Ο,ΤΙ    ΜΕ    ΣΥΝΕΠΑΙΡΝΕΙ    ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

    ( Τα  θρησκευτικά  πιστεύω  του ανθρώπου,  καθορίζουν  το  βίο  του )

   Κάθε πλοίο όταν στο ανοικτό πέλαγος βρεθεί αντιμέτωπο με την μανία μιας καταιγίδας, θέλοντας να σωθεί από την τρικυμισμένη θάλασσα και να σωθούν και οι ανθρώπινες ψυχές που επιβαίνουν σ’ αυτό, οδηγείται από τον πλοίαρχό του στα ήσυχα νερά κάποιου υπήνεμου λιμανιού, έτσι και ο κάθε νουνεχής άνθρωπος όταν θα βρεθεί στη δίνη μιας πνευματικής θύελλας, σπεύδει να διασώσει την ψυχή του στα ήρεμα νερά του σωτήριου λιμένα του Θεού. Προσωπικώς δεν είναι λίγες οι φορές, θα έλεγα επανειλημμένως, πως καταφυγή μου σε κάθε δύσκολη στιγμή του βίου μου γίνεται η γαλήνια αγκάλη του θείου λιμένα που τάχιστα καταπραΰνει το κάθε μου πνευματικό ή σωματικό τραύμα. Από τα παιδικά μου χρόνια και μεταγενέστερα αντελήφθην πως η μόνη λύτρωση για τον κάθε κοινωνικά κατατρεγμένο, τον κάθε αδικημένο, τον κάθε ταπεινωμένο, τον κάθε πονεμένο, είναι αποκλειστικά η ασφαλής και πάντοτε ευήκοους και περιβάλλουσα με ιδιαίτερη στοργή αγκάλη του Θεού και της χριστιανικής μας εκκλησίας. Θεωρώ τον εαυτό μου ως έναν μακάριο επί της γης άνθρωπο, διότι από την γέννησή μου έγινα μέλος της Ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας του Θεού. Σπεύδω δε αμέσως με παρρησία να διευκρινίσω ώστε να μην θεωρηθώ από τον οιονδήποτε κακοπροαίρετο άνθρωπο ως θρησκευτικός ρατσιστής, πως το να πιστεύεις στον έναν, μοναδικό και αυταπόδεικτα αληθινό Θεό, είναι το ιδανικότερο για κάθε άνθρωπο. « Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή ». (Ιωάν. ιδ΄6)

   Ένας είναι και μοναδικός ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που αγαθή τη τύχει Τον έχω συμπαραστάτη και οδηγό σε κάθε στιγμή στην μέχρι τώρα επί της γης διακυμαινόμενης ζωής μου. Η παρουσία Του μου δίνει το θάρρος που μου λείπει, ο λόγος Του μου δίνει την ενέργεια για κάθε μου πράξη, το μεγαλείο της σοφίας Του μου δίνει την παρηγοριά και την ελπίδα για αυτά που προσμένω. Αλλά και η αδιάλειπτη προσφυγή μου στην Παναγία μας, Την Υπεραγία Θεοτόκο και μητέρα του Θεού ημών Ιησού Χριστού, που με την άπειρη καλοσύνη της, πρεσβεύει υπέρ ημών προς τον Θεό για την διεκπεραίωση της κάθε μας παράκλησης, με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής στον μέχρι τώρα βίο μου. Λέγει το Ιερό Ευαγγέλιο, « Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών » και αυτό το ενστερνίζομαι πλήρως. Μέσα από τα γραπτά κείμενα της χριστιανικής και ορθοδόξου εκκλησίας μας, αλλά και της μελωδικότατης υμνολογίας που με θεία έμπνευση συνέθεσαν οι άγιοι Πατέρες, ο καθένας εξ ημών μπορεί να αλιεύσει πολύτιμα μαργαριτάρια που θα κοσμούν την ψυχική του διάσταση, ως επίσης μπορεί να αναλώσει τα καταλληλότερα φαρμακευτικά σκευάσματα προς ίαση της ψυχής του. Έχω την αίσθηση ως προς την θεωρεία, αλλά και την καταφανή βεβαιότητα ως προς την πράξη πως εγκολπωμένος τις θείες αυτές συνθέσεις, σε κάθε μου δυσκολία αναπτερώνεται το ηθικό μου, καταπραΰνεται κάθε μου πνευματική ανισορροπία, απομακρύνομαι από κάθε δόλια σκέψη, αντικρίζω την αληθινή χαρά με τα μάτια της ψυχής μου, νοιώθω δυνατός και σίγουρος για την συνέχιση μιας ομαλής πορείας στη ζωή μου, με συντροφεύουν στη μοναξιά μου, μου φωτίζουν το δρόμο μου, με παρηγορούν στην λύπη μου, μου πολλαπλασιάζουν τις ευχάριστες στιγμές μου,      με έκαναν να αγαπώ τους ανθρώπους, με έκαναν να νοιώσω άνθρωπος πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Από όλα αυτά αβίαστα παραδέχτηκα πως ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος έχων σώμα πεπερασμένο και πνεύμα αιώνιο. Θέλω να τονίσω πως τα Ιερά Ευαγγέλια, οι ύμνοι προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και την επουράνιο παναμώμητο και πανάχραντο μητέρα μας Κυρία όλου του κόσμου Παναγία μας, τα τροπάρια και τα κοντάκια των Αγίων, οι προσευχές μας ας είναι μια ιερή παρακαταθήκη για την κάθε επόμενη γενεά των ανθρώπων που θα τους ανακουφίζει στην κάθε δύσκολη στιγμή, αλλά και θα τους πλημμυρίζει με χαρά την ζωή τους.   

                            ΤΟ  ΣΥΜΒΟΛΟΝ  ΤΗΣ  ΠΙΣΤΕΩΣ

α΄.  Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

β΄.  Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων· Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο.

γ΄.  Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετάραν σωτηρίαν  κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα.

δ΄.  Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα.

ε΄.   Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.

στ΄. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.

ζ΄.  Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

η΄.  Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια  των προφητών.

θ΄.  Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.

ι΄.   Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.

ια΄.  Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών.

ιβ΄.  Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

                                 Η  ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν Ουρανώ και επί της γης· τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι Σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

ΕΩΘΙΝΑΙ   ΠΡΟΣΕΥΧΑΙ

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε το Πνεύμα της αληθείας· ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών· ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός· ελθέ  και σκήνωσον εν ημήν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος· και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι· και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας  ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.   

Θεοτόκε παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον. Τριάς Άγία, δόξα σοι. Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού· φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Δόξα σοι, ο Θεός (τρις). Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· Αύτη γαρ ημάς έσωσε.

ΜΙΚΡΟΝ   ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ

Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γιγνώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου, εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν μου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου  αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις,. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην  ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά την μεγάλην σου δόξαν. Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ, παντοκράτορ· Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και Άγιον Πνεύμα. Κύριε ο Θεός, ο αμνός του Θεού, ο Υιός του Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου· ελέησον ημάς ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου. Πρόσδεξαι την δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός, και ελέησον ημάς. Ότι συ ει μόνος Άγιος, συ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν. Καθ’ εκάστην εσπέραν ευλογήσω σε και αινέσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος. Κύριε καταφυγή εγενήθης ημίν εν γεννεά και γεννεά. Εγώ είπα· Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την  ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι. Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Ότι παρά σοι πηγή ζωής, εν τω φωτί σου οψόμεθα φως. Παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε. Καταξίωσον, Κύριε, εν τη νυκτί ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας. Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, το έλεος σου εφ’ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε. Ευλογητός ει, Κύριε,  δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματά σου. Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισόν με τοις δικαώμασί σου. Κύριε, το έλεός σου εις τον αιώνα· τα έργα των χειρών σου παρίδης. Σοι πρέπει αίνος, σοι πρέπει ύμνος, σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, τας ψυχάς των δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι· Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· αλληλούϊα. Εξομολογείσθε τω Θεώ των θεών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· αλληλούϊα. 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ   ΤΗΣ   ΘΕΙΑΣ   ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ. Έτι πιστεύω ότι τούτο αυτό εστί το άχραντον Σώμα σου και τούτο αυτό εστί το τίμιον Αίμα σου. Δέομαί ουν σου· Ελέησόν με και συγχώρησόν μοι τα παραπτώματά μου, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα εν γνώσει και αγνοία· και αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των αχράντων σου Μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον. Αμήν.

Του Δείπνου σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε· ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το Μυστήριον είπω· ου φίλημά σοι δώσω καθάπερ ο Ιούδας· αλλ’ ως ο Ληστής ομολογώ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία σου.

Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε. Αλληλούϊα.

ΜΙΚΡΟΣ   ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ   ΚΑΝΩΝ

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεό.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου· επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοις· ύψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια· πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού· προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων· ικεσίαις του τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού  Ιωάννου· των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων· των εν αγίοις Πατέρων ημών και οικουμενικών μεγάλων διδασκάλων και ιεραρχών,  Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου· του εν αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού· των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων· των  οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών· των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης· του αγίου (της ημέρας) και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε· Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε, την Θεοτόκον , την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως  Θεόν Λόγον τεκούσαν· την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Την υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της  κατάρας, την Δέσποιναν του ύμνοις τιμήσωμεν.

Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή· προς σε καταφεύγω, την Κεχαριτωμένην· ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.

Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, δέξε παρακλήσεις αναξίων σων  ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα· ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια.

Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του Αποστόλου Λουκά ιερωτάτου, την οδηγήτριαν.

Πάσαι των  Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Ελέει και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει· συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν. 

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ   ΥΜΝΟΣ

Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται Πνεύματος, και λόγον ερεύξομαι τη βασιλίδι Μητρί· και οφθήσομαι φαιδρώς  πανηγυρίζων, και άσω γηθόμενος ταύτης τα θαύματα.

Τους σους υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα και άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον· και εν τη θεία δόξη σου στεφάνων δόξης αξίωσον.

Παίδας ευαγείς εν τη καμίνω ο τόκος της Θεοτόκου διεσώσατο· τότε μεν τυπούμενος, νυν δε ενεργούμενος, την οικουμένην άπασαν αγείρει ψάλλλουσαν. Τον Κύριον υμνείται τα έργα και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω τω Χαίρε· και συν τη ασωμάτω φωνή σωματούμενον σε θεωρών, Κύριε, εξίστατο και ίστατο κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα :

Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει· χαίρε, δι ης η αρά εκλείψει.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις· χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς· χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον· χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκ’ωσεως.

Χαίρε δι’ ης νεουργείται η κτίσις· χαίρε,δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Την ωραιότητα της παρθενίας σου και το υπέρλαμπρον το της αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι, Θεοτόκε· Ποίόν σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον· τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι· διό, ως προσετάγην, βοώ σοι· Χαίρε, η Κεχαριτωμένη.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ   ΤΩΝ   ΩΡΩΝ

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος, Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών· Αυτός, Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ιθύνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς Σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις Σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης· ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το  Πνεύμα το Άγιον, και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, και το σον φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα.

Εν τη βασιλεία σου μνήσθητί ημών, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται.

Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι, ένεκεν εμού.

Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοί

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ   ΤΟΥ   ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως του Κυρίου  δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης του Κυρίου  δεηθώμεν. 

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι.

Της Παναγίας αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου. Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας.

Κύριε εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου, εισάκουσόν μου, Κύριε· Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου· πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου· εν τω κεκραγέναι με προς σε, εισάκουσόν μου, Κύριε.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε.

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.

Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις…..

Φως ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος Ιησού Χριστέ, ελθόντες  επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα ,Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιον σε εν πασί καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο δίδους· διό ο κόσμος σε δοξάζει.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι παρά του Κυρίου αιτησώμαθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμαθα……

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδην ενέκρωσας τη αστραπή της Θεότητος. Ότε δε και τους τεθνεώτας εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστέ, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού ο Κύριος· επάτησε τω θανάτω τον θάνατον, πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας Άδου ερρύσατο ημάς και παρέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος.

Τον συνάναρχον Λόγον Πάτρί και Πνμεύματι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν  πιστοί, και προσκυνήσωμεν· ότι ηυδόκησε σαρκί ανελθείν εν τω σταυρώ και θάνατον υπομείναι, και εγείραι τους τεθνεώτας εν τη ενδόξω αναστάσει αυτού.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ   ΤΟΥ   ΟΡΘΡΟΥ

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν. Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι. Της Παναγίας, Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Υπερευλογημένη υπάρχεις Θεοτόκε Παρθένε· δια γαρ του εκ σου σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτησται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, και ημείς εζωοποιήθημεν. Διό ανυμνούντες βοώμεν· Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Ησαΐα χόρευε η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, και έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον. Ανατολή όνομα αυτώ· ον μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν.

Την θείαν ταύτην και πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, της Θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν τον εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες.

Ουκ ελάτρευσαν, τη κτίσει οι θεόφρονες παρά τον κτίσαντα· αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον· Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός, ευλογητός ει.  

Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν τον Κύριον.

Ότι  Άγιος ει ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύει, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την Αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δαξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όναμά σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού· Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ταις των Αποστόλων πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος.

Την Θεοτόκον και μητέρα του Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες, μεγαλύνομεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρί μου.

Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού· ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί.

Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού και το έλεος αυτού εις γενεάν και γενεάν της φοβουμένοις αυτόν.

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.

Καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς· πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.

Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού  μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Άπας γηγενής σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος· πανηγυριζέτω δε αΰλων νόων φύσις, γεραίρουσα, τα ιερά θαυμάσα της Θεομήτορος, και βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε Θεοτόκε, αγνή αειπάρθενε.

Ότι σε αινούσι πάσαι αι δυνάμεις των Ουρανών και σοι την δόξαν αναπέμπουσι, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιος Κύριος ο Θεός ημών. Υψούτε Κύριον τον Θεόν ημών, και προσκυνείτε τω  υποποδίω των ποδών αυτού, ότι Άγιος εστί.

Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αινείτε τον Κύριον εκ των Ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοις Υψίστοις. Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.

Αινείτε αυτόν, πάντες οι Άγγελοι αυτού, αινείτε αυτόν πάσαι αι Δυνάμεις αυτού· Σοι πρέπει ύμνος

τω Θεώ.

Του ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον· Δόξα αύτη έσται πάσι τοις οσίοις αυτού.

Υμνούμέν σου Χριστέ το Σωτήριον Πάθος και δαξάζομέν σου την Ανάστασιν.

Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού· αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.

Ο Σταυρόν υπομείνας και τον θάνατον καταργήσας, και αναστάς εκ των νεκρών, ειρήνευσον ημών την ζωήν, Κύριε, ως μόνος Παντοδύναμος.

Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείαις αυτού· αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού.

Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος· αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα.

Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ· αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω.

Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις· αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού· Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον.

Ανάσθητι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χειρ σου, μη επιλάθη των πενήτων σου εις τέλος.

Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου.

Κύριε, τους μοχλούς τους αιωνίους συντρίψας, και δεσμά διαρρήξας, του μνήματος ανέστης, καταλιπών σου τα εντάφια, εις μαρτύριον της αληθούς τριημέρου ταφής σου, και προήγες εν τη Γαλιλαία ο εν Σπηλαίω τηρούμενος· Μέγα σου το έλεος ! Ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

ΕΩΘΙΝΑ   ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του Αγίου Ευαγγελίου Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν. Σοφία· ορθοί, ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου.

Ειρήνη πάσι.

Εκ του κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου , το ανάγνωσμα.

Τω καιρώ εκείνω, οι ένδεκα Μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος, ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν, προσεκύνησαν αυτώ· οι δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησεν αυτοίς , λέγων· Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν τω ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος· διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα, όσα ενετειλάμην ημίν· και ιδού, εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος. Αμίν.

Εκ του κατά Μάρκον, αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.

Διαγενομένου του Σαββάτου, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσι τον Ιησούν. Και λίαν πρωΐ της μιάς Σαββάτων έρχονται επί το μνημίον, ανατείλαντος του ηλίου και έλεγον προς εαυτάς· Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου ; Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος· ην γαρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον, είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον  στολήν λευκήν· και εξεθαμβήθησαν. Ο δε λέγει αυταίς· Μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον ; ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος, όπου έθηκαν αυτόν. Αλλ’ υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν· εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. Και εξελθούσαι ταχύ, έφυγον από του μνημείου· είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον· εφοβούντο γαρ.

Εκ του κατά Λουκάν, αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.

Τω καιρώ εκείνω, ο Πέτρος  αναστάς έδραμεν επί το μνημείον· και παρακύψας βλέπει τα οθόνια  κείμενα μόνα· και απήλθε προς εαυτόν θαυμάζων το γεγονός. Και ιδού, δύο εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τη ημέρα εις κώμην, απέχουσαν σταδίους εξήκοντα από Ιερουσαλήμ, η όνομα Εμμαούς· και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων των συμβεβηκότων τούτων. Και εγένετο εν τω ομιλείν αυτούς και συζητείν, και αυτός ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς· οι δε οφθαλμοί αυτών εκρατούντο του μη επιγνώσαι αυτόν. Είπε δε προς αυτούς· Τίνες οι λόγοι ούτοι, ους αντιβάλλετε προς αλλήλους περιπατούντες και εστέ σκυθρωποί ; αποκριθείς δε ο εις, ω όνομα Κλεόπας, είπε προς αυτόν· Συ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ, και ουκ έγνως τα γεγονότα εν αυτή  εν ταις ημέρες  ταύτες ;  Και  είπεν  αυτοίς·   Ποία ;  Οι δε είπον  αυτώ· Τα περί Ιησού  του Ναζωραίου ος εγένετο ανήρ προφήτης, δυνατός εν έργω και λόγω εναντίον του Θεού και παντός του λαού, όπως τε παρέδωκαν αυτόν οι Αρχιερείς και οι άρχοντες ημών εις κρίμα θανάτου καιο εσταύρωσαν αυτόν. Ημείς δε ηλπίζομεν ότι αυτός εστίν ο μέλλων λυτρούσθαι των Ισραήλ· αλλά γε συν πάσι τούτοις τρίτην ταύτην ημέραν άγει σήμερον, αφ’ ης ταύτα εγένετο. Αλλά και γυναίκες τινέςε εξ ημών εξέστησαν ημάς, γενόμεναι όρθριαι επί το μνημείον· και μη ευρούσαι το σώμα αυτού, ήλθον λέγουσαι και οπτασίαν αγγέλων εωρακέναι, οι λέγουσιν αυτόν ζην. Και απήλθόν τινες των συν ημίν επί το μνημείον και εύρον ούτω, καθώς και αι γυναίκες είπον· αυτόν δε ουκ είδον. Και αυτός είπε προς αυτούς· Ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πάσιν, οις ελάλησαν οι Προφήται· ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν αυτού ; Και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των Προφητών, διηρμήνευεν αυτοίς εν εν πάσαις ταις Γραφαίς τα περί εαυτού. Και ήγγισαν εις την κώμην, ου επορεύοντο· και αυτός προσεποιείτο πορρωτέρω πορεύεσθαι. Και παραβιάσαντο αυτόν, λέγοντες· Μείνον μεθ’ ημών, ότι προς εσπέραν έστι και κέκλικεν η ημέρα. Και εισήλθε του μείνε συν αυτοίς. Και εγένετο εν τω κατακλιθήναι αυτόν μετ’ αυτών, λαβών τον άρτον ηυλόγησε και κλάσας επεδίδου αυτοίς. Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί και επέγνωσαν αυτόν· και αυτός άφαντος εγένετο απ’ αυτών. Και είπον προς αλλήλους· Ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν, ως ελάλει ημίν εν τη οδώ και ως διήνοιγεν ημίν τας Γραφάς ; Και αναστάντες αυτή τη ώρα, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ και εύρον συνηθροισμένους τους Ένδεκα και τους συν αυτοίς λέγοντας· Ότι ηγέρθη ο Κύριος όντως και ωφθή Σίμωνι. Και αυτοί εξηγούντο τα εν τη οδώ και ως εγνώσθη αυτοίς εν τη κλάσει του άρτου.

Εκ του κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου, το ανάγνωσμα.

Τω καιρώ εκείνω, Μαρία ειστήκει προς το μνημείον, κλαίουσα έξω· ως ουν έκλαιε, παρέκυψεν εις το μνημείον και θεωρεί δύο Αγγέλους εν λευκοίς καθεζομένους, ένα προς τη κεφαλή και ένα προς τοις ποσίν, όπου έκειτο το Σώμα του Ιησού. Και λέγουσιν αυτή εκείνοι· Γύναι, τι κλαίεις ; Λέγει αυτοίς· Ότι ήραν τον Κύριόν μου, και ουκ ολιδας που έθηκαν αυτόν. Και ταύτα ειπούσα, εστράφη εις τα οπίσω και θεωρεί τον Ιησούν  εστώτα· και ουκ ήδει ότι ο Ιησούς εστί. Λέγει αυτή ο Ιησούς· Γύναι τι κλαίεις, τίνα ζητείς ; Εκείνη, δοκούσα ότι ο κηπουρός  εστί, λέγει αυτώ· Κύριε, ει συ εβάστασας αυτόν, ειπέ μοι που έθηκας αυτόν, καγώ αυτόν άρω. Λέγει αυτή ο Ιησούς· Μαρία. Στραφείσα εκείνη λέγει αυτώ· Ραββουνί, ό λέγεται, Διδάσκαλε. Λέγει αυτή ο Ιησούς· Μη μου άπτου· ουπώ γαρ αναβέβηκα προς τον Πατέρα μου. Πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και ειπέ αυτοίς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα υμών και Θεόν υμών. Έρχεται Μαρία η Μαγδαληνή, απαγγέλουσα τοις μαθηταίς, ότι εώρακε τον Κύριον, και ταύτα είπεν αύτη. 

ΘΕΙΑ   ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ   ΙΩΑΝΝΟΥ   ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας, των αιώνων.  Αμήν.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού.

Ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος δια την ημετέραν σωτηρίαν σαρκωθήναι εκ της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλοντας σοι, Αλληλούϊα.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ.  

Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων  υμών.

Άγιος άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου. Ωσανά εν τοις υψίστης· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· Ωσανά, ο εν τοις υψίστοις.

Υπέρ των προσκομισθέντων και αγιασθέντων τιμίων δώρων, του Κυρίου δεηθώμεν.

Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού Θυσιαστήριον, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν χάριν, και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, δεηθώμεν.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους, και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθ΄ου ευλογητός ει, συν τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα  επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Ό ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον· αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του Οίκου σου· συ αυτούς αντιδόξασον,. Τη θεϊκή σου δυνάμει, και μη εγκαταλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε. Ειρήνην τω κόσμω σου δώρησαι, ταις εκκλησίαις σου, τοις ιερεύσι, τοις βασιλεύσιν ημών, τω στρατώ, και παντί τω λαώ σου· ότι πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, άνωθέν εστι καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων· και σοι την δόξαν και ευχαριστίαν και προσκύνησιν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος.

ΑΚΙΝΗΤΟΙ   ΕΟΡΤΑΙ   -   ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ

Μην   Σεπτέμβριος

3. Ανθίμου ιερομάρτυρος, επισκόπου Νικομηδείας.

Ως φοίνιξ εξήνθησας, τη Εκκλησία Χριστού, καρποίς τοις των λόγων σου, των ευσεβών τας ψυχάς, εκτρέφων εν χάριτι· όθεν και εναθλήσας, πάτερ Άνθιμε, χαίρων, ώφθης Ιερομάρτυς, ευκλεής του Σωτήρος. Ώ πρέσβευε, δεόμεθά, υπέρ των ψυχών ημών.

14. Η ύψωσις του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης· Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας· Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα· Σταυρός, πιστών το στήριγμα· Σταυρός, αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα.

Μην   Οκτώβριος

26. Δημητρίου μεγαλομάρτυρος του μυροβλήτου.

Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη, αθλοφόρε, τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτος, άγιε μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημήν το μέγα έλεος.

Μην   Νοέμβριος

1. Των αγίων και θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.   

30. Ανδρέου του πρωτοκλήτου εκ των δώδεκα.

Ως των αποστόλων πρωτόκλητος και του κορυφαίου αυτάδελφος, τον Δεσπότην των όλων, Ανδρέα, ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Μην   Δεκέμβριος

6. Νικολάου, επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού.                                       Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια· δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

25. Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Η γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, και σε γιγνώσκειν εξ ύψους ανατολήν· Κύριε, δόξα σοι.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε· Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε· Χριστός επί γης υψώθητε· άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε, λαοί, ότι δεδόξασται.

Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει· άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι· μάγοι δε μετά αστέρος αδοιπορούσι· δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε· Αλληλούϊα.

Μην  Ιανουάριος

1. Η περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.  Βασιλείου του μεγάλου.

Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου ως δεξαμένην τον λόγον σου, δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, πάτερ όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

6. Τα άγια Θεοφάνεια του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις· του γαρ Γεννήτορος  η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα· και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς, Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας, δόξα σοι.

30. Των τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι  καταρδεύσαντας· Βασίλειον τον μέγαν και τον θεολόγον Γρηγόριον συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι.

Μην   Φεβρουάριος

2. Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Χαίρε, κεχαριτωμένη Θεοτόκε παρθένε· εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ, πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών χαριζόμενον ημίν και την ανάστασιν.

Μην   Μάρτιος

25. Ευαγγελισμός της Υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις· ο Υιός του Θεού της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν· Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου.

Μην   Απρίλιος

23. Του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου.

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Μην   Ιούλιος

27. Του αγίου μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος.

Αθλοφόρε, άγιε και ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Μην   Αύγουστος

6. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος.

Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου.

Φωτοδότα δόξα σοι. 

15. Κοίμησις της υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας· εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής· και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Η   ΑΓΙΑ    ΚΑΙ   ΜΕΓΑΛΗ    ΕΒΔΟΜΑΣ

Μεγάλη   Δευτέρα

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα· ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθης, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου, ελέησον ημάς.

Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ· λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα, και σώσον με.

Μεγάλη   Τετάρτη

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει. Οίμοι, λέγουσα., ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας. Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ. Κάμφθητι μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει. Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις· ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη. Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου ; Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Μεγάλη   Πέμπτη

Σήμερον κρεμάται επί  ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα καταδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμέν σου τα πάθη σου Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου ανάστασιν.

Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον.

Τον ληστήν αυθημερόν του Παραδείσου ηξίωσας, Κύριε· καμέ τω ξύλω του Σταυρού φώτισον και  σώσόν με.

Μέγα   Σάββατον

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την συν.

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας και επήγασας τω κόσμω την ζωήν.

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε αγνή, και τιμώμεν την ταφήν την τριήμερον του Υιού σου και Θεού ημών πιστώς.

Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος ;

Έρραναν τον τάφον αι μυροφόροι μύρα λίαν πρωΐ ελθούσαι.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ   -   ΚΥΡΙΑΚΗ   ΤΟΥ   ΠΑΣΧΑ

Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών.

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Αναστήτω, ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κήρος από προσώπου πυρός.

Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν.

Αυτή η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος· αγαλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή.

Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί· πάσχα Κυρίου πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ· η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών· συ δε, αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ο άγγελος εβόα τη κεχαριτωμένη· Αγνή Παρθένε, χαίρε· και πάλιν ερώ, χαίρε· ο σος Υιός ανέστη τριήμερος εκ τάφου.

Υμνούμέν σου, Χριστέ, το σωτήριον πάθος και δοξάζομέν σου την ανάστασην.

Ο Σταυρόν υπομείνας και τον θάνατον καταργήσας και αναστάς εκ των νεκρών, ειρήνευσον ημών την ζωήν, Κύριε, ως  μόνος παντοδύναμος.

Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται· Πάσχα καινόν, άγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο Λυτρωτής· Πάσχα άμωμον· Πάσχα μέγα· Πάσχα των πιστών· Πάσχα το πύλας ημίν του Παραδείσου άνοιξαν· Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς.

Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς· συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν· Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν, Κύριον εκ πηγών Ισραήλ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι· Αλληλούια.

ΝΕΚΡΩΣΙΜΟΣ   ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, την ψυχήν του δούλου σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτήνεις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι, φιλάνθρωπε.

Εις την κατάπαυσίν σου, Κύριε, όπου πάντες οι Άγιοι αναπαύονται, ανάπαυσον και την ψυχήν του δούλου σου, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος.

Συ ει ο Θεός ημών, ο καταβάς εις Άδην, και τας οδύνας λύσας των πεπεδημένων, αυτός και την ψυχήν του δούλου σου, Σώτερ, ανάπαυσον.

Η μόνη αγνή και άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε υπέρ του σωθήναι την ψυχήν του δούλου σου.

Των Αγίων ο χορός, εύρε πηγήν της ζωής και θύραν Παραδείσου, εύρω καγώ, την οδόν της μετανοίας· το απολωλός πρόβατον εγώ ειμί· ανακάλεσαί με, Σωτήρ, και σώσον με.

Το τριλαμπές της μιάς θεότητος, ευσεβώς υμνήσωμεν βοώντες Άγιος ει, ο Πατήρ ο άναρχος, ο συνάναρχος Υιός και θείον Πνεύμα· φώτισον ημάς πίστει σοι λατρεύοντας, και του αιωνίου πυρός εξάρπασον.

Χαίρε σεμνή, η Θεόν σαρκί τεκούσα, εις πάντων σωτηρίαν, δι’ ης γένος των ανθρώπων εύρατο την σωτηρίαν, δια σου εύροιμεν Παράδεισον, Θεοτόκε, αγνή ευλογημένη.

Θρηνώ και οδύρομαι, όταν εννοήσω τον θάνατον, και ιδώ εν τοις τάφοις κειμένην την κατ’ εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μη έχουσαν είδος. Ω του θαύματος ! Τι το περί ημάς τούτο γέγονε μυστήριον ; Πως παρεδόθημεν τη φθορά, και συνεζεύχθημεν τω θάνατω ; Όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται, του παρέχοντος τοις μεταστάσι την ανάπαυσιν.

Αγνή Παρθένε του Λόγου Πύλη, του Θεού ημών Μήτηρ, ικέτευε ελεηθήναι την ψυχήν αυτού.

Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως.

 

ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ   ΝΟΕΡΑ   ΠΡΟΣΕΥΧΗ

( Το παντοδύναμον όπλον κάθε χριστιανού )

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημας,  (πρέσβευε υπέρ ημών ).

Άγιε του Θεού, (της ημέρας), πρέσβευε υπέρ ημών.

ΕΥΧΗ   ΠΡΟ   ΤΗΣ   ΘΕΙΑΣ   ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Κύριε, κάμε την καρδίαν μου ουράνιον θρόνον, ίνα σε δεχθώ αξίως· πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει ο Υιός του Θεού του ζώντος.

ΕΥΧΑΙ   ΤΗΣ   ΤΡΑΠΕΖΗΣ

Προ του γεύματος : Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εις το τέλος του γεύματος : Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι ενέπλησας ημάς των επιγείων σου αγαθών· μη στερήσης ημάς της επουρανίας σου βασιλείας· αλλ’ ως εν  μέσω των μαθητών σου παραγένου, Σωτήρ, την ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ και μεθ’ ημών και σώσον ημάς.

Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι. Κύριε ελέησον (τρις).

Ευλογητός ο Θεός, ο ελεών και τρέφων ημάς εκ των αυτού πλουσίων δωρεών, τη αυτού χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν  και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ή : Διά πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός και πάντων Σου των Αγίων, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Προ του δείπνου : Φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται και αινέσουσι Κύριον οι εκζητούντες αυτόν· ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος.

Εις το τέλος του δείπνου : Εύφρανας ημάς, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου, και εν τοις έργοις των χειρών σου ηγαλλιασάμεθα. Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε. Έδωκας ευφροσύνην εις την καρδίαν ημών· από καρπού σίτου, οίνου και ελαίου ενεπλήσθημεν· εν ειρήνη επί τω αυτώ κοιμηθησόμεθα και υπνώσομεν· ότι συ, Κύριε, κατά μόνας επ’ ελπίδι κατώκισας ημάς

ΤΩΝ   ΑΓΙΩΝ   ΠΑΤΕΡΩΝ   -    ΤΟ   ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ   ΤΩΝ   ΑΙΝΩΝ

Των αγίων Πατέρων ο χορός, εκ των της οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός, και Υιού, και Πνεύματος αγίου, μίαν ουσίαν εδογμάτισε και φύσιν, και το μυστήριον της θεολογίας, τρανώς παρέδωκε τη Εκκλησία· ους ευφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες. Ω θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, του νοητού στερεώματος, της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ των ψυχών ημών.

ΨΑΛΜΟΣ   ΛΓ’ 33   ΤΟΥ   ΠΡΟΦΗΤΟΥ   ΚΑΙ   ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ΔΑΥΙΔ

Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ, δια παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου. Εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή μου· ακουσάτωσαν πραείς και ευφράνθήτωσαν. Μεγαλύνατε τον Κύριον συν εμοί και υψώσωμεν το όνομα αυτού επί το αυτό. Φοβηθήτε τον Κύριον, πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ εστίν υστέρημα τοις φοβουμένοις αυτόν. Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν· οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού. Δεύτε, τέκνα, ακούσατε μου, φόβον Κυρίου διδάξω υμάς…….  

www.isigoros.blogspot.com                            IΣΗΓΟΡΟΣ  ΙΣΟΝΟΜΟΣ 
      ΑΠΡΙΛΙΟΣ   2014