσκονται στον αντίποδα των θείων προτροπών. Είναι αυτοί που ενώ οι ίδιοι κλέβουν τις ελπίδες, τις προοπτικές, τις ζωές των δύσμοιρων ανθρώπων, προσποιούνται πως ψάχνουν για τους κλεφτές. Ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία σε όλο τους το μεγαλείο. Η απώλεια της ανυπόκριτης χριστιανικής αγάπης από τον σύγχρονο κόσμο μας, επιφέρει αναπόδραστα και την απώλεια της ζωής.         

     # Είναι αντίθετο της λογικής να ρωτάς κάποιον να σου απαντήσει σε κάτι που εκ των προτέρων γνωρίζεις ότι δεν είναι σε θέση να μπορεί να σου το αποδείξει. Έτσι του δίνεις την δυνατότητα να απαντήσει όπως αυτός νομίζει υπερασπιζόμενος τα ίδια συμφέροντα. Μην ξεχνάς πως από κάθε υποθετική ερώτηση, απορρέει μια παραπλανητική απάντηση. Επαυξημένα δε να τονίσω πως σε κάθε αναιδή ερώτηση  θα εισπράξεις ψευδή απάντηση . Πολλές φορές η αλήθεια είναι πολύ καλά κρυμμένη.    

     # Η γλώσσα του σώματος, αυτή η αδιάψευστη κωδικοποιημένη και σημειολογικά μελετημένη γλώσσα, είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ορθάνοιχτο βιβλίο, με πολύ μεγάλα και ευανάγνωστα γράμματα, που έχει την δυνατότητα να το διαβάσει ο καθένας που ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα και τον χαρακτήρα του άλλου. Η γλώσσα του σώματος προδίδει τον ψεύτη και επιβεβαιώνει τον ειλικρινή. Η γλώσσα του σώματος είναι το παγκόσμιο μέσον επικοινωνίας όλων των ανθρώπων.     

    # Η απελπισία είναι για τον άνθρωπο μια κατάσταση που δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει εύκολα. Ο απελπισμένος ομοιάζει σαν το έντομο που πιάνεται στον ιστό της αράχνης και παλεύει με έντονες σπασμωδικές κινήσεις να ελευθερωθεί. Γι’ αυτήν την περίπτωση ο λαός λέει,  ’’ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται ’’.  Ο απελπισμένος ζει έναν πραγματικό εφιάλτη. Προσπαθεί απεγνωσμένα να απαρνηθεί την σκληρή πραγματικότητα και να διώξει από πάνω του ένα βάρος που τον συνθλίβει. Θέλει να αλλάξει την φορά των πραγμάτων όσο πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς να έχει συγκεκριμένο στόχο, ούτε προδιαγεγραμμένο σχέδιο διαφυγής από την εξωπραγματική γι’ αυτόν κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Εξαιρετικά δύσκολη ψυχική κατάσταση για όποιον βρεθεί σε κατάσταση απελπισίας, είτε από δικά του τραγικά λάθη εκούσια ή ακούσια, είτε από σφάλματα του περιβάλλοντός του. Η εξώθηση κάποιου σε κατάσταση απελπισίας δεν είναι ουρανοκατέβατη, ούτε επέρχεται ως λοίμωξη. Την δημιουργεί η απάνθρωπη συμπεριφορά που αισθάνεται κάποιος, όχι μόνον όταν δεν τον νιώθουν οι γύρω του άνθρωποι για να τον βοηθήσουν, αλλά και όσοι δεν καταβάλουν κάποια καλοπροαίρετη προσπάθεια να τον απαλλάξουν έστω εν μέρει από ότι τον βαραίνει. Οι πλέον δε ανάλγητοι τον προσπερνούν ή τον απορρίπτουν, αποκλείοντας οι αφελείς πως την επαύριον η μοίρα τους μπορεί να τους επιφυλάσσει την ΄ίδια ή  χειρότερη τύχη. Κάθε άνθρωπος, λογικά συμπεριφερόμενος, θα πρέπει με χριστιανική αγάπη να ενσκήπτει στις αδυναμίες του πλησίον του και να τον βοηθά όπως και όσο μπορεί. Αν πάλι δεν έχει το σθένος να προσφέρει κάποια βοήθεια, ας παραμείνει αδιάφορος. Κάποιος όμως που για να καλύψει τις δίκές του αδυναμίες προσπαθεί να αναδείξει τις αδυναμίες του άλλου με αλαζονικό τρόπο, θέλοντας να αποδείξει την δική του τελειότητα, αυτό ΄γειτνιάζει την σφαίρα του παραλογισμού. Να θυμάσαι ο καιρός έχει γυρίσματα.. Δεν απέχει πολύ το σκοτάδι από το φως.

     # Να είσαι πραγματιστής. ‘Όταν χάσεις την επαφή σου με την πραγματικότητα, χάνεις και την ίδια σου τη ζωή. Προχωρώντας στην ζωή σου, να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως νομίζεις ότι είναι ή θα ήθελες να είναι. Κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μην το αγνοείς ή το αναβάλεις. Ο χρόνος τις περισσότερες φορές δουλεύει εις βάρος σου. Να μην δεσμεύεσαι από το τι θα ήθελες να κάνεις, ούτε από το τι θα θέλουν οι άλλοι να κάνεις  γι’ αυτούς. Να δεσμεύεσαι μόνον από αυτό που πρέπει να κάνεις και σου επιβάλει η αξιοπρέπειά σου. Πρώτα να πραγματοποιείς κάτι και μετά να το κοινοποιείς. Είναι λογικό για τα συμφέροντά σου και ενδεικτικό σωφροσύνης. Ο εχθρός σου, είναι πάντα εχθρός σου. Αν σε προσεγγίσει με φιλικές διαθέσεις, να ξέρεις ότι αποβλέπει σε υπέρτερα οφέλη από την έως τότε εχθρική του στάση. Ο καλός άνθρωπος είναι ο κοινωνικά αδύναμος. Οι εξαιρετικά ελάχιστες εξαιρέσεις, επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η υποταγή σου στον δυνατότερο, είναι ένδειξη δουλοπρέπειας και αποδοχή υποτέλειας. Εάν για το μέλλον σου θέλεις να έχεις θετική προοπτική, θα πρέπει να βελτιώνεσαι από τα αποκτήματα της καθημερινή σου πείρας. Όσο καλύτερα  γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο ευκολότερα μπορείς να προβλέπεις την συμπεριφορά των ΄άλλων.      

     # Πνευματική φιλοσοφία. Αν κάτι είναι παντού, παντού είναι κάτι. Άρα αυτό που είναι παντού, δεν ορίζεται ούτε από χώρο, ούτε από χρόνο, ούτε από ύλη. Είναι αδιάστατο, άχρονο και άυλο. Ότι δεν έχει διάσταση, δεν έχει ύλη. Ότι δεν έχει ύλη, δεν έχει χρόνο. Ότι είναι άχρονο, είναι το αέναο τώρα. Το αέναο τώρα, είναι υπερβατικό στο χρόνο. Ότι είναι υπερβατικό στο χρόνο, ανήκει στον υπεραισθητό κόσμο. Ότι ανήκει στον υπεραισθητό κόσμο, είναι απρόσιτο στις αισθήσεις μας. Ότι είναι απρόσιτο στις αισθήσεις μας, είναι προσιτό μόνο με την νόηση. Ότι συλλαμβάνεται με την νόηση, δεν έχει οπτική απεικόνιση.  Ότι βλέπουμε είναι, ότι δεν βλέπουμε δεν είναι. Ότι δεν είναι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Άρα ότι δεν βλέπουμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Τι είναι αυτό που υπάρχει, που δεν το βλέπουμε, αλλά το αντιλαμβανόμαστε ; Το Πνεύμα το Άγιον.

     # Η πολιτεία της πολιτικής. Τα πλείστα όσα ανεδαφικά γίνονται στα πλαίσια της πολιτικής ζωής σε κάθε τόπο, είναι άξια αναφοράς, αλλά και εξαγωγής συμπερασμάτων, χρήσιμων για τους πολίτες. Απαράγραπτος νόμος. Χωρίς την φτώχια των πολλών δεν μπορεί να υπάρξουν τα πλούτη των λίγων.

Η τρομοκρατία των ισχυρών είναι ο πόλεμος και ο πόλεμος των αδυνάτων είναι η τρομοκρατία.

Αν θέλεις να έχεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Με τον πόλεμο προσδοκείς την ειρήνη.

Ο εχθρός του εχθρού σου, είναι φίλος σου και ο φίλος του εχθρού σου είναι εχθρός σου.

Η αποτελεσματικότητα του κράτους όταν αναδεικνύεται, είναι πάντα εις βάρος του πολίτη και ποτέ υπέρ.

Το κράτος είναι η αρχή λεηλασίας της κοινωνίας και στήριγμα της ολιγαρχίας σε όλη την οικουμένη.

Οι πολιτικοί είναι ένας συρφετός ανθρώπων, παρασιτικώς διαβιούντων εις βάρος του λαού.

Η πολιτική δεν μπορεί να είναι κληρονομικό δικαίωμα κανενός. Ο πολιτικός εκλέγεται δεν επιβάλλεται.

Την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές για να την παραχαράσσουν όπως αυτοί νομίζουν.

Δεν σταματάς ποτέ στο μέσον της μάχης γιατί αυτό ισοδυναμεί με βέβαια εξόντωσή σου.

Η ένοπλη βία επιβάλλεται απ’ τον αντίπαλο. Μην παγιδευτείς αν δεν είσαι ισάξιος του αντιπάλου σου.

Οι νικητές δεν παραδίδουν ποτέ τα όπλα στους ηττημένους, απλώς είναι θέμα χρόνου το λάθος τους.

Σημαντικότερο από μία νίκη, είναι η μετέπειτα αξιοποίηση αυτής της νίκης σε βάθος χρόνου.

Ελευθερία είναι να ζεις το τώρα και να μην σκέπτεσαι το αύριο. Η ελευθερία είναι το οξυγόνο του νου.

Να προηγείται το μπορώ από το θέλω. Είναι λάθος εάν μετατρέπεις τις προθέσεις σου σε δεδομένα.

Το να θέλεις να αγωνίζεσαι, σημαίνει ότι θέλεις να ζήσεις. Η ζωή είναι ένας διαρκείς αγώνας.

Η κοντή μνήμη, μόνον κακό μπορεί να σου κάνει. Αλίμονο όποιος δεν διδάσκεται απ’ το παρελθόν του

Η απεργία σε περίοδο παρατεταμένης κρίσης, λειτουργεί πάντα εις βάρος του εργαζόμενου.

Η κατάπνιξη του διαλόγου, μοιραία σημαίνει και κατάπνιξη της δημοκρατίας.

Η αλλαγή γνώμης δείχνει ευελιξία πνεύματος, ωριμότητα κρίσεως και συμφεροντολογική επιδεξιότητα

Όσο πιο μεγάλα ψέματα λες, τόσο πιο αξιόπιστος γίνεσαι. Ότι εντυπωσιάζει, εξάπτει τη φαντασία.

Το λάθος πληρώνεται μόνον όταν αποκαλύπτεται. Ο αδύναμος πληρώνει τα λάθη του, ο δυνατός ποτέ.

Ο στερημένος και ο απελπισμένος πολίτης είναι πάντοτε ευάλωτος στα κελεύσματα των πολιτικών.

Μην επωμίζεσαι δυσανάλογα βάρη αδιαμαρτύρητος. Η καμήλα αν δεν έσκυβε δεν θα την φόρτωναν.

Η πολιτική και το εμπόριο αναζητούν διαρκώς και εναγωνίως το ίδιο αντικείμενο. Πελάτες.

Στην πολιτική τα στερνά, τιμούν τα πρώτα. Οι σημερινοί πολιτικοί ελπίζουν στην λήθη των πολιτών.

Το πρώτο μέλημα κάθε πολιτικού κόμματος είναι να διασώζει τον εαυτό του και όχι τη χώρα ή το λαό

Το εξωφρενικό στην Ελλάδα είναι πως ο πολιτικός όταν αποτύχει στο έργο που του έχουν αναθέσει, (αυτό είναι ο κανόνας), αντί να πάει στο σπίτι του ως ανεπαρκής και αποτυχημένος, το επάρατο πολιτικό σύστημα απλώς τον αλλάζει θέση για να αποτύχει ξανά στην νέα του θέση και η ίδια επαίσχυντη ανακύκλωση συνεχίζεται αενάως. Η κακέκτυπη δημοκρατία αυτοπροσώπως. 

    # Επιτυχία, έχει γίνει ο αυτοσκοπός της ζωής μας. Όλοι μας την κυνηγάμε, πόσοι όμως την γεύονται ; Για να την εξασφαλίσεις θα πρέπει να γνωρίζεις τον τρόπο και την μέθοδο που θα ακολουθήσεις. Η κάθε ενέργειά σου θα πρέπει να γίνεται στον απολύτως κατάλληλο χρόνο, με τα κατάλληλα μέσα, στον κατάλληλο χώρο. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός το ’’ κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο’’. Για παράδειγμα, μια βροχερή ημέρα δεν αρχίζεις μετακόμιση του σπιτιού σου, εν μέσω καταιγίδας στον ωκεανό δεν αλλάζεις τον καπετάνιο του πλοίου, ούτε με επιδεινούμενο καιρό βγαίνεις για ψάρεμα με την βαρκούλα σου,  όπως ασφαλώς δεν πηγαίνεις ξυπόλητος στα αγκάθια. Έτσι θα πρέπει σε κάθε περίπτωση για να έχεις μια αίσια, εύστοχη και αποτελεσματική ευόδωση των όσων προσδοκείς, να έχεις επιλέξει τις κατάλληλες συνθήκες, έχοντας τα κατάλληλα εφόδια. Δεν θα πρέπει να υποτιμάς ή να αγνοείς οτιδήποτε επιβάλλεται να διαχειριστής κατάλληλα ώστε να πορεύεσαι με ενάργεια προς τον επιδιωκόμενο στόχο σου. Για παράδειγμα, όπως σε μία επερχόμενη καταιγίδα, δεν λες ότι είμαι αντίθετος με αυτήν και την αγνοώ, αλλά θα πρέπει εγκαίρως να λάβεις όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για να προφυλαχθείς, έτσι και για την κάθε προσδοκώμενη επιτυχία σου θα πρέπει να ενεργείς συνετά, έγκυρα και εγκαίρως.    

    #  Η βοήθεια, συμβολική λέξη με υψηλή συναισθηματική φόρτιση. Η βοήθεια  αποτυπώνεται ως το αποτέλεσμα της ανθρώπινης καλοσύνης, της χριστιανικής ηθικής, και της αγάπης για τον πλησίον μας. Στην σημερινή εποχή μας η βοήθεια προς τον συνάνθρωπό μας τείνει να γίνει είδος υπό εξαφάνιση. Αισθανόμαστε ότι δεν περισσεύει τίποτε από εμάς για να το προσφέρουμε στον διπλανό μας. Σήμερα αν κτυπήσεις μια πόρτα, το πιθανότερο είναι να μην ανοίξει ποτέ. Αν τύχει και ανοίξει μάλλον θα σε διώξουν σκαιότατα.. Μόνον στην απίθανη περίπτωση όταν ανοίξει θα ακούσεις έναν γλυκό λόγο ή ένα χέρι να σου προσφέρει κάτι τι για βοήθεια. Ο άνθρωπος έχει αποξενωθεί από τον συνάνθρωπό του και αυτό συμπεραίνεται από τις πράξεις του. Αλήθεια , πόσοι σήμερα άνθρωποι έχουν το ηθικό σθένος να πράξουν έστω και στο ελάχιστο κάτι εναντίων των συμφερόντων τους, προκειμένου να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπό τους ; Όποιος διάκειται φιλικά προς εσένα θα το δείξει με την συμπεριφορά του στις δύσκολες συνθήκες και όχι στις εύκολες. Οι φιλίες που διαρκούν στον χρόνο είναι αυτές που αναπτύχθηκαν μέσα σε δυσχερείς καταστάσεις, σε ασταθές περιβάλλον, με αβέβαιο χρονικό ορίζοντα. Να θυμάσαι. Ζητάς κάτι από κάποιον μόνον μία φορά, χωρίς να επανέρχεσαι στο αίτημά σου, αν δεν υπάρχει ανταπόκριση απ’ αυτόν. Οπωσδήποτε δεν ζητάς ποτέ κάτι δεύτερο αν δεν σου έχει ικανοποιήσει το πρώτο  σου αίτημα. Μόνον έτσι διατηρείς την αξιοπρέπειά σου.

    # Σεβασμός, είναι το αυθόρμητο συναίσθημα που προκαλεί η αναγνώριση της ηθικής αξίας του ατόμου. Ο σεβασμός απευθύνεται από πρόσωπα προς πρόσωπα και καλλιεργείται στο οικογενειακό, σχολικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον. Κάθε άτομο θα πρέπει να σέβεται κατ’ αρχάς τον εαυτό του και κατόπιν όλους τους συνανθρώπους του. Το συναίσθημα του σεβασμού θα πρέπει να είναι αμφίδρομο μεταξύ των ανθρώπων για την προαγωγή του ηθικού βίου στην κοινωνία μας. Για να αναπτυχθεί το υπέροχο αυτό συναίσθημα θα πρέπει το άτομο να αισθάνεται αύταρκες με τον εαυτό του, αυτόβουλο ως προς τις ενέργειές του, και ικανοποιημένο από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. Η απόδοση σεβασμού προς τον κάθε συνάνθρωπό μας θα πρέπει να είναι καθολική, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, την οικονομική του επάρκεια, την μόρφωσή του, την θρησκευτική του ευλάβεια,  την οικογενειακή του κατάσταση, την καταγωγή του, την εργασία του, την ηλικία του, την γλώσσα του, την κατάσταση της υγείας του. Άρα μέσα από το σεβασμό αναγνωρίζεται η αξία του κάθε ανθρώπου.   

     # Η εξέλιξη του τρόπου της ζωής μας στην λεγόμενη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, μας επιβάλει συνεχώς νέες υποχρεώσεις, νέες απαιτήσεις, νέες καινοτόμες αξιώσεις, νέες βιοποριστικές ανάγκες, νέες τεχνολογικές εμπειρίες, νέες μορφές στις ανθρώπινες σχέσεις, νέες μορφές επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, νέα προϊόντα, νέα τρόφιμα και ότι άλλο νέο μπορεί να βάλει ο νου σου. Το να εμπλακείς λοιπόν με οποιονδήποτε τρόπο σε οποιοδήποτε ζήτημα για οιονδήποτε θέμα, είναι το μόνο που μπορεί ευκολότατα να σου συμβεί. Κάθε τι που άπτεται στις ενέργειες της κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, μπορεί να είναι μια ύπουλη και καλοστημένη παγίδας εναντίον σου. Αφορά δημόσιες και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες, πιστωτικά ιδρύματα, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις, εταιρίες παροχής υπηρεσιών, νοσηλευτικά ιδρύματα, ιατρεία, δικηγορικά γραφεία, και κάθε είδους επαγγελματικά καταστήματα.. Τι μπορεί να γίνει .όμως αν πιαστείς στο δόκανο ; Την πλέον κατάλληλη απάντηση την δίνει μόνον η μόρτικη έκφραση, ’’ πιάσε το αυγό και κούρεψέ το ’’. Να γνωρίζεις προκαταβολικά ότι η απεμπλοκή σου από αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη θέση που θα βρεθείς, δεν θα είναι ούτε απλή, ούτε εύκολη, ούτε σύντομη. Είναι σαν τον λαβύρινθο του βασιλιά Μίνωα. Είναι ένα σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες. Θα προτιμούσες να φας ένα μαγκάλι κάρβουνα αναμμένα, όπως λέει η λαϊκή σοφία, παρά να μπλέξεις σε αυτόν τον κυκεώνα. Το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας, αλλά και η αλλόκοτη και ανάλγητη συμπεριφορά με όλους όσους τελώνες, γραμματείς, φαρισαίους, συγκλητικούς, βαρόνους, αυλικούς, παρατρεχάμενους, αναγκάζεσαι να συναναστραφείς προκειμένου να επιλύσεις το πρόβλημά σου, για το οποίο τις περισσότερες φορές δεν είσαι καν υπαίτιος, θα σε φέρουν στα  πρόθυρα της παραφροσύνης ή της αυτοκτονίας. Βλέποντας τις μηχανορραφίες, τις δολοπλοκίες, τα τεχνάσματα, τις κωλυσιεργίες, τον καιροσκοπισμό, την κερδοσκοπία, την κουτοπονηριά, που χρησιμοποιεί ο καθένας στο πόστο του για να κάνουν τη ζωή σου βασανιστική, αισθανόμενος ως άθυρμα στα αργυρώνητα χέρια τους, σε αναγκάζουν είτε να απηυδήσεις και να ανοίξεις περισσότερο το πορτοφόλι σου, είτε να σηκωθείς και να φύγεις μη τελειώνοντας σωστά τη δουλειά σου. Μια σωστή ζούγκλα κατακυριευμένη από τα χειρότερα επί της γης θηρία, τους ανθρώπους. Από αυτή την εμπερίστατη  κατάσταση θα μπορέσεις να διασωθείς, μόνον αν επιστρατεύσεις όλη σου την ευγένεια και τους καλού σου τρόπους, αν αναδείξεις το χιούμορ σου, αν αποκτήσεις την υπομονή του Ιώβ και  τη δύναμη του μυθικού Ηρακλή, ή αν θα μπορέσει, ως από μηχανής θεός, να σε βοηθήσει και να σε απαλλάξει γρήγορα απ’ τον βραχνά σου κάποιος μεγαλοπαράγων πολιτικού κόμματος, ο οποίος θα σου ζητήσει το αυτονόητο, πως εσύ θα τον θυμηθείς στις επόμενες εκλογές για την εξυπηρέτηση που σου έκανε. Το αισχρό είναι πως στην Ελλάδα αυτό που δικαιούσαι, θα πρέπει να εκλιπαρείς να σου το δώσουν κάποιοι ως ελεημοσύνη.   

     # Η συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου, είναι ο καθρέπτης της προσωπικότητάς του και ο δείκτης του πολιτιστικού του επιπέδου. Η συμπεριφορά μας αποτελεί βασικό κριτήριο της ποιοτικής μας στάθμης και επηρεάζεται συνεχώς από την ψυχοπνευματική μας ιδιοσυστασία. Έτσι η ευγένεια, η αξιοπρέπεια, η περιποιημένη εμφάνιση, οι ήρεμες και φυσιολογικές κινήσεις των μελών του σώματός μας, είναι στοιχεία καλής συμπεριφοράς. Σημαντικός παράγων είναι και η ηλικία στην οποία βρισκόμαστε, αλλά και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Ανάλογα με τα ερεθίσματά μας, προκαλούνται και οι ανάλογες αντιδράσεις μας. Γι’ αυτό μπορεί σε φαινομενικά ασήμαντες εξωτερικές αφορμές, οι ενστικτώδεις αντιδράσεις μας να είναι δυσανάλογα μεγάλες. Αυτό μπορεί να συμβαίνει από την συσσώρευση απωθημένων εμπειριών που είναι μετατοπισμένες στο υποσυνείδητό μας. Τα βιώματα και οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, από την σχολική μας ζωή, από την στρατιωτική μας εμπειρία, είναι που πολλές φορές μας έχουν επηρεάσει αδρά και καθορίζουν ριζικά των χαρακτήρα μας και την εν γένει συμπεριφορά μας στην υπόλοιπη ζωή μας. Δεν θα πρέπει να διεκδικούμε από τους άλλους σωστή συμπεριφορά, όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε κακά παραδείγματα. Κατά την άποψή μου η καλή συμπεριφορά συνάδει τόσο την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, όσο και με την κατάσταση της υγείας του. Γιατί, ο ανελεύθερος και ο ασθενής άνθρωπος είναι ένα περιορισμένο και εξαρτώμενο ων. Υπάρχουν όμως και οι κοινωνικοί θεσμοί οι οποίοι μας επιβάλουν να έχουμε σωστή συμπεριφορά για να υπάρχει ομαλότητα στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.

    # Το πρότυπο του κάθε ανθρώπου. Αυτό όποιος το αντιμετωπίσει με την ψυχρή λογική, αμέσως θα βρεθεί στην σφαίρα του παραλόγου. Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο απ’ ΄την στιγμή που ο κάθε άνθρωπος θεωρεί ως πρότυπο ανθρώπου τον ίδιο τον εαυτό του, απορρίπτοντας αβλεπτεί κάθε άλλη παραλλαγή ανθρώπου. Ο άνθρωπος, συνήθως από την φύση του, έχει την εσφαλμένη εντύπωση, ότι ο ίδιος είναι το ιδανικότερο κατασκεύασμα του Θεού, ενώ σε όλους τους υπόλοιπους τους λείπει κάτι που έχει μόνον αυτός και δεν έχουν όλοι οι υπόλοιποι. Το άκρων άωτων της αυταρέσκειας και της παραφροσύνης. Αυτός ο άνθρωπος, αυτοθαυμάζεται για την τελειότητά  του και απλώς δείχνει κάποια συγκατάβαση για τους άλλους που τους βλέπει με μικρά ή μεγάλα ελαττώματα, στο όριο όμως που νομίζει ότι δεν θίγονται τα συμφέροντά του, κρίνοντάς τα μέσα από την στενή του αντίληψη, σε διαφορετική δε περίπτωση, τους  απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν διατυπώσει το άκρως εγωκεντρικό απόφθεγμα, ’’ πας μη ‘Ελλην βάρβαρος ’’. Ειδικά  οι σημερινοί νεοέλληνες ενστερνίστηκαν την άποψη πως, ’’ όποιος δεν μου μοιάζει είναι υποδεέστερος εμού ’’.  Το ίδιο και χειρότερο συμβαίνει σε κάθε μικρή κλειστή κοινωνία. Μπορεί να είναι μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, ένα νησί, ένα χωριό, ένας απόμερος τόπος. Σε κάθε έναν άνθρωπο από αυτούς, έχει εμποτιστεί το υποσυνείδητό του πως όποιος δεν είναι όμοιος με τα μέλη της φάρας του, όποιος δεν ζει με όμοιο τρόπο, όποιος δεν συμπεριφέρεται σύμφωνα με τον μόνο τρόπο που αυτός γνωρίζει, τότε τον εξοβελίζει πάραυτα, νομίζοντας πως έτσι εξασφαλίζει την καθαρότητα της φύτρας του, ενώ συνάμα έχει και την ικανοποίηση ότι προσέφερε υπηρεσία προς τους ομοίους του.

Η φυρόμυαλη αυτή λογική, απαντάτε συνηθέστερα σε ανθρώπους με χαμηλή κοινωνική μόρφωση, ασχέτως τι πιστεύουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, οι οποίοι εγκλωβισμένοι τόσο στις κοινωνικές τους καταβολές, όσο και στα πρότυπα που οι ίδιοι έχουν πλάσει στον νοσηρό τους εγκέφαλο, νομίζοντας πως κάθε τι νεωτεριστικό, κάθε τι διαφορετικό, είναι ένα ισχυρό παθογόνο μικρόβιο που θα τους εξολοθρεύσει. Ότι γι’ αυτούς δεν είναι κατανοητό, το βλέπουν με διστακτικότητα  και δεν το αποδέχονται. Με τέτοιας νοοτροπίας άτομα, ουδέποτε προήχθη μια κοινωνία. Η νοημοσύνη αυτών των ανθρώπων γειτνιάζει με τα κατώτερα τετράποδα θηλαστικά του ζωικού βασιλείου, μη επιδεχόμενα ουδεμιάς μορφής διορθώσεις ή μη μόνον της μεταμόσχευσης εγκεφάλου. Κατά τον Σωκράτη, το να μην γνωρίζεις κάτι είναι ανθρωπίνως παραδεκτό. Το να μην θέλεις όμως να μάθεις κάτι είναι ζωώδες.

Μέσα από την προσωπική μου κοινωνική εμπειρία που έχω απόκτηση, προς επίρρωση των όσων ανωτέρω αναφέρω, ένα με έχει εντυπωσιάσει. Αυτό που έχω φοβηθεί περισσότερο στην ζωή μου, είναι ο κοινωνικά αμόρφωτος άνθρωπος. Κυριολεκτικά δεν ξέρεις από πού να τον πιάσεις. Είναι φοβερό. Τον πιο ρωμαλέο από μένα, μπορώ με κάποιο πονηρό τέχνασμα να τον καταβάλω. Τον πιο ειδικά μορφωμένο από μένα, μπορώ με διαλεκτική ευστροφία να τον παρασύρω στις απόψεις μου. Τον πιο ευφυή από μένα, μπορώ με ορθολογικά επιχειρήματα να ανατρέψω τις σκέψεις του. Τον πιο επιθετικό εναντίον μου, μπορώ με νηφαλιότητα και υπομονή να τον ηρεμίσω. Τον πιο δύσπιστο στους συλλογισμούς μου, μπορώ με λογικές αποδείξεις να τον μεταπείσω. Αυτόν όμως που δεν μπορώ να τον πολεμήσω με κανένα θεμιτό ή αθέμιτο μέσον, είναι ο κοινωνικά αμόρφωτος άνθρωπος. Δεν πολεμιέται με τίποτε. Η αρχική του κρίση για κάτι τι, ουδέποτε μεταβάλλεται και κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να τον μεταπείσει. Την εντύπωσή μου αυτή προσδιορίζω εις το ότι όσο κατώτερα κοινωνικά μορφωμένος, βρίσκεται ένας άνθρωπος, τόσο η γνώμη του για οτιδήποτε, αποκρυσταλλώνεται πρωτίστως από τις οπτικές του παραστάσεις που αποτυπώνονται στον εγκέφαλό του. Δείχνει εμπιστοσύνη σε ότι βλέπει, υποβαθμίζοντας ότι αντιλαμβάνεται με τις υπόλοιπες αισθήσεις του. Όπως συνήθως συμβαίνει και στα μέλη του ζωικού βασιλείου. Ότι βλέπει είναι αυτό που δέχεται χωρίς να έχει την δυνατότητα να κρίνει επαρκώς τι είναι αυτό που βλέπει και να αντιδρά ως ευφυής άνθρωπος. Είναι κατώτερος και από τον πιθηκάνθρωπο homo erectus, ή τον απώτερο πρόγονό μας homo sapiens. Δυστυχώς για το ανθρώπινο είδος αν και έχουν περάσει  κάποια εκατομμύρια χρόνια, πολλοί παραμένουν στην κοινωνική δομή και την νοημοσύνη των πρωτόγονων εκ των οποίων δεν αποκλείεται κάποιοι να έχουν σήμερα και πανεπιστημιακά πτυχία. Αποδεικνύεται για τους ανθρώπους ότι δεν συμβαδίζει η κοινωνική τους μόρφωση με την ειδική. Η ζωώδης συμπεριφορά κάποιων τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή, ασχέτως της θέσεως που κατέχουν στην κοινωνία.         

 Η μητέρα μου η Ροδόπη θυμάμαι πως μου έλεγα, ’’ όσο σε τιμούν τα ρούχα σου, δεν σε τιμά ούτε όλο σου το σόι ’’, και είχε δίκαιο διότι με την απλή αυτή σκέψη ήθελε να μου πει πως συνήθως ο κόσμος βλέπει τι φοράς και όχι τι πρεσβεύεις ως ανθρώπινη ύπαρξη. Επιβεβαιώνονταν εις το ότι πάντα μια ωραία εμφάνιση ενός ανθρώπου, επηρεάζει θετικά τους άλλους και επισκιάζει και αποκρύπτει όλα τα άλλα τυχών ελαττώματα που μπορεί να κουβαλά, παραπλανώντας τους γύρο του για την γνώμη που θα σχηματίσουν γι’ αυτόν. Κανονικά θα έπρεπε οι πράξεις και η ευθυκρισία του κάθε ανθρώπου να είναι τα στοιχεία που να τον διακρίνουν και να  αποτελεί πρότυπο μιμήσεως για τους άλλους, αλλά για τον κάθε απολιθωμένο νοητικά ιθαγενή του Νεάντερταλ, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Βεβαίως πολλοί νεοέλληνες με περισσή αυθάδεια, προσδιορίζουν οι ίδιοι τις ιδιότητές τους με την κακόγουστη ταμπέλα που τοποθετούν στον εαυτό τους. Αυτό ανάγκασε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 τον εξαιρετικό εικαστικό καλλιτέχνη Γιάννη Τσαρούχη (1910 ~ 1989), να πει το περίφημο, ’’ στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις ’’.  Άρα για να μην τοποθετηθείς στο κοινωνικό περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει είτε να ακολουθείς την ολοκληρωτικής νοοτροπίας αντίληψη, του ότι κάνουν οι πολλοί να κάνεις και εσύ, ανεξάρτητα από την προσωπική σου κρίση, για να μην απορριφθείς, είτε ο ίδιος με φανφαρονίστικη τακτική να δημιουργήσεις δικό σου κακόγουστο πρότυπο, προσμένοντας τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο τους συνδαιτυμόνες σου, να ακολουθήσουν τον νεωτεριστικό σου παραλογισμό και κατόπιν όσοι πιστοί προσέλθετε. Κάπως έτσι ο νεοέλληνας ακολουθώντας κάθε νέα παροδική κοινωνική συνήθεια, διαμορφώνει τα πρότυπα των ανθρώπων που νομίζει ότι τον εκφράζουν

     # Εμπιστοσύνη, είναι η απόλυτη και άδολη πίστη που εκδηλώνω προς έναν συνάνθρωπό μου, για τα αγαθά του αισθήματα  και τις ευνοϊκές του διαθέσεις που έχει για μένα. Αυτό το τόσο απλό και καθαρό ανθρώπινο συναίσθημα, είναι και το πλέον κακοποιημένο στις μέρες μας. Η πλειονότητα των ανθρώπων, δείχνει συνήθως εμπιστοσύνη σε οτιδήποτε την ικανοποιεί οπτικά, χωρίς να κρίνει κανέναν άλλον παράγοντα, είτε για έμψυχα, είτε για άψυχα πράγματα. Η προχειρότητα και η ανευθυνότητα που διακρίνει την κάθε μας ενέργεια, έχει επηρεάσει κατά τρόπο δραματικό και την συναισθηματική μας οντότητα. Η μεγάλη ευκολία με την οποία παραπλανούμαστε, αποδεικνύει την αθεμελίωτη κρίση μας. Δείχνουμε αβλεπτεί εμπιστοσύνη εκεί  που δεν θα έπρεπε να έχουμε δείξει και με αιθεροβάμονα μακαριότητα εμπιστευόμαστε οτιδήποτε δεν πρέπει, ενώ είμαστε δύσπιστοι σε απλά και κατανοητά για μας πράγματα. Η συνέπεια αυτού του γεγονότος έχει τραγικά  αποτελέσματα  εις βάρος μας. Παροτρύνω τον καθένα μας, να αποφεύγει κάθε παρορμητική εκδήλωση εμπιστοσύνης,  σε πρόσωπα που δεν γνωρίζει καλά τον χαρακτήρα τους και τους σκοπούς τους, ατενίζοντας με επιφανειακή προσέγγιση την όλη τους συμπεριφορά. Να μην εμπιστεύεσαι τον όψιμο φίλο, τον όψιμο γείτονα, τον όψιμο συνεργάτη, τον όψιμο συνάδελφο στην εργασία σου, τον όψιμο γνώριμό σου που απέκτησες σε πρόσφατές κοινωνικές σου συναναστροφές και γενικά να είσαι κουμπωμένος, όπως λέει στην μαλλιαρή του γλώσσα ο λαός, από κάθε τι νέο ερέθισμα για το οποίο δεν έχεις αποκτήσει την ανάλογη πείρα. Βεβαίως κανένας δεν είναι οιονεί κακός μέχρι αποδείξεως τουναντίον.  Την εμπιστοσύνη σου προς τους άλλους δεν θα πρέπει να την συσχετίζεις, ούτε με την κοινωνική τους θέση, ούτε με το μορφωτικό τους επίπεδο, ούτε με την οικονομική τους ευπορία, ούτε με την εξωτερική τους εμφάνιση. Φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά. Αυτοί που το είπανε, μάλλον από κάποια κακή τους εμπειρία θα ήταν ορμώμενοι. Δεν θα πρέπει όμως να φθάσεις και στο άλλο όριο, αυτό της καχυποψίας, το οποίο είναι μια παθογόνος ψυχολογική διαταραχή, που προσδίδει στο άτομο που πάσχει μάλλον κωμική συμπεριφορά.   

      # Προπαγάνδα, είναι η μεθοδευμένη, συστηματική  και δόλια επιβολή γνώμης, ιδέας, βούλησης, ή προσηλύτισης,  ώστε με έμμεσο εκβιασμό τελικά να πειθαναγκαστείς να πράξεις κάτι για το οποίο ήσουν αρχικά αντίθετος. Από την αρχαιότητα η μέθοδος αυτή είχε εφαρμογή συνήθως για την μετάδοση, με απώτερο στόχο την τελική επικράτηση, πολιτικών ή θρησκευτικών ιδεών. Συν τω χρόνω, οι ενδιαφερόμενοι διαπίστωναν ότι η μέθοδος αυτή ήταν επωφελής για τους ίδιους, και φρόντισαν να την τελειοποιήσουν. Έτσι λοιπόν ενώ η προπαγάνδα ξεκίνησε ως μια αθώα προσπάθεια διάδοσης ιδεών, αρχών ή δογμάτων, δια μέσω του προφορικού και του γραπτού λόγου, εξελίχθηκε σε μία παγκόσμια βιομηχανία μεθοδικής παραπλάνησης, παθητικού εξαναγκασμού, σφετερισμού ιδεών και εξαπάτησης ατομικών συνειδήσεων. Έγινε μία επιστήμη και υπηρέτησε, ιδίως τα ανελεύθερα και ολοκληρωτικά καθεστώτα, ώστε να κάμψει κάθε αντίδραση όλων των αντιφρονούντων και να στρέψει εναντίων των, όλους όσους είχαν απερίσκεπτα δεχθεί την προπαγάνδα του κρατούντος καθεστώτος. Η προπαγάνδα ως χαμαιλέων, αλλάζει το προσωπείο της ανάλογα με το τι επιδιώκει την κάθε δεδομένη στιγμή. Διακρίνεται σε πολιτική, στρατιωτική, εθνική, κοινωνική, εμπορική, αθλητική, θρησκευτική, οικονομική ή ότι άλλο φανταστείς προκειμένου ο προπαγανδιστής να έχει το επιδιωκόμενό του όφελος. Ο σίγουρα χαμένος είναι πάντα αυτός που υφίσταται την προπαγάνδα. Ακόμη και μια απλή διαφήμιση κάποιου εμπορικού προϊόντος, είναι μια υστερόβουλη και υποβολιμαία μορφή μαύρης προπαγάνδας. Τοιουτοτρόπως ενώ αρχικά έχεις διαμορφωμένη άποψη για κάποιο ζήτημα, ξαφνικά με την φαιά έως μαύρης απόχρωσης προπαγάνδα, σου ενσκήπτει ως τροπικός τυφώνας στα κύτταρα του μυαλού σου, ενεργείς ως μαριονέτα κουκλοθέατρου με σπασμωδικές κινήσεις αντίθετες των συμφερόντων σου. Γίνεσαι ένα άβουλο πλάσμα, υποχείριο σκοτεινών πολιτικών και οικονομικών κέντρων που απεργάζονται την πνευματική σου εξάρτηση και την σωματική σου εξάντληση για αλλότρια οφέλη. Έτσι ψηφίζεις το πολιτικό κόμμα που δεν ανταποκρίνεται στους πολιτικούς σου στόχους, αγοράζεις καταναλωτικά προϊόντα που δεν σου είναι απαραίτητα,  παρασύρεσαι και κάνεις ένα τρόπο ζωής τον οποίον εσύ παλαιότερα καυτηρίαζες, ακόμα και τα προσωπικά σου χαρακτηριστικά αλλάζεις, όταν οι εξουσιαστές του μυαλού σου θα στο επιβάλουν. Τα εξουσιοφρενή και παντοδύναμα μέσα μαζικής ενημέρωσης, (συνειδητής παραπληροφόρησης), δηλαδή, τηλεόραση, ραδιόφωνο, τύπος, έχουν πορθήσει τον εγκέφαλό σου μεταδίδοντας σε καθημερινή βάση, ότι επιθυμούν οι οικονομικοί τους πάτρωνες. Παρουσιάζουν μέσα από την άρτια και επιστημονικά ελεγμένη  προπαγάνδα τους, το μαύρο, άσπρο, τον απατεώνα ως ευυπόληπτο πολίτη, τον διεφθαρμένο πολιτικό ως προστάτη των συμφερόντων σου, τις τράπεζες ως ευαγή ιδρύματα, τα κάθε είδους ψυχαγωγικά διαφθορεία ως πολιτιστικά κέντρα, τους οικονομικούς ολιγάρχες ως υπερασπιστές των οικονομικά αδυνάτων πολιτών, τους κομματάρχες ως άγρυπνους φρουρούς προασπιστές των θεσμών και της δημοκρατίας μας, τις κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες ως κέντρα άμεσης εξυπηρέτησης των πολιτών, τον εκάστοτε πρωθυπουργό ως χαρισματικό ηγέτη, τους υπουργούς ως άοκνους εργάτες αφοσιωμένους στην υπηρέτηση των πολιτών, την δυστυχία των πολιτών ως ευημερία του τόπου, την εξαναγκασμένη μετανάστευση των νέων ως ευλογία για τον τόπο, την ολική διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης ως επίτευγμα προόδου, τον φορολογικό εξανδραποδισμό των πολιτών ως στυλοβάτη της μελλοντικής ευημερίας του κράτους, την πλήρη διάλυση των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών τάξεων ως αναδιάρθρωση της κοινωνίας μας, την δραματική αύξηση της εγκληματικότητας και της κάθε άλλης παραβατικής συμπεριφοράς των πολιτών ως απόρροια της εμπεριστάτου κατάστασης της που έχει περιέλθει η κοινωνία μας και γενικότερα την υποβάθμιση της ζωής μας ως το αποτέλεσμα της έλλειψης δημιουργικής φαντασίας από τους αχάριστους πολίτες. Όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, επιπλέει με την ποντοπόρα προπαγάνδα του, μέσα σε έναν ωκεανό ψεύδους. Οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται να έχουν την υποστήριξη τρίτων παραεξουσιαστικών κέντρων και όχι αυτή των πολιτών που τους εξέλεξαν. Ξεκάθαρα πράγματα, με καθεστώς Λουδοβίκου δεν υπάρχει Δημοκρατία. Παράλληλα όμως και από τους πολίτες έχει εξαντληθεί, κάθε απόθεμα αξιοπιστίας για τους μασκαράδες της πολιτικής, οι οποίοι φροντίζουν να μεταλλάσσονται, να ανακυκλώνονται, να αναπαλαιώνονται, ουδέποτε όμως να αλλάζουν τακτική.

Τα πλουμιστά στην εμφάνιση, προπαγανδιστικά παπαγαλάκια τους, έχοντας προσφιλή τους τακτική την διάχυση ευθυνών, με εισαγγελικό ύφος και κουνώντας απειλητικά τον δείκτη του χεριού τους, μας λένε πως εμείς, ο λαός φταίμε για όλα τα δεινά του. Φταίνε οι πολίτες που είναι ανήθικοι και όχι οι  καλοπροαίρετοι πολιτικοί. Φταίνε οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι και όχι οι αξιόμαχοι διευθυντές. Φταίνε οι απαιτητικοί συνταξιούχοι για τις περικοπές των συντάξεων τους, οι οποίοι μάλιστα ζουν και πολλά χρόνια και όχι η ληστρική αφαίμαξη των οικονομικών πόρων των ασφαλιστικών ταμείων από το αδηφάγο ελληνικό κράτος. Φταίνε οι νέοι που έχουν αξιώσεις ευπρεπούς αμοιβής για την εργασία που προσφέρουν και όχι τα λαίμαργα αφεντικά που αναζητούν σύγχρονους σκλάβους. Φταίνε οι οικονομικοί μετανάστες για το κακό μας χάλι. Φταίνε οι μεταλλάξεις των καιρικών συνθηκών. Φταίνε οι απροσάρμοστοι αγρότες, φταίνε οι μεσάζοντες, φταίνε οι φοιτητές,  φταίνε οι κακοί επαγγελματίες.                

Φταίνε, φταίνε, φταίνε, . . . . Πάντα  κάποιος άλλος φταίει εκτός από το συνεσταλμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα.. Εδώ μου έρχεται στο μυαλό μου ένας στοίχος από ποίημα του Γεωργίου Σουρή (1853 ~ 1919), που έλεγε΄: ’’. . .  κι ενώ οι πολιτικοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε . . . ’’. Φαίνεται πως από τότε δεν έχει αλλάξει στην Ελλάδα απολύτως τίποτε. Είναι προδήλως φαρισαϊστική υποκρισία να επικρίνεις δριμύτατα την πράξη κάποιου για την οποία, είτε έχεις ενεργώ ανάμιξε σε αυτήν, είτε έχεις συνδράμει στην προπαρασκευή της, είτε συνέτεινες μέσω κινήτρων στην τέλεση αυτής και κατόπιν εκ των υστέρων να διαφωνείς και να απεκδύεσαι πάσης ευθύνης και συναυτουργίας.   

     # Πρακτικές διαπιστώσεις. Εν τέλει στη ζωή του κάποιος δεν χρειάζεται να είναι φωστήρας για να μπορεί να επιβιώνει εντός των συμβατικών πλαισίων διαβίωσης. Αυτό που θεωρείται απαραίτητο είναι η ορθολογιστική οργάνωση σε κάθε του δραστηριότητα, η σκοπιμότητα και η μελέτη για την οιαδήποτε πράξη του και η σωστή του παρατήρηση στις ενέργειες και αντιδράσεις με όλους όσους έχει κοινωνικές συναναστροφές. Η συγκατάβαση, προς τον αδύνατο και η αξιοπρέπεια προς τον δυνατό, καταδεικνύουν τον εναργή και σώφρονα χαρακτήρα που ενδείκνυται να έχει κάποιος.

    Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Άρα και ο κάθε εν δυνάμει αντίπαλό σου, έχει παρόμοια με σένα μειονεκτήματα, αντιμετωπίζει τις ίδιες με σένα προβληματικές καταστάσεις, αναζητά τα ίδια με σένα ερείσματα, έχει τα ίδια πάθη και τις ίδιες απαντοχές. Με μικρή προσπάθεια επικεντρώνοντας την προσοχή σου στις ατέλειες και εκμεταλλευόμενος τις προβλέψιμες αδυναμίες του αντιπάλου σου, βήμα, βήμα θα δημιουργήσεις το υπόβαθρο για την τελική σου επικράτηση.

    Τα ζωτικά αγαθά που είναι εντελώς απαραίτητα για τον άνθρωπο, είναι απολύτως συγκεκριμένα. Αυτός που αποκτά την δύναμη της διαχείρισης αυτών των αγαθών, αποβλέποντας αποκλειστικά σε οικονομικά οφέλη, γίνεται ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, καταδυναστεύοντας όλους τους άλλους.

    Είναι άηθες, αθέμιτο και ανέντιμο όταν εσκεμμένα με βλαπτικές διαθέσεις ενεργείς εναντίον κάποιου και εκ των υστέρων με ανευθυνότητα να χαρακτηρίζεις την προτεραία σου πράξη ως λανθασμένη, για την οποία μάλιστα να ομολογείς ότι επείγεσαι να την διορθώσεις, μη κάνοντας όμως την παραμικρή διόρθωση. Ευκόλως γίνεται αντιληπτός ο δόλος που υπήρχε στις προθέσεις σου, διότι κατά την κοινή λογική δεν κάνεις εσκεμμένα ένα λάθος για να το διορθώσεις αργότερα.     

    Αυτός που γνωρίζει τις πραγματικές του δυνατότητες, είναι μέγα λάθος να περιμένει μοιρολατρικά την αναγνώρισή του από τους άλλους. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ, γιατί ο κάθε άνθρωπος από τη φύση του πάντα βλέπει τον εαυτό του ως υπέρτερο έναντι των άλλων. Μόνο τα έργα του καθενός είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες των δυνατοτήτων του. Να αφήνεις να μιλούν πάντα οι πράξεις σου, αυτές σε καταξιώνουν, αυτές σε αναδεικνύουν, αυτές είναι που νομοτελειακά θα επιβάλουν την επικράτησή σου έναντι των άλλων. Να μην ξεχνάς όμως ότι πάντα θα υποσκάπτεσαι από τον κάθε ανεγκέφαλο. 

    # Υγεία, το πολυτιμότερο προσφερόμενο αγαθό από τον Θεό προς  τον άνθρωπο. Ανεκτίμητη η αξία της την οποία εμείς οι άνθρωποι συνήθως παραβλέπουμε ή την θεωρούμε ως κάτι το δεδομένο. Η υγεία είναι η φυσιολογική και αρμονική λειτουργία των σωματικών και των ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπινου οργανισμού. Πασίδηλο είναι πως ούτε η δόξα, ούτε ο πλούτος, ούτε η ομορφιά, ούτε τα πάσης φύσεως μεγαλεία, μπορούν να αντισταθμίσουν την πολύτιμη υγεία και αυτό επιβεβαιώνεται από πλήθος περιπτώσεων στον καθημερινό μας βίο. Η εξάρτηση της σωματικής υγείας από την πνευματική είναι κάτι το αδιαχώριστο και απόλυτα  συνδεδεμένο με την φυσική μας παρουσία. Για να έχει κάποιος καλή σταδιοδρομία στην ζωή του, το ουσιαστικότερο κίνητρό είναι η καλή πνευματική και σωματική υγεία που με την κατάλληλη αξιοποίησή τους, τον οδηγούν στην ατομική του πρόοδο και την ευτυχία. Θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να συνειδητοποιήσει την χρησιμότητα της υγείας του και να την φροντίζει έγκαιρα. Η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος είναι να προλαβαίνει κανείς μια ασθένεια, παρά να τη θεραπεύει. Η αξία της πολυπόθητης υγείας αναγνωρίσθηκε από τα πανάρχαια χρόνια και οι αρχαίοι Έλληνες τη λάτρεψαν. ’’Νους υγιής εν σώματι υγιεί’’. Η καλλιέργεια του πνεύματος με την παράλληλη άσκηση του σώματος δημιουργούν το πρότυπο του πολιτισμένου ανθρώπου σε κάθε εποχή. Η ατομική έλλειψη υγείας για τον καθέναν, χωρίς τις περισσότερες φορές να είναι ο ίδιος υπαίτιος, είναι ένας σοβαρός ανασχετικός παράγοντας για την ευημερία του. Η έλλειψη υγείας επιφέρει δυσφορία και κακή ψυχολογική κατάσταση που έχει σαν συνέπεια ή τις ακούσιες ευέξαπτες αντιδράσεις του ατόμου, ή την αποστροφή του από κάθε κοινωνική δραστηριότητα που να τον οδηγεί σε ένα ερμητικά κλεισμένο λαβυρινθώδες νοητικό περιβάλλον χωρίς καμία διέξοδο απ’ αυτό και χωρίς κανένα όραμα.

Σε κάθε  περίπτωση ο μη υγιής άνθρωπος, έχει την απόλυτη ανάγκη πρώτα της ψυχολογικής υποστήριξης από το άμεσο περιβάλλον του, και έπεται η ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη.

www.isigoros.blogspot.com                   ΙΣΗΓΟΡΟΣ  ΙΣΟΝΟΜΟΣ

  ΜΑΪΟΣ    2014