Οι  τρεις  διαλάμψαντες  ευδαίμονες

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



   Από τα δεκάδες δισεκατομμύρια ανθρώπων οπού έζησαν από καταβολής κόσμου επί της γης, υπήρξαν κάποιοι εξ αυτών οπού αγαθή τη τύχει η προοικονομία του Θεού τους ενέταξε εις την τάξιν των αθανάτων. Είναι αυτοί οπού το όνομά τους έχει καταγραφή και πάντοτε θα μνημονεύεται, όχι εις τα φθαρτά και πεπερασμένα ιστορικά βιβλία τα οποία καταγράφουν τα διαρκώς ξεπερασμένα ανθρώπινα κατορθώματα, αλλά εις τα θεόπνευστα πνευματικά βιβλία οπού ευρίσκονται εις την ψυχήν κάθε χρηστού ανθρώπου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήσαν ούτε αυτοκράτορες, ούτε βασιλείς, ούτε στρατηλάτες, ούτε αξιωματούχοι. Ήσαν οι πλέον ταπεινοί και ασήμαντοί, οι πλέον ενδεείς και περιφρονημένοι. Με το θέλημά Του αυτούς επέλεξε να Τον περιβάλουν εις τον επουράνιον θρόνον Του. Μακαρία η θέσις αυτών των διαλαμψάντων ευδαιμόνων ανθρώπων. Εμείς οι υπόλοιποι έσχατοι μόνον με δέος και θαυμασμόν υποκλινόμαστε εις αυτούς τους εκλεκτούς του Θεού και είθε ας είναι πρεσβευτές μας εις την επουράνιον βασιλείαν Του.

   Δι’ αυτούς τους ιδιαίτερα ξεχωριστούς και συνάμα αφανείς εις την ζωήν των ανθρώπους, οι ιεροί Ευαγγελιστές τους αναφέρουν σχεδόν επιγραμματικά εις τας Γραφάς, ενώ διεδραμάτισαν σημαντικότατον ρόλον εις σπουδαιότατα γεγονότα κατά την περίοδον της έλευσης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις την επί της γης παρουσίας Του. Όλοι τους ως διάττοντες αστέρες του ουρανίου θόλου, την προορισμένην  στιγμήν ενεφανίσθησαν ως κύρια πρόσωπα εις τα περιστατικά τα οποία τον πρωτεύοντα ρόλον είχεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και είχαν άμεση επαφή μαζί του. Την επίζηλον αυτήν θέσιν των, διακαώς θα την επιθυμούσεν ο κάθε επί της γης άνθρωπος.

   Εγώ ο ελάχιστος των ελαχίστων υποκλίνομαι έναντι όλων αυτών των διακεκριμένων ανθρώπων οπού η Θεία Πρόνοια είχεν την ευαρέσκειαν να τους προκρίνει ώστε να φθάσει μέχρι των ημερών μας η συμβολή των και ο ρόλος των, εις τα θαυμαστά γεγονότα που με λίαν εύγλωττον τρόπον περιγράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές. Από τους πολλούς αυτούς εξαιρετικούς ανθρώπους, οι πλέον σημαντικοί κατά την ιδικήν μου εντελώς αναξίαν γνώμην είναι τρεις άνθρωποι οπού συμπρωταγωνίσθησαν κατά την κορύφωσιν του Θείου δράματος, της Σταυρώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εκείνην την αποφράδαν ημέραν της Παρασκευής. Συμφώνως των καταγεγραμμένων γεγονότων, η παρουσία τους έχει την ακόλουθον σειράν. Σίμων ο Κυρηναίος, ο ευγνώμων Ληστής και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Οι τρεις αυτοί υπέροχοι άνθρωποι έχουν και από μιαν πανανθρώπινον μοναδικότητα. Ο μεν πρώτος άνθρωπος, βοήθησε τον Θεόν, όσο αυτό δύναται να το αντιληφθεί ο απειροελάχιστος και ατελής νους του ανθρώπου. Ο δε δεύτερος πήρε την κατ’ απόλυτον τρόπον εφησυχαστικήν διαβεβαίωσιν από τον Θεόν ότι θα είναι μαζί του εις τον παράδεισον. Αλλά και ο τρίτος όχι μόνον αποκαθήλωσεν το πανάχραντον σώμα του Σωτήρος του κόσμου από τον μαρτυρικόν Σταυρόν, αλλά παρεχώρησε εις τον Θεόν και τον τάφον του οπού ο ίδιος είχεν ετοιμάσει διά τον εαυτόν του, όταν θα απέθνησκε.  Σημειωτέων είναι πως και οι τρεις ανωτέρω ασύγκριτοι άνθρωποι, ανεδείχθησαν την αυτήν ημέραν.

 Σίμων  ο  Κυρηναίος

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

   Από τα τέσσαρα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, ο Σίμων ο Κυρηναίος αναφέρεται μόνον εις τα τρία. Εις τα Κατά Ματθαίον, Κατά Μάρκον και Κατά Λουκάν. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός φέρεται να άρει τον μόνος του τον Σταυρόν, χωρίς να υπάρχει ουδεμία αναφορά εις τον Σίμωνα.

   Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει. ( Κατά Ματθαίον κζ΄ 32 ),

«Έξερχόμενοι δέ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν ἳνα ἄρῃ τόν σταυρόν αὐτοῦ.»

   Ο Ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει. ( Κατά Μάρκον ιε’ 21 ), «Καί ἀγγαρεύσουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τόν πατέρα Ἀλεξάνδρου καί Ῥούφου, ἳνα ἄρῃ τόν σταυρόν αὐτοῦ.»

   Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει. ( Κατά Λουκάν κγ’ 26 ), «Καί ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ᾿ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τον σταυρόν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ.»   

   Από την εξιστόρησιν των γεγονότων, όπως ακριβώς μας τα παρουσιάζουν οι τρεις ιεροί Ευαγγελιστές, η ροή των πραγμάτων έχει ως εξής : Ο Σίμων ο Κυρηναίος ένας ασήμαντος και πτωχός πολίτης της πόλεως των Ιεροσολύμων, κατ’ επάγγελμα αγρότης, με καταγωγή την Κυρήνην, τοποθεσίαν εις την βόρειον Αφρικήν, επιστρέφοντας τας προμεσημβρινάς ώρας εις την οικίαν του μετά από την καλλιέργειαν του αγρού του, κατά σύμπτωσιν συναντάτε με τους σταυρωτάς του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Ρωμαίους και με τον συν αυτούς εβραϊκό όχλο, διότι η θλιβερά αυτή πομπή διέρχονταν έξωθεν της οικίας του. Έμπροσθεν της οικίας του Σίμωνος του Κυρηναίου, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις το σημείον αυτό γονάτισε από το βάρος του Σταυρού εξαντλημένος, λόγω της πολυημέρου ταλαιπωρίας του δια δευτέραν φοράν, κατά την διάρκειαν της πορείας προς τον φρικτόν Γολγοθάν. Τότε ο Σίμων ο Κυρηναίος ηναγκάσθη υπό του εβραϊκού όχλου που συνόδευεν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, χλευάζοντας Αυτόν, όπως «ἂρῃ τόν σταυρόν αὐτοῦ» και μεταφέρει αυτόν έως του Γολγοθά, κάτι που ούτος αγογγύστως έπραξεν.

   Εκ των ανωτέρω προαναφερθέντων συνάγεται ότι ο τρόπος της επί του προσκηνίου των ευαγγελικών διηγήσεων εμφανίσεως του Σίμωνος του Κυρηναίου, υποδηλοί ότι ούτος δεν ήτο ευρύτερον γνωστός. Γνωστότεροι φαίνεται να ήσαν οι υιοί του Αλέξανδρος και Ρούφος των οποίων τα ονόματα αναφέρει ο ευαγγελιστής Μάρκος, διά να προσδιορίση καλύτερον τον Σίμωνα. Η παράδοσις αναφέρει ότι αργότερον εγκατεστάθει εις την Ρώμην, οι δε υιοί του Αλέξανδρος και Ρούφος έγιναν ιεραπόστολοι και ήσαν εξάχουσες προσωπικότητες με κύρος εις την πρώιμων χριστιανικήν κοινότηταν της Ρώμης. Υποστηρίζεται ακόμη ότι ο Ρούφος, οπού αναφέρεται από τον Απόστολον Παύλον εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του, είναι ο υιός του Σίμωνος του Κυρηναίου. ( Προς Ρωμαίους ιστ’ 13 ), «Ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τόν ἐκλεκτόν ἐν Κυρίῳ καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί ἐμοῦ.»

   Ο Σίμων ο Κυρηναίος ο οποίος συνεμερίσθη ούτω το βάρος του υλικού Σταυρού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, συνδεθείς έκτοτε μετά του πνευματικού νοήματος του συμβόλου του σταυρού, φέρεται ως ο πρώτος Αφρικανός Χριστιανός άγιος. Όθεν αποτελεί έκτοτε δια τους πιστούς ο απλούς αγρότης Σίμων, ζων παράδειγμα προσφοράς της θυσίας,της αγάπης και της φιλαλληλίας.                                                                            

   Σήμερον εις την Ιεράν πόλην των Ιεροσολύμων, επί της περιφήμου οδού του Μαρτυρίου, διασώζεται η ταπεινή οικία του Σίμωνος του Κυρηναίου έμπροσθεν της οποίας γονατίσας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και εφάψας μέρος του τοίχου της, άφησεν εγχάρακτον αποτύπωμα της Αγίας παλάμης Του. Θέωρείται τόπος προσκηνήματος και ο καθείς ευρισκόμενος έμπροσθεν αυτού του οικήματος αφίνει τον νουν του να ταξισεύσει οπίσω σ’ εκείνες τις ιστορικές, αιώνιες στιγμές. Ποίος από όλους ημάς τους ρυπαρούς εις το πνεύμα μας ανθρώπους δεν θα ήθελεν να είναι ένας Σίμωνας Κυρηναίος διά να επωμισθούμε τις αμαρτήες μας και να απαλύνουμε τον πόνον Σου Κύριε ημών Ιησού Χριστέ.  

   Την λαμπράν και επίζηλον θέσιν οπού απέδωσεν η Θεία πρόνοια εις τον Σιμωνα τον Κυρηναίον, δι’ εμέ είναι σημείον μοναδικόν. Έμπλεος δέους, θαυμάζω το μεγαλείο και την αιωνιότηταν οπού απέκτησεν αυτός ο ταπεινός και ασήμαντος αγρότης, με την πεποίθησην ότι η ενδοξότητά του, υπερέχει παρασάγγας από όλην μαζί συγκεντρωμένην την λαμπρότηταν και δόξαν, όλων των τιτλούχων ιμπερατόρων καθ’ όλας τας εποχάς επί της γης. Σίμωνα Κηρυναίε θα σε μακαρίζω σε όλην την επί γης ζωήν μου, δια την αγνότηταν της ψυχής σου και η αλησμόνητος πράξις σου πάντοτε θα με συγκινεί.              

 

Ο  ευγνώμων  Ληστής

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
   Η σταύρωσις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εγένετο εις τον εγγύς της Ιερουσαλήμ λόφον Γολγοθάν, όπως τον αναφέρουν οι ιεροί Ευαγγελιστές, τον επονομαζόμενον και ‘’Κρανίου τόπον‘’, σημείον όπου ‘’αφήκεν το πνεύμα Του’’. Εκείνην την Μεγάλην Παρασκευήν οπού εσταυρώθη Αυτός οπού ‘’ ἦρε τάς ἀμαρτίας τοῦ κόσμου ‘’ συνέβησαν άκρως συνταρακτικά γεγονότα. ‘’ Ο Αμνός του Θεού’’ εσταυρώθη εν μέσω δύο ληστών, εν μέσω δύο κακούργων, ώστε να πληρωθεί το ρηθέν υπό του προφήτου ότι ο Μεσσίας ‘’ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη’’ (Προφ. Ησαΐας νγ΄ 11). Η εσχάτη των ποινών οπού επεβλήθη εις τους δύο ληστάς των εσταυρωμένων μετά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ‘’εἷς ἐκ δεξιῶν και εἷς ἐξ εὐωνύμων’’, μαρτυρεί την σοβαρότηταν της ενοχής των. Κατά πάσαν πιθανότηταν καθηλώθησαν και αυτοί, υπέστησαν δε το crurifragium, δηλαδή εθραύσθησαν οι βραχίονες και αι κνήμαι των δια σιδηρού οργάνου δια να επιταχυνθή ο θάνατός των.

Και οι τέσσαρες ιεροί Ευαγγελιστές αναφέρονται εις το σημαντικόν αυτό γεγονός και το περιγράφουν.

   Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει. ( Κατά Ματθαίον κζ΄ 38 ), «Τότε σταυροῦνται σύν αὐτῷ δύο λησταί, εἷς ἐκ δεξιῶν καί εἷς ἐξ εὐωνύμων.»  

   Ο Ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει. ( Κατά Μάρκον ιε΄ 27 ), «Καί σύν αὐτῷ σταυροῦσι δύο ληστάς, ἕνα ἐκ δεξιῶν και ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ.»

    Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει. ( Κατά Λουκάν κγ΄ 33 ), «Καί ὃτε ἀπῆλθον ἀπό τόν τόπον τόν καλούμενον  Κρανίον, ἐκεί ἐσταύρωσαν αὐτόν και τούς κακούργους, ὃν  μέν  ἐκ  δεξιῶν ὃν δέ ἐξ  ἀριστερῶν.»   

   Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει. ( Κατά Ιωάννην ιθ΄ 18 ), «ὃπου αὐτόν ἐσταύρωσαν, καί μετ’ αὐτοῦ ἂλλους δύο ἐντεῦθεν και ἐντεῦθεν, μέσον δέ  τόν Ιησοῦν»                                       

   Κατά την ώραν δε που ευρίσκονται επί του σταυρού, ο εις εκ των δύο ληστών, του οποίου την καρδίαν του είχον εκτραχύνει αι αμαρτίαι, λοιδόρησε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό λέγοντας «εἰ σύ εἶ ὁ Χριτός, σῶσον σεαυτόν καί ἡμᾶς». ( Κατά Λουκάν κγ΄ 37 ). Αποκρίθείς δε ο έτερος ληστής, δείξας μετάνοιαν, επετίμησε τον βλάσφημον συσταυρωμένον του αυστηρά και ενεπιστεύθη εαυτόν εις τον Σωτήρα Κύριο ημών Ιησού Χριστό επιτυχών υπόσχεσιν ανταμοιβής. «Οὐδέ φοβῇ σύ τόν Θεόν, ὃτι ἐν τῷ αυτῷ κρίματι εἶ ; καί ἡμεῖς μέν δικαίως· ἄξια γάρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δέ, οὐδέν ἄτοπον ἒπραξε. καί ἒλεγε τῷ Ἰησοῦ· μνήσθητί μου Κύριε ὃταν ἒλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. καί εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἒση ἐν τῷ παραδείσῷ.»(Κατά Λουκάν κγ΄ 39-43)

   Ο ευγνώμων ληστής ήταν λοιπόν ο πρώτος άνθρωπος οπού βρήκε σωτηρία και λύτρωση διά του σωτήριου Πάθους. Δεν του χρειάσθηκαν χρόνια άσκησης, δάκρυα και προσευχές, μόνον η ειλικρινής του μετάνοια και η ομολογία της θεότητος του Κυρίου ημών Ιησιού Χριστού, τη στιγμή της έσχατης ταπεινώσεώς του, ήταν αρκετή για να του παράσχει την απόλαυση των αιωνίων αγαθών.

   Τα απόκρυφα ευαγγέλια ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν κάτι περισσότερον. Μας αναφέρουν διάφορα ονόματά των, τους ορίζουν ληστάρχους, ο αναδειχθείς είτα ευγνώμων ληστής φέρεται ως ευεργετήσας την Αγίαν οικογένειαν κατά την εις Αίγυπτον φυγήν, αξίζων έκτοτε την υπόσχεσιν μιας ανταμοιβής, ήτις επραγματοποιήθη με την επί του Σταυρού μετάνοιάν του, την δε θέσιν του εις τον Γολγοθάν ορίζουν δεξιά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

    Μία υπάρχουσα περιγραφή των ανωτέρω γεγονότων διατυπώνει τα εξής. Όταν η Αγία οικογένεια διέφυγε από το ξίφος του βασιλέως της Ιουδαίας Ηρώδου και πορεύονταν εις την Αίγυπτον, ενεφανίσθησαν καθ’ οδόν κάποιοι ληστές, με πρόθεσιν να κατακλέψουν τους οδοιπόρους. Ο δίκαιος Ιωσήφ οδηγούσε το ονάριόν του, επί του οποίου ήσαν φορτωμένα τα λιγοστά υπάρχοντά τους και όπου επέβαινε η Υπεραγία Θεοτόκος, βαστάζουσα εις το στήθος Της τον Υιό Της. Οι ληστές ηρπάσαντες το ονάριον με σκοπόν να το οδηγήσουν μακράν, εις εξ αυτών πλησίασε την Μητέραν του Θεού δια να δει τι κρατούσε κατάστηθα. Μόλις αντίκρισε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό νήπιο, εξεπλάγη από την ασυνήθιστον ευμορφίαν Του και τότε εν μέσω της εκπλήξεώς του ανεφώνησε, ‘’ Και ο Θεός αν έπαιρνε σάρκα ανθρώπινη, δεν θα ημπορούσε να είναι πλέον ευμορφότερος από αυτό το Παιδίον ΄΄. Κατόπιν ο ληστής πρόσταξε τους συνεργούς του να μην αρπάξουν τίποτε απ’ αυτούς τους οδοιπόρους. Γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον γεναιόδωρον αυτόν ληστήν η Παναγία Θεοτόκος του είπεν   ‘’Γνώριζε ότι το Παιδίον αυτό θα σε ανταμείψει με ανταμοιβή μεγάλη, επειδή εσύ σήμερον Τον προστάτευσες’’.

   Τριάντα τρία χρόνια αργότερα ο ίδιος άνθρωπος κρέμονταν εις τον Σταυρόν, διά τα παραπτώματά του, εσταυρωμένος εις τα δεξιά του Σταυρού  του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το όνομά του ήταν Δυσμάς, το δε όνομα του ετέρου εξ αριστερών ληστού ήταν Γεστάς. Βλέποντας ο Δυσμάς τον Δεσπότην και κύριον της οικουμένης, τον αθώον και αναμάρτητον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εσταυρωμένον, μετενόησεν διά κάθε τι κακόν που είχεν κάμνει εις την ζωήν του. Όταν ο Γεστάς βλασφήμησεν εναντίον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Δυσμάς Τον υπερασπίσθηκε λέγοντας πως Ούτος ουδέν άτοπον έπραξεν. Ο Δυσμάς επομένως ήταν ο ευγνώμων ληστής εις τον οποίον ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός του χάρισε τον Παράδεισον σε αυτόν οπού Του χάρισε την ζωήν όταν ήταν Νήπιον.

   Η μνήμη του πιστεύσαντος ληστού, σημειούται την 12^ην Οκτωβρίου κατά το Ιεροσολυμικόν Κανονάριον. 

   Αναλογιζόμενος την εσαεί ευλογημένη θέση που απέκτησε δια της ειλικρινούς του μετάνοιας, αλλά και της αληθούς του πίστεως προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο ευγνώμων ληστής, διακριβώνω το μέγεθος της ιδικής μου μικρότητος. Αντιλαμβανόμενος εις ποίον δυσθεώρητον ύψος ευρίσκεται η θέσις αυτού του ανθρώπου, κλαίω και οδύρομαι δια την ιδικήν μου κατάπτωσιν. Είναι ο παντοτινά μοναδικός εις τους αιώνας άνθρωπος, οπού  άκουσε τον Θεόν να τον διαβεβαιώνει δια την πανηγυρικήν είσοδόν του εις τον παράδεισον. Η παρρησία των λόγων του Κυρίου ημών Ιησού Χρηστού αλλά και η γαλήνια βεβαιότης Του δια το γενόμενον, απευθυνόμενος προς τον πιστεύσαντα ληστήν με  αναριγούν. ‘’ Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἒση ἐν τῷ παραδείσῷ ΄΄. Απνευστί προσπαθώ να κατανοήσω την απρόσιτον, ακατάληπτον και απερινόητον έννοιαν αυτών των λόγων μη δυνάμενος να το κατορθώσω. Πως θα ήτο δυνατόν η μετριότης μου να δύναται να προσδιορίσει κάτι το οποίον είναι αδιάστατο διά την νοημοσύνην μου. Η είσοδος του παραδείσου παραμένει ανοικτή εις κάθε μετανοούντα και εις κάθε πιστεύσαντα εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Μακάριοι ‘’οί καθαροί τῇ καρδίᾳ’’. 

    

Ιωσήφ  ο  από   Αριμαθαίας 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   Δι’ αυτόν τον εξαίρετον άνδραν δεν γνωρίζουμεν πολλά, ούτε διά τα πρωτινά ούτε δια τα στερνά του χρόνια. Τον αναφέρουν σχεδόν επιγραμματικά και οι τέσσαρες ιεροί Ευαγγελιστές. Μας καταπλήσσει η τιμιοτάτη, ευγενεστάτη και τολμηροτάτη διαγωγή του, εκείνην την Μεγάλην ημέραν της Παρασκευής, κάμνοντας το ιερόν του καθήκον όπως ακριβώς του το υπαγορεύει η συνείδησίς του και κατόπιν δεν αναφέρεται πλέον πουθενά εις τας Γραφάς. 

   «Όψίας δέ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπό Ἀριμαθαίας, τοὒνομα Ἰωσήφ, ὃς καί αὐτός ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ. οὗτος προσελθών τῷ Πιλᾶτῳ ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τό σῶμα. καί λαβών τό σῶμα ὁ Ἰωσηφ ἐνετύλιξεν αὐτό σινδόνι καθαρᾷ, καί ἒθηκεν αὐτό ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ καί προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.» (Κατά Ματθαίον κζ΄ 57 - 60).

   «Ἐλθόν Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καί αὐτός ἦν προσδεχόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δέ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἢδη τέθνηκε, καί προσκαλεσάμενος τόν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτόν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καί γνούς ἀπό τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τό σῶμα τῷ Ἰωσήφ καί ἀγοράσας σινδόνα καί κατελθών αὐτόν ἐνείλησε τῇ σινδόνι και κατέθηκεν αὐτόν ἐν μνημείῶ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καί προσεκύλισε λίθον ἐπί τήν θύραν τοῦ μνημείου.» (Κατά Μάρκον ιε΄ 43 - 47). 

   «Καί ἰδού ἀνήρ ὀνόματι Ἰωσήφ, βουλευτής ὑπάρχων καί ἀνήρ ἀγαθός καί δίκαιος - οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καί τῇ πράξει αὐτῶν - ἀπό Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων , ὃς προσεδέχετο καί αὐτός τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. οὗτος προσελθών τῷ Πιλᾶτῳ ῂτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί καθελών αὐτό ἐνετύλιξε σινδόνι καί ἒθηκεν αὐτό ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδείς οὐδέπω κείμενος·» ( Κατά Λουκάν κγ΄ 50 - 53).

   «Μετά δέ ταῦτα ἠρώτησε τόν Πιλᾶτον Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, ὢν μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, κεκρυμμένος δέ διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίῶν, ἵνα ἄρῃ τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ· καί ἐπέτρεψεν ὁ Πιλᾶτος, ἦλθεν οὖν καί ἦρε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, ἦλθε δέ καί Νικόδημος ὁ ἐλθόν πρός τόν Ἰησοῦν νυκτός τό πρῶτον, φέρων μεῖγμα σμύρνης καί αλόης ὡς λίτρας ἐκατόν. ἒλαβον οὐν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί ἒδησαν αὐτό ἐν ὀθονίοις μετά τῶν ἀρωμάτων, καθώς ἒθος ἐστί τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν, ἦν δέ ἐν τῷ τόπῳ ὃπου ἐσταυρώθη κῆπος, καί ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδείς ἐτέθη· ἐκεί οὖν διά τήν παρασκευήν τῶν Ἰουδαίων, ὃτι ἐγγύς ἦν τό μνημεῖον, ἒθηκαν τόν Ἰησοῦν.» (Κατά Ιωάννην ιθ΄ 38 - 42).

   Οι χαρακτηρισμοί οπού προσδίδουν οι ιεροί Ευαγγελιστές εις το πρόσωπον του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, είναι ότι ήτο σεβαστόν και αξιόλογον μέλος του Συνεδρίου, είχε αξίωμα μεγάλο και υψηλήν κοινωνικήν θέσιν, είχε ηθικήν υπεροχήν και σημαντικήν οικονομικήν ευεξίαν. Αποκαλύπτεται ότι ήτο κεκρυμμένος μαθητής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μέχρι της σταυρώσεως και εν συνεχεία αποκτά θάρρος θαυμαστόν και ζητεί από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού δια να το ενταφιάσει. 

   Ο ευγενής και ευσεβής Ιωσήφ είχε καταγωγή από την κωμόπολιν της Ιουδαίας Αριμαθαία. Πιθανώτατα δεν διέμενε εις την πολίχνιν αυτήν εφ’ όσον ούτος είχεν τον οικογενειακόν του τάφον εν Ιερουσαλήμ. Ήτο μέλος του Ανωτάτου Ιουδαϊκού Συνεδρίου και Βουλευτηρίου. Περί της γεωγραφικής θέσεως της Αριμαθαίας ουδέν αναφέρεται εις την Αγιαν Γραφήν. Σημειούται απλώς, ότι αύτη ήτο ‘’πόλις των Ιουδαίων’’ ήτοι της ρωμαϊκής επαρχίας Ιουδαίας. Κατόπιν επισταμένων ερευνών υπεστηρίχθη ότι αύτη δέον να ταυτισθή προς την σημερινήν Rentis η οποία κείται 25 χιλμ. ανατολικώς της Γιάφας.

   Ο Ιωσήφ εν πρώτοις γίνεται εμφανές και από το όνομά του ότι ήτο Εβραίος. Ήταν εγκατεστημένος εις την πρωτεύουσαν του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ. Ο τόπος καταγωγής του έγινε ωσάν επώνυμό του διότι προκειμένου να προσδιορίσουν οι άνθρωποι της εποχής του διά ποίον Ιωσήφ κάμνουν λόγον, έλεγον το όνομά του και προσέθεταν την καταγωγήν του. Τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ούτος αναφέρεται εις τας Γραφάς και εκείθεν παραμένει αθάνατος, ως ‘’Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας’’. Αι Γραφαί έχοντας την πρόθεσιν να πληροφορήσουν διά την θέσιν οπού κατείχεν ο Ιωσήφ και την εκτίμησιν εις την κοινωνίαν του, τον χαρακτηρίζουν ‘’ευσχήμονα’’. Και ‘’ευσχήμων’’ ονομάζετο ο κατά πάντα και υπό πάντων αξιοσέβαστος άνθρωπος. Αγαθός εις τον χαρακτήραν του και ενάρετος από την άσκησην και την προσωπικήν καλλιέργιαν εις την αρετήν. Επίσης είχεν υπολογίσιμων ιδιοκτησίαν εις την Ιερουσαλήμ. Απεδείχθη υπόδειγμα τιμίου ανθρώπου, τολμηρού και πράγματι αφοσιωμένου μαθητού εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.         

   Όταν την αυγήν της Παρασκευής της προ του Σαββάτου, εορτής του Πάσχα των Εβραίων, προσεκλήθη ως μέλος εις το ιουδαϊκόν Συνέδριον οπού συνεκλήθη υπό των αρχιερέων και Φαρισαίων διά να αποφασίσουν την εις θάνατον καταδίκην του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αυτός ήταν μάλλον ο μόνος που διεφώνησε ως προς την απόφασην της καταδίκης του Αθώου, και την επικύρωσίν της από τον Ρωμαίον ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο, όπως επεδίωκαν με απαισίας μεθόδους οι σκοτεινοί συνάδελφοί του.

   Όταν το κακούργημα είχεν συντελεσθεί και ο Ιησούς έκειτο νεκρός επί του Σταυρού, ο Ιωσήφ τότε με απαράμιλλον θάρρος ζητεί από τον Πιλάτον να του παραχωρήσει το σώμα Του διά ενταφιασμόν. Όταν έλαβεν το πάνσεπτον σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αποκαθηλώνοντάς το, ομού μετά του Νικοδήμου υποβοηθουμένου, από τον μαρτυρικόν Σταυρόν, τυλίσσουν αυτό εις καθαράν σινδόνην και το τοποθετούν εις τον τάφον καθ’ ων τρόπον εσυνήθιζον οι Ιουδαίοι. Κατόπιν ο Ιωσήφ εκύλησεν εις το στόμιον του λαξευμένου εις πέτραν  τάφον ευμεγέθην πλάκαν ίνα σφραγίσει αυτόν και απεχώρησαν. Ο Ιωσήφ έκαμε το καθήκον του εις το ακέραιον και ήτο ήσυχος. Ουδέποτε πλέον αναφέρεται εις τας Γραφάς από κάποιον.

   Η εκκλησία μας τον ανεκήρυξεν άγιον, όμως μνημονεύεται μόνον εις ορισμένα χειρόγραφα του Συναξαριστού. Μην Ιούλιος λα΄ (31), Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο κηδευτής του Δεσπότου Χριστού, εν ειρήνη τελειούται. Το δε κοντάκιον είναι. ‘’Κήδευσιν εὑρών νεκρικήν κρύπτῃ τάφῳ, Κηδευτά νεκροῦ τοῦ κενώσαντος τάφους ‘’  

   Διά τον Νικόδημον γνωρίζομεν ότι ήτο ευγενής Ιουδαίος, κεκρυμμένος μαθητής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μέχρι της σταυρώσεως, μνημονευόμενος μόνον εις το Ευαγγέλιον του Ιωάννου. Ήτο Φαρισαίος, άρχων των Ιουδαίων, διδάσκαλος του Ισραήλ, μέλος του Συνεδρίου, πλούσιος και με επιρροήν. Το υπόλοιπον του βίου του είναι αβέβαιον και γίνεται λόγος περί αυτού μόνον εις το απόκρυφον Ευαγγέλιον Νικοδήμου ή Πράξεις Πιλάτου το οποίον αναφέρει και διά τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, πως μετέπειτα συνελήφθη από τους Εβραίους και εφυλακίσθη. Ελευθερωθείς κύριξεν το Ευαγγέλιον. 

   Σήμερον εντός του Ιερού Ναού Της Αναστάσεως εις την πόλιν των Ιεροσολύμων, εις τα δυτικά του Ιερού Κουβουκλίου, είναι το παρεκκλήσιον των Κοπτών και απέναντι υπάρχει άλλον σκοτεινόν παρεκκλήσιον, εις το νότιον τμήμα του οποίου υπάρχει μικρόν και χαμηλόν σπήλαιον, μέσα εις το οποίον υπάρχουν οι τάφοι οπού ο ευσχήμων Ιωσήφ λάξευσε διά τον εαυτόν του και την οικογένειάν του, αφού τον αρχικόν του τάφον που προόριζε δια τον εαυτόν του τον δώρισε εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. 

   Μέγας είναι ο εντυπωσιασμός μου από την στάσιν ανδρείας που επέδειξε ο υπέροχος αυτός τολμητίας των Γραφών, παραβλέποντας αυθωρί κάθε εγκόσμιον συμφέρον του, δίδοντας απόλυτον προτεραιότητα εις το ιερόν του καθήκον, να κηδεύση το άχραντον σώμα Του Εσταυρωμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μένω έκπληκτος θαυμαστής διά την ενεργητικότηταν, την αυταπάρνησην, την ορθήν κρίσιν και τον ηρωισμόν οπού επέδειξεν ο αφοσιωμένος μαθητής Ιωσήφ προς τον Διδάσκαλόν του. Ο ενταφιασμός εκείνος τον έκαμνε αθάνατο. Έκθαμβον με αφήνει το μεγαλείον της δόξης αυτού του εξαιρέτου ανδρός. Γίνομαι όμως αποδέκτης ενός μεγάλου ηθικού και διαχρονικού  διδάγματος. Τοιουτοτρόπως δοξάζει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όλους εκείνους οπού με τιμιότηταν, τόλμην και αφοσίωσην λαμβάνουν σαφήν θέσιν πλησίον Του.            

Βιβλιογραφία

▪ ΜΗΝΑΙΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ∞ ΕΚΔΟΣΗ ΦΟΙΝΙΞ  ΑΘΗΝΑΙ 1896

▪ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ∞ ΕΚΔΟΣΗ ΑΘ. ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙ 1965 ΤΟΜΟΙ 12

▪ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ∞ ΕΚΔΟΣΗ Β. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΘΗΝΑΙ 1971

▪ ΕΚΕΙ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ∞ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1981

▪ ΝΕΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ∞ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ  ΑΘΗΝΑΙ 1985

▪ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ ∞ ΕΚΔΟΣΗ ΠΑΠΥΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙ 1992 

▪ ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ∞ ΕΚΔΟΣΗ ΙΝΔΙΚΤΟΣ ΑΘΗΝΑΙ 2005

www.isigoros.blogspot.com      ΙΣΗΓΟΡΟΣ  ΙΣΟΝΟΜΟΣ    ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ  2013